Άλλοθι στα χείλη των αντιπάλων
Δεν θέλω να μπω και πολύ στην ουσία των «πανηγυρισμών» των αντιπάλων του Ολυμπιακού, για το αποτέλεσμα το οποίο έφερε η ομάδα του Μαρτίνς, στην έδρα του Άρη. Γιατί δεν έχουν ουσία. Καμία μα καμία... Το ξέρουν και οι ίδιοι και ας τους χρησιμοποιούν από χθες, για να καλύψουν τα δικά τους ατοπήματα.
Ο Άρης είναι μια δυνατή ομάδα, με ανανεωμένη ψυχολογία, λόγω της έλευσης νέου προπονητή και της αύρας, την οποία αυτή η συνθήκη φέρνει. Αν υπήρχε αυτή τη στιγμή μια ομάδα, η οποία μπορούσε να «φρενάρει» την… ξέφρενη κατά τα άλλα πορεία του Θρύλου προς το πρωτάθλημα, αυτή ήταν μόνο ο Άρης. Ξέρω ναι. Και εμένα δεν μου αρέσει η ήττα. Καμία ήττα δεν μου αρέσει, ούτε μου κάνει καμιά διαφορά, το αν το στραβοπάτημα έρχεται από τον Άρη, τη Λαμία, τον ΟΦΗ ή τον ΠΑΟΚ. Κάθε ήττα του Ολυμπιακού με ενοχλεί. Πολύ. Έτσι είμαστε οι ΓΑΥΡΟΙ. Αυτό δεν σημαίνει όμως ούτε ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει… συμβόλαιο για αήττητο πρωτάθλημα ή για να… νικάει πάντα, ούτε ότι δεν θα έχει στραβοπατήματα, στην πορεία του προς τον τίτλο. Αυτά άλλοι, όχι εμείς. Εμείς καθαρά με το «σπαθί» μας. Πάμε παρακάτω.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει καμία δουλειά να βλέπει τι λένε οι απέναντι και να ασχολείται με αυτά. Δεν έχει καμία δουλειά να κάθεται να διαβάζει τι γράφει ο ένας, ο άλλος, ο τάδε, ο δείνα. Όλοι τους είναι μικροί μπροστά στο μεγαλείο του Ολυμπιακού, για να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη εις βάρος του μεγαλύτερου Συλλόγου της χώρας, όπως προσπαθούν να κάνουν. Ο Ολυμπιακός είναι σε επαφή με τον κόσμο του, αφουγκράζεται τις ανησυχίες του, τους προβληματισμούς του και ξέρει πως πρέπει να κινηθεί, για να είναι η ομάδα του χρόνου ακόμη καλύτερη.
Αν υπάρχει ένα πράγμα, το οποίο μπορώ να σας πως με βεβαιότητα ότι ισχύει, είναι πως κανένας στον Ολυμπιακό δεν επαναπαύεται μπροστά στην ανυπαρξία των αντιπάλων του. Δεν «τσιμπάει» από αυτή και δεν κατεβάζει τον πήχη. Σας το λέω με βεβαιότητα ότι κανείς στον Ολυμπιακό δεν επαναπαύεται, μπροστά στην -και φέτος- εύκολα κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι στόχοι του Ολυμπιακού, από χρονιά σε χρονιά, διαρκώς είναι και πιο μεγάλοι.
Προσέξτε, δεν λέω ότι ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ο Ολυμπιακός θα είναι στο 100% και ότι ΠΑΝΤΑ θα καταφέρνει να πετυχαίνει αυτά τα οποία θέτει ως στόχους. Όχι. Αυτά τα παραμύθια είναι για άλλους, επίσης. Εμείς εδώ τα λέμε καθαρά και ξάστερα και λέμε ότι η ομάδα αναγνωρίζει τι πετυχαίνει και τι δεν πετυχαίνει, από τον σχεδιασμό που κάνει. Αλλά το βασικότερο όλων είναι πως ΚΑΝΕΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ. Έχει ένα πλάνο, έναν προγραμματισμό. Με βάση αυτόν κινείται και η Διοίκηση, η οποία είναι πάντα δίπλα στον Μαρτίνς, κάνει ό,τι μπορεί, για να εμφανίζεται ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο ολοένα και πιο δυνατός.
Το ότι το χθεσινό αποτέλεσμα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» έχει γίνει ήδη από χθες… άλλοθι στα χείλη των αντιπάλων του Ολυμπιακού, δεν θα πρέπει να μας προβληματίζει. Αντιθέτως, να μας γεμίζει χαρά. Όχι σαν την εφήμερη χαρά, την οποία ψάχνουν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού, σε ένα στραβοπάτημά του. Αλλά τη μόνιμη χαρά, του να έχουμε στην καρδιά μια ομάδα πρωταθλήτρια, με μέταλλο νικητή και ανθρώπους μέσα στους κόλπους της, οι οποίοι ζουν και αναπνέουν για να γίνεται αυτή ομάδα ολοένα και καλύτερη…
Ο Ολυμπιακός έχει ένα λαμπρό μέλλον, όχι γιατί… έχει κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία. Είπαμε, αυτά άλλοι. Αλλά γιατί ΕΤΣΙ το ονειρεύεται. Πρώτος ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Δεύτερος ο Πέδρο Μαρτίνς. Ακολούθως όλη η Διοίκηση, η ομάδα, όλοι όσοι εργάζονται για το καλό του Θρύλου. Τι μένει για τους αντιπάλους του Ολυμπιακού, από αυτή τη διαδικασία; Μόνο άλλοθι… Περίμεναν πως και πως να έρθει ένα στραβοπάτημα, για να βγουν στα… μπαλκόνια να πανηγυρίσουν. Και τι κατάλαβαν; Τίποτα, θα πω εγώ...