Το απολαυστικό και το μη απολαυστικό
Ήταν αναμφίβολα πολύ όμορφο να βλέπεις τις επιθετικές δημιουργίες και εκτελέσεις του Ολυμπιακού στο φιλικό με τη Σταντάρ. Ειδικά στο β' ημίχρονο και για περίπου μισή ώρα ήταν απολαυστικό το θέαμα. Βεβαίως, επειδή εδώ πάντα συζητάμε ειλικρινά και ανοιχτά, δεν ήταν καθόλου ωραίο και καθόλου απολαυστικό το θέαμα από τη μέση και πίσω. Εξάλλου ήταν ένα θέμα που το έθιξε στις δηλώσεις του μετά το ματς ο πλέον αρμόδιος από μένα και 'σας, ο προπονητής.
Σ’ αυτές τις προσομοιώσεις επίσημων αγώνων η ομάδα οφείλει πρωτίστως να διορθώσει τα αρνητικά της. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο μισό της σεζόν υπέφερε αρκετά από τις αμυντικές αδυναμίες. Αυτές οι αδυναμίες, πέρα από την... εξυγίανση, τον έφεραν στο -12β. από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Αυτές τις αδυναμίες είναι που πρέπει να διορθώσει γιατί, όπως είπε και ο Μίτσελ, δεν γίνεται να δέχεται με τόση ευκολία τρία γκολ, έστω και σε φιλικό. Γιατί αν σου γίνεται συνήθεια στο φιλικό, εύκολα μεταφέρεται το... χούι και στο επίσημο. Ειδικά μια ομάδα όπως ο φετινός Ολυμπιακός που... χάριζε πράγματα στους αντιπάλους του με αμυντικές επιπολαιότητες που έκανε συχνά.
Για να μη μένω στα αρνητικά ωστόσο και δείχνω... μαυρίλα, επανέρχομαι στο κομμάτι της επιθετικής δημιουργίας. Με τέτοια δημιουργία, που φαντάζομαι θα βελτιωθεί στη συνέχεια, ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει σημαντικά πράγματα στη συνέχεια της σεζόν. Μπορεί να κάνει κάτι τόσο σημαντικό όσο η ανατροπή του -12β.; Να απαντήσω μονολεκτικά «ναι», δεν θα το κάνω γιατί ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά σε τι -ποδοσφαιρικό- περιβάλλον ζει ο Ολυμπιακός. Το ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον είναι ιδιαίτερο. Τόσο ιδιαίτερο ώστε να κρίνεται ένα κομβικό για το πρωτάθλημα ντέρμπι όπως αυτό των πρωταθλητών με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, με πρωτάθλημα... δώρο. Γιορτές πλησιάζουν οι πράσινοι πήραν πολύ νωρίτερα ένα μεγάλο δώρο και δεν ήταν το πρώτο τους φέτος.
ΥΓ: Αν ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έπρεπε να «περιγραφεί» και να εκπροσωπηθεί από έναν ποδοσφαιριστή, προσωπικά στους βασικούς υποψήφιους που θα σκεφτόμουν για να επιλέξω θα βρίσκονταν ο σπουδαίος Όλοφ Μέλμπεργκ. Κλάση. Χαρακτήρας. Επαγγελματισμός. Νοοτροπία νικητή. Καλώς εννοούμενη μαγκιά. Υπάρχουν κι άλλοι που θεωρώ ότι πρέπει να λειτουργούν ως παραδείγματα για το τι εστί Ολυμπιακός και φυσικά υπάρχουν πολλοί που πρέπει να λειτουργούν ως αντι-παραδείγματα. Παραδείγματα προς αποφυγή. Αλλά ας τους αφήσουμε αυτούς, μη χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα.