Στα ίσα ποτέ και πουθενά...
Ο Ολυμπιακός «γονάτισε» για 3η φορά φέτος τον Παναθηναϊκό, μετά το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς του πρωταθλήματος, εξασφάλισε και το Κύπελλο Ελλάδας για δεύτερη συνεχή χρονιά και ένατη στην ιστορία του και κόντρα σε «θεούς και δαίμονες» συνεχίζει προσηλωμένος στον μεγάλο του στόχο, την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Αυτό που μας προκαλεί εντύπωση (λέμε τώρα) είναι πως γι ακόμα μία φορά, οι δικαιολογίες, τα άλλοθι και η καραμέλα της διαιτησίας (μιλάνε αυτοί για διαιτησία…) πάνε και έρχονται. Είτε με τη μορφή εντολής είτε μοιράσματος.
Δεν θα σταθούμε στο «πέσιμο» του Θανάση Γιαννακόπουλου στον πρώτο διαιτητή του τελικού Χριστοδούλου, ούτως ή άλλως ο συμπαθής σε όλους τους ΓΑΥΡΟΥΣ κ. Θανάσης το έχει κάνει ξανά και ξανά και ξανά… Λησμόνησε να παραδεχτεί και ο ίδιος βέβαια, να μας πει το τέταρτο φάουλ του Μπουρούση αν υπήρχε ή όχι. Γιατί ζητώντας το 5ο πρώτα πρέπει να υπάρξει και 4ο.
Λησμόνησε να μας πει για το φάουλ που σφυρίχτηκε στον Μαυροκεφαλίδη, όταν ο διεθνής φόργουορντ ακολούθησε στον αιφνιδιασμό τον Διαμαντίδη. Μην τολμήσει να πειράξει κανείς το καλό παιδί… Για το σπρώξιμο στον Ερτσεγκ που «είδαν» έξω η μπάλα και μοιράστηκε και από μία τεχνική ποινή στους πάγκους. Για τα κινητά σκριν του Μπατίστ… για.. για…
Δεν αντέχετε κύριοι; Δεν μπορείτε; Αφού είστε καλύτεροι, έτσι δεν λέτε; Πρωταθλητές Ευρώπης κομπάζετε πως είστε, δεν αντέχετε το 50%-50%; Όχι ε; Μονά-ζυγά δικά μας. Παραμυθιαστείτε κι άλλο μεταξύ σας, δεν πειράζει, απλά ανατρέξτε και στις δηλώσεις του προπονητή σας όταν σχολίαζε πως «ο Ολυμπιακός μάς κέρδισε δίκαια και άξιζε το Κύπελλο». Περαστικά σας…