Παγκοσμιοποίηση!
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον όλα όσα διαδραματίζονται το φετινό καλοκαίρι. Έχω εκφράσει ουκ ολίγες φορές της στενοχώρια μου, για τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα εμφανίστηκε στο χορτάρι, στα κρίσιμα ευρωπαϊκά της ματς. Αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο συνεχίζει να εμφανίζεται, ακόμη και τώρα, σε κρίσιμα ελληνικά και ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δεν είναι αυτή η εικόνα την οποία εμείς οι Ολυμπιακοί έχουμε στο μυαλό μας. Και φυσικά δεν μας αρέσει. Το έχω πει αρκετές φορές, έπρεπε να γίνουν πολλά, για να μπορέσει αυτή η ομάδα να αρχίσει να δουλεύει ξανά σωστά και να χτίσει κάτι νέο και -ακόμη πιο- υπέροχο. Και έγιναν. Και χτίζεται. Βήμα-βήμα. Δεν γίνεται από το ένα ματς στο άλλο και από τη μια μέρα στην άλλη. Ξεκάθαρο αυτό.
Παρατηρώ επίσης, εδώ και λίγο καιρό, να έχουν σπάσει τα κοντέρ των μεταγραφών, στην αγαπημένη μου (μας) ομάδα. Να έρχονται στο λιμάνι παίκτες, οι οποίοι υπό νορμάλ συνθήκες θα έρχονταν εδώ μόνο για διακοπές. Αυτό νόμιζε και ο Πάρντο, όταν ο Χάμες τον ρώτησε για την Ελλάδα… Σκεφτείτε. Σκεφτεί τι ζούμε. Η αρχή έγινε με τον Βρσάλικο και η συνέχεια δόθηκε με άλλους σπουδαίους. ΟΚ, προφανώς Χάμες και Μαρσέλο. Αλλά και Μπιέλ. Και Μπακαμπού τώρα. Ο Σαμασέκου είναι ένας παίκτης, ο οποίος κοστίζει 16 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με το Transfermarkt Μιλάμε για μια μεταγραφή, η οποία δεν γίνεται εύκολα, σε επίπεδο Ελλάδας. Δεν πείθεις εύκολα τέτοιους παίκτες να έρθουν εδώ. Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη μπορεί.
Βλέπω εδώ και λίγο καιρό γύρω μου να συντελείται μία… παγκοσμοιοποίηση! Παγκοσμιοποίηση της ομάδας του Ολυμπιακού. Με παίκτες-προσωπικότητες, οι οποίοι έρχονται εδώ και διαφημίζουν τον Θρύλο στα πέρατα του πλανήτη… Ποιος δεν ξέρει τον Βρσάλικο; Ποιος δεν ξέρει τον Χάμες; Ποιος δεν ξέρει τον Μαρσέλο;! Μιλάμε για κανονική παγκοσμιοποίηση… Κάτι το οποίο για τον Ολυμπιακό είναι υπέροχο. Γιατί συνηθίζουμε να λέμε ότι το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης στην κοινωνία είναι αρνητικό. Στο ποδόσφαιρο δεν είναι. Είναι κάτι υπέροχο. Είναι υπέροχο να βλέπεις στο Καραϊσκάκη ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ παίκτες. Δίπλα σε παγκόσμιες προσωπικότητες. Τον Καρεμπέ, ας πούμε…
Ο Ολυμπιακός είναι κάτι άλλο. Κάτι ανώτερο. Δεν είναι απλώς μια ομάδα. Για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ιδέα… Είναι ένας ΓΙΓΑΝΤΑΣ, όπως πολύ συχνά τον αποκαλούν στο εξωτερικό. Είναι η Μπάγερν, η Ρεάλ, η Γιουβέντους, η Λίβερπουλ. Τυχαία τα ονόματα. Εννοώ ξεκάθαρα ότι ο Ολυμπιακός είναι σε άλλο επίπεδο…
Διατηρώ την υπομονή μου. Όπως θεωρώ ότι όλοι πρέπει να έχουμε, για την ομάδα, η οποία μας έχει δώσει τόσες και τόσες χαρές. Και συνεχίζει να μας δίνει. Ακόμη και τώρα, σε μία περίοδο στην οποία περνά παρατεταμένη αγωνιστική κάμψη, ο Ολυμπιακός μας κάνει να χαμογελάμε… Με Χάμες, με Μαρσέλο, με, με… Διατηρώ την υπομονή μου. Γιατί οι παιχταράδες αυτοί, θα χρειαστούν χρόνο να κάνουν τον Ολυμπιακό όπως πρέπει. Ευελπιστώ όχι πολύ. Στο χέρι τους και του προπονητή είναι. Αυτή η παγκοσμιοποίηση θα έχει υπέροχα αποτελέσματα, αν η δουλειά στο Ρέντη γίνει όπως πρέπει και χωρίς… εκπτώσεις…
ΥΓ. Να θυμάστε το εξής. Και το λέω γιατί το έχω ζήσει και όχι γιατί χρειάζεται εμένα ο Βαγγέλης Μαρινάκης, να το πω: Οτιδήποτε χρειαστεί να κάνει, για το καλό της ομάδας, θα το κάνει. Δεν θα διστάσει. Ποτέ δεν δίστασε και ποτέ δεν έκανε πίσω. Αντιθέτως. Πηγαίνει μόνο μπροστά.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Γουστάρω να πιάσει ο Τζορτζ Πάπας
Είμαι λίγο περίεργος με αυτά. Γουστάρω τις ιστορίες αυτές, με τα όνειρα που γίνονται πράξη και αυτούς που κάνουν το «μπαμ» ενώ δεν τους περιμένουν... Οπότε τον έχω «επιλέξει» από τώρα. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή
Ο Ολυμπιακός επέλεξε σωστά, θεωρώ, αποφασίζοντας την επιστροφή του Μίτσελ στο πόστο του προπονητή. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Ε, ναι! Το «10» θα πάρει, τι άλλο;
Το μόνο λογικό. Το μόνο αναμενόμενο. ΑΥΤΟΣ ο παιχταράς μπορεί να σηκώσει το «10» σε αυτή την τεράστια ομάδα. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Μια ομάδα γεμάτη ποιότητα, με μπαλαδόρους!
Μαρσέλο, Χάμες Ροντρίγκες, Μπιέλ, Σκάρπα και πάει λέγοντας… ΕΤΣΙ ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
