Ολυμπιακός 2018 Vs Ολυμπιακός 2019!
Άλλος λίγο άλλος περισσότερο αδημονεί να ξεκινήσει ακόμα και η preseason ώστε να πάρουμε μία πρώτη γεύση από τον Ολυμπιακό του Ντέιβιντ Μπλατ. Είναι ο προπονητής, είναι οι νέοι παίκτες, είναι το διαφορετικό που αναμένουν όλοι να δουν, από έναν Ολυμπιακό ο οποίος σαφέστατα θα θέλει λίγο χρόνο. Μην περιμένουμε «παπάδες» από την πρώτη μέρα, καθώς οι παλιοί πρέπει να προσαρμοστούν στα «θέλω» του προπονητή και οι νέοι σε αυτά του κόουτς αλλά και να «δέσουν» με τους παλιούς. Να βρουν συνεργασίες, χημεία μεταξύ τους…
Όλα αυτά είναι πρώιμα βέβαια, οπότε για να διατηρήσουμε «ζωντανή» την κουβέντα μας, πάμε να δούμε ορισμένα στοιχεία συγκριτικά με πέρσι. Τι είχε ο Ολυμπιακός και τι θα έχει πλέον με βάση τις κινήσεις που έχουν γίνει.
Βαρύτητα προπονητή…
Στο Κάουνας, κάνοντας μια φιλολογική ως (πολύ) καφενειακή κουβέντα με ένα φίλο –συνάδελφο για τον Γιασικεβίτσιους, τέθηκε το θέμα αν και πως θα ήταν ο Ολυμπιακός έχοντας έναν προπονητή «όνομα», με μεγάλη βαρύτητα και ισχυρή μπασκετική προσωπικότητα, ένας προπονητής που θα είναι (και) αυτός ο «σταρ» της ομάδας και όχι μόνο παίκτης/ες. Έχω την αίσθηση πως αυτό έχει γίνει ήδη με τον Μπλατ. Μετά τον Ντούντα, ο Μπλατ είναι κάτι πολύ ηχηρό, μία παγκόσμια προσωπικότητα με παραστάσεις που φτάνουν τους τελικούς του ΝΒΑ, με το know how σε μία ομάδα που θέλει να κατακτήσει την Ευρωλίγκα και που η «λάμψη» του αν όχι μεγαλύτερη, δεν υπολείπεται αυτής των παικτών.
Παραμένει 2μετρος, αλλά… νεότερος
Πάμε σε tips που αρέσουν. Προσωπικά τα κοιτάω. Ο Ολυμπιακός είχε μέσο όρο ύψους πέρσι ακριβώς στα 2 μέτρα, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Το ύψος του ρόστερ των 15 παικτών σε μέσο όρο πάντα (σ.σ. δεν υπολογίζεται ας πούμε ο Ποκουσέφσκι που μπορεί να μπει στο ρόστερ) είναι και φέτος ακριβώς στα 2 μέτρα. Μία διαφορά όμως επισημαίνεται στο ύψος της περιφέρειας και δη στα γκαρντ, με τον Ολυμπιακό πλέον να έχει πιο ψηλούς παίκτες, πιο μεγάλα σώματα και με μεγάλα ανοίγματα χεριών.
Στη ηλικία, όπως είχαμε επισημάνει σχετικά, ο Ολυμπιακός πέρσι είχε έναν μέσο όρο 28 ετών ενώ πλέον έχει πέσει στα 26 χρόνια. Κατά δύο χρόνια μικρότερος.
Αθλητικότητα…
Αναμφισβήτητα μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με πέρσι. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν αθλητικός πέρσι. Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τον άσο και φτάνοντας μέχρι τα σέντερ. Αυτό άλλαξε με τον Μπλατ που θέλει αθλητικούς παίκτες στις ομάδες του εν πρώτοις, με σουτ και νιάτα κατ’ επέκταση. Πήρε παίκτες με αθλητικά στοιχεία όπως ο Γκος, ο Τουπάν, ο Τίμα και ο Λιντέι. Για τον Βεζένκοφ τα είχαμε πει, αλλά διαθέτει τα άλλα δύο: Σουτ και νιάτα.
Κάθετο παιχνίδι…
Πλην του Σπανούλη κάθετο παιχνίδι δεν είχε άλλος στον Ολυμπιακό. Να εφορμά στη ρακέτα, να πάει στο «ένας με έναν». Αυτό ο Γκος το έχει όπως και ο Τουπάν.
Σουτ…
Εδώ θα αφήσουμε ένα ερωτηματικό λέγοντας… θα φανούν όλα στο παρκέ. Το λέμε αυτό καθώς πέρσι ο Ολυμπιακός σχεδιάστηκε πάνω σε αυτό το στοιχεί αλλά και στην δημιουργία. Εν τη απουσία του Σπανούλη στο δεύτερο υπήρχε πρόβλημα, ενώ το πρώτο φάνηκε σε κάποια παιχνίδια αλλά όχι σε διάρκεια και σταθερότητα. Και θεωρητικά πάντα ο Ολυμπιακός είχε «χέρια». Άσχετα αν δεν βγήκαν. Είχε πάρει παίκτες με πολύ καλά ποσοστά. Εδώ να πούμε είναι και θέμα αξιοποίησης, ελευθερίας, συστημάτων, ρόλου. Ο Τουπάν δεν έχει άσχημο σουτ, ενώ στη Ζαλγκίρις είχε έναν πιο αμυντικό ρόλο και αυτόν του ρολίστα. Από την άλλη, ίσως το δυνατότερο χέρι του Ολυμπιακού πέρσι, ο Στρέλνιεκς, ενδεχομένως να μην αξιοποιήθηκε στο μέγιστο δυνατό.
Εμπειρία…
Η περσινή ομάδα υπερείχε σε αυτό το κομμάτι. Πλην του Τόμπσον, όλοι οι άλλοι είχαν μεγάλη εμπειρία από την Ευρωλίγκα και λογίζονταν ως «ψημένοι» σε αυτό το επίπεδο. Στρέλνιεκς, Τιλί, Μακλίν και ο Ρόμπερτς δεν ήταν πρωτάρης. Ο Γκος δεν έχει εμπειρία από Ευρωλίγκα, ο Λιντέι δεν είχε παίξει καν σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ ο Τουπάν έχει παίξει ουσιαστικά μία σεζόν, την περσινή με τη Ζαλγκίρις (σ.σ. είχε 10 ματς με τη Στρασμπούργκ το 2013-14) το ίδιο και ο Τίμα. Την περσινή με την Μπασκόνια.
Πληρότητα…
Σε μια πρώτη ανάγνωση, πέρσι ο Ολυμπιακός έμοιαζε πλήρης. Σαφέστατα είχε γίνει μεγάλη κουβέντα για την απουσία αθλητικότητας (σε γκαρντ και σέντερ κυρίως) ωστόσο είχε καλυφθεί σε θέσεις. Πήρε τον Τόμπσον σαν κερασάκι στην τούρτα (πήγε με τρία 3άρια), πήρε έτοιμο –μετά από 2 χρόνια- τεσσάρι πίσω από τον Πρίντεζη, είχε και διπλοθεσίτες. Για φέτος, τα δύο ερωτήματα τα είχαμε παραθέσει. Έχει δύο κλασικά πόιντ γκαρντ, Γκος και Μάντζαρη και μένει να δούμε αν θα σκαρφιστεί κάτι άλλο ο Μπλατ, καθώς ο Στρέλνιεκς παίζει άσος στη Λετονία και ο Τουπάν είχε ξεκινήσει από πόιντ γκαρντ, αλλά και την διαχείριση στον Τολιόπουλο που πρέπει επιτέλους να παίξει. Τα 22 φτάνει… Το άλλο ερώτημα έχει να κάνει με τους ψηλούς κι αυτό από την έλλειψη αθλητικότητας στο «4» και την σκέψη να κατεβαίνει ο Λιντέι στο «4».
Αυτά σαν κάποιες σκέψεις, επισημάνσεις…
Ο Μπλατ σαφέστατα και γνωρίζει πολλά περισσότερα και από την πρώτη του κουβέντα με τους δημοσιογράφους φάνηκε πως ξέρει επακριβώς τι έχει στο μυαλό του και τι θέλει να κάνει.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Η μπάλα στα χέρια του Γκος!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής θεωρεί τον Αμερικανό γκαρντ την πλέον καθοριστική και κομβική προσθήκη των «ερυθρόλευκων» και αφήνει… ένα παράθυρο ανοικτό.
Να τρέχει, να δαγκώνει και να μην σταματά...
Δύο ατάκες, όλη η ρίζα του… καλού: Συνεχής προσπάθεια παντού και πάντα και να αντέξει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Ο Θεόφιλος Τυριντζής αναλύει…
Η decision ενός… αδικημένου!
Από πού κι ως που θα συμφωνούνται στα συμβόλαια οι χρόνοι και οι βασικοί; Ο ίδιος τι έκανε για την βελτίωσή του; Δύο χρόνια ο Ολυμπιακός δεν πήρε παίκτη για να στηρίξει τις επενδύσεις του. Γράφει ο Θεόφιλος Τυριντζής
Ο αέρας αλλαγής, οι απαιτήσεις αλλά και… οι υποχρεώσεις!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής επισημαίνει τις αλλαγές στη φιλοσοφία, δεν πανηγυρίζει το καλοκαίρι αλλά (προσδοκά) τον Μάιο και φέρνει σε αντιδιαστολή τα παραδείγματα των Μάντζαρη και Σπανούλη.
