Ο Ολυμπιακός σήκωσε την κούπα του Κυπέλλου και η διοργάνωση του Final 4 ήταν όπως έπρεπε. Προς… θλίψη παραμύθας και κατάλοιπων του «φάρου».
Κόσμος στις εξέδρες να πανηγυρίζει για την ομάδα του και όχι να… βγάζει μίσος για την ομάδα του άλλου. Οπαδοί του Παναθηναϊκού και του ΘΡΥΛΟΥ αγκαλιασμένοι στην εξέδρα, με τις φανέλες των ομάδων τους. Κόσμος του Ολυμπιακού πίσω από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, να πανηγυρίζει με τα καλάθια της ομάδας του Μπαρτζώκα και δίχως το παραμικρό άσχημο γεγονός… Κασκόλ, σημαίες, μπλούζες ερυθρόλευκες και πράσινες, αναμεμειγμένες στην κερκίδα…
Ενόχλησε πολύ άσχημα αυτή η γιορτή. Γιατί; Περισσότερο από όλα γιατί πήρε ο Ολυμπιακός το Κύπελλο!
Γιατί αποδείχθηκε ξεκάθαρα ότι όταν το μπάσκετ είναι ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ και ΚΑΘΑΡΟ και ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ, ο Ολυμπιακός έχει την αξία να κατακτήσει εκείνος τον τίτλο. Τα βλέπαμε μπροστά μας να συμβαίνουν, παλαιότερα. Τελικούς που έπαιρνε η άλλη πλευρά… με το «έτσι θέλω». Με τον «φάρο» να λάμπει δυνατά και να… τυφλώνει τα δύσμοιρα ματάκια μας, που έβλεπαν άλλα να γίνονται και άλλα δίνονται…
Ενόχλησε πολύ άσχημα το ότι αυτός ο τελικός Κυπέλλου, ο πρώτος στη νέα εποχή, ήταν μια γιορτή και… βάφτηκε ερυθρόλευκος. Η κούπα έπιασε λιμάνι και αυτό έγινε με τρόπο τόσο καθαρό που… έφερε απέραντη θλίψη στα κατάλοιπα του «φάρου» και στα παιδιά της παραμύθας, τα οποία ακόμη υπηρετούν το παλαιό σύστημα, το οποίο τέτοιους τελικούς τους έκανε… ό,τι ήθελε... Όπως ήθελε. Όχι πια.
Ο Ντόρσεϊ αναδείχθηκε MVP του τελικού, καθώς έβαλε μπροστά τους πόντους που έφεραν τον Ολυμπιακό, σε θέση ισχύος. Τι έγινε πίσω όμως; Τι έγινε με την άμυνα του Ουόκαπ;
Πόσο αναμενόμενο. Απαξίωση για το Final 4 που κέρδισε ο Θρύλος και για τη συνολική διοργάνωση, από την οποία το αγαπημένο παιδί του «φάρου» έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι!