Ναι, είναι αλήθεια, πως μετά από το 2010, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει ένα ρόστερ γεμάτο, με ποιοτικούς ξένους παίκτες, που δεν αποτελούν στοιχήματα και που γεμίζουν προσδοκίες… Το 2010 ο Ολυμπιακός αφενός είχε Τεόντοσιτς, Χαλπερίν, Κλέιζα, Τσίλντρες, Βούισιτς, Μπέβερλι και προσθήκη τον Πεν αφετέρου είχε και μπάτζετ στα… 35 εκ. ευρώ.
Τούτο το καλοκαίρι, προσέφυγε σε λύσεις ποιοτικές, γνωστές, έτοιμες και ψημένες στην Ευρωλίγκα με την προσθήκη των Στρέλνιεκς, Τιλί, ΜακΛίν, του Ρόμπερτς που απουσίαζε πέντε χρόνια στο ΝΒΑ ωστόσο είναι γνώστης αυτής και παίκτης που δεν αποτελεί «στοίχημα» ενώ έβαλε και το… κερασάκι στη τούρτα με τον Χόλις Τόμπσον, που είναι ο μοναδικός που δεν έχει ευρωπαϊκή εμπειρία αλλά η ποιότητά του ιδίως στο σκορ είναι αδιαπραγμάτευτη.
Ολα αυτά βέβαια είναι πρώιμα και μένουν στη θεωρία… Τα πάντα θα φανούν στο παρκέ καθώς το σημαντικό όλων είναι πως ο κάθε παίκτης θα λειτουργήσει μέσα στην ομάδα, θα «κολλήσει» και θα ανταποκριθεί στον ρόλο του. Γιατί όσο εξαιρετικός είναι ένας παίκτης, αν δεν νιώθει καλά μέσα στην ομάδα, αν δεν μπορεί να ταιριάξει, δεν θα αποδώσει και αυτά που πραγματικά μπορεί.
Στον σχεδιασμό όμως, πήραν σχεδόν άριστα φέτος στον Ολυμπιακό, γι αυτό και γίνεται (ίσως και ατυχής βέβαια) ο παραλληλισμός με το ρόστερ και τους ξένους του 2010 και η αλήθεια είναι πως οι προσδοκίες που «γεννήθηκαν» είναι πολλές. Τα υπόλοιπα στο παρκέ και μακάρι να υλοποιηθούν…