Το καμπανάκι ακούστηκε, να «ξυπνήσει» ο εγωισμός τους και να γίνει αυτό που πρέπει!

Ο φετινός Ολυμπιακός χτίστηκε για να σηκώσει τα πάντα. Άρα ο χαμένος τελικός από τον Παναθηναϊκό είναι πρώτο κανονάκι αποτυχίας και ένας επιπλέον λόγος πίεσης για τους δύο επόμενους και πιο σημαντικούς τίτλους. Εννοείται δεν είναι Κυπελλάκι όπως με αρκετή άνεση έλεγαν οι απέναντι πέρσι.
Οι Πειραιώτες, όμως, δεν έχουν την πολυτέλεια στο μπάσκετ να χαρίζουν τρόπαια. Φέτος ο στόχος ήταν το 4/4, αυτός πάει, έφυγε, αλλά θα πρέπει να του γίνει μάθημα ενόψει της συνέχειας.
Ο Θρύλος δεν έπαιξε καλά στον τελικό. Σε καμία περίπτωση δεν έκανε το παιχνίδι του, δεν είχε κίνηση μακριά από την μπάλα και αδυνατούσε να βρει ρυθμό στην επίθεση, δίχως να εκμεταλλευτεί τα προτερήματα του κόντρα στις αδυναμίες του Παναθηναϊκού.
Βιαστικές επιλογές, πουλήματα της μπάλας, μπερδέματα στις αλλαγές των μαρκαρισμάτων, πέταξε το Κύπελλο τούτη τη φορά για τους «ερυθρόλευκους». Κυρίως, επειδή οι δύο σούπερ σταρ (Φουρνιέ-Βεζένκοφ) του ήταν… ασορτί με τη γενικότερη εμφάνιση του συνόλου. Μέτριοι.
Παρόλα αυτά δεν πρέπει να πάρει κανέναν από κάτω. Το χθεσινό ίσως ήταν μία καλή αφύπνιση για τον εγωισμό των παικτών, να δουλέψουν και να είναι όπως πρέπει στο τελικό στάδιο της σεζόν, με στόχο την κατάκτηση των δύο στόχων (Πρωτάθλημα, Ευρωλίγκα) στα 100 χρόνια του Συλλόγου.
Ο Ολυμπιακός έχει την ευλογία, να έχει στον πάγκο του έναν προπονητή που είναι εκ των κορυφαίων στην Ευρωλίγκα. Και επειδή είναι κορυφαίος και ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ θα πρέπει και ο ίδιος όπως όλοι να δεχτεί την κριτική. Γιατί κακά τα ψέματα ο Ολυμπιακός εκτός από τις πορείες είναι και οι κούπες. Και είναι και η επιβολή επί του αιώνιου αντιπάλου. Ναι μπορεί να ενοχλήσει κάποιους αλλά έτσι έχει γαλουχηθεί ο κόσμος της ομάδας. Έτσι έχει μάθει και για αυτό ζει. Η ήττα στο Κύπελλο και κάθε ήττα από τον Παναθηναϊκό δεν είναι ευχάριστη. Ελπίζουμε τουλάχιστον, να αλλάξει η νοοτροπία όλων και να γίνει η δουλειά στο τέλος.