Οι Κάρτες

Σάββατο, 6 Απριλίου 2013 - 23:20

Στα αγγλικά η λέξη για τις Κάρτες είναι ελληνική: δηλαδή Cards. Αυτή η λέξη είναι, επίσης, η συντομογραφία για το παρατσούκλι του κολεγίου του Λούιβιλ. Λέγονται «Καρδινάλιοι». Ωστόσο, όπως έλεγε ο Μοχάμεντ Αλί για το δικό του παρατσούκλι, το GOAT- «μπορεί να σημαίνει ότι είμαι ο Greatest of All Times (σ.σ. «Καλύτερος όλων των Εποχών»), αλλά επίσης σημαίνει ότι μπροστά στον Θεό είμαι μία κατσίκα»- οι Κάρτες αποδίδονται σε τουλάχιστον δύο διαστάσεις.

Η δεύτερη είναι τα Ταρό. Τα οποία ρίχνουν τα κολέγια του Γουίτσιτα Στέιτ, του Μίσιγκαν και του Σίρακιους, για να δουν αν μπορούν να σταματήσουν την ομάδα του Ρικ Πιτίνο, στον πρώτο τίτλο της μετά από 27 χρόνια, δηλαδή το 1986. Τότε ο Ρικ ήταν νεαρός προπονητής-καθηγητής στο κολέγιο του Πρόβιντενς, τώρα ένας θρυλικός τεχνικός του NCAA που ψάχνει για δεύτερη φορά τη δική του Ίλσα, όπως έκανε ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ως Ρικ στην Καζαμπλάνκα και απλώς ελπίζει να ξαναπει «play it again Sam», μια και το «as time goes by» το άκουσε για πρώτη φορά το 1996, όταν και κατέκτησε τον μοναδικό τίτλο της απίθανης καριέρας του με το Κεντάκι. Από τις «Αγριόγατες» στους «Καρδιναλίους», δεν είναι άδικο να νιώθει και ο ίδιος σαν την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», ελπίζοντας ότι στο τέλος θα ρίξει τη Βασίλισσα και θα ξορκίσει το κακό της μόνης ομάδας στην τελική φάση του κολεγιακού πρωταθλήματος που φοράει κοντομάνικες φανέλες.

Από καλή ομάδα, το Λούιβιλ έγινε φαβορί παρά χρήμα και αυθωρεί, που θα έλεγε και το ποιηματάκι. Δεν θα το έλεγε, αλλά το είπε τώρα. Οι περιφερειακοί της ομάδας από την πολιτεία του Κεντάκι ή, για την ακρίβεια, την πόλη που βρίσκεται ανάμεσα στο Κεντάκι και στην Ιντιάνα και ζει και αναπνέει παρέα με το νερό που συνεχώς βρίσκεται εν παρόδω, στον ποταμό του Οχάιο, ανέλαβαν δράση και τις τελευταίες έξι εβδομάδες οι Καρδινάλιοι ανέβασαν την απόδοσή τους σε επίπεδο που να είναι, ακριβώς όπως πέρυσι το Κεντάκι του φαινομενικού Άντονι Ντέιβις, το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Βεβαίως, η επωδός δεν σημαίνει ότι είναι μόνιμη, στο αθλητισμό δεν υπάρχουν καταστάσεις που επαναλαμβάνονται. Αυτό θα ήταν γελοίο. Δηλαδή, αγγλιστί, ridiculous. Ή, όπως παραφράζουν στο κολέγιο του Λούιβιλ τη λέξη, «Russdiculous».

Οι προπονητές των υπόλοιπων ομάδων ομολογούν ότι στη μνήμη τους δεν έχουν πρόσφατα άλλον περιφερειακό που να κάνει ό,τι πράττει συλλήβδην και αριστίνδην ο Ρας Σμιθ, ο παίκτης με τα φαρδιά χείλη και με το νούμερο 2 στη φανέλα. Το είπε, άλλωστε, και ο Μάικ Σιζέφσκι αυτό, πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι της προηγούμενης εβδομάδας για την Elite 8, που το Ντιουκ έχασε με 85-63. Πριν, δηλαδή, ο Σμιθ τα πάρει στο κρανίο (αφού πρώτα έκλαψε, βλέποντας το κόκκαλο του ποδιού του Κέβιν Γουέιρ να ξεσκίζει το δέρμα του) και αρχίσει, με ένα τρίποντο παιχνίδι, την αντεπίθεση του Λούιβιλ. Έπειτα στην εξίσωση μπήκε ο λιγότερο (και άρα πολύ) ικανός Πέιτον Σίβα και μετά ο Γκόργκουι Ντιενγκ, ο Σενεγαλέζος σέντερ του Λούιβιλ, που παρά το γεγονός ότι είχε απέναντί του τον Μέισον Πλάμλι έμοιαζε, τουλάχιστον, ακατέργαστος Ολάζουον.

Το Λούιβιλ βρίσκεται με έναν παίκτη μείον στην Ατλάντα, αλλά στην ατμόσφαιρα (εκτός κι αν κάνας βαρδάρης έπληξε ανεπανόρθωτα τον ζωδιακό κύκλο) υπάρχει η πεποίθηση ότι τον Σμιθ δεν γίνεται να τον σταματήσουν ούτε οι ΟΫΚάδες στο transition game και ότι, άρα, οι «Καρδινάλιοι» έχουν τον πρώτο λόγο.

Το Γουίτσιτα Στέιτ είναι ευχαριστημένο μόνο και μόνο που έφθασε στο Final 4 του εθνικού πρωταθλήματος, το οποίο ξεκινάει τα ξημερώματα της Κυριακής στο αχανές γυμναστήριο των Ατλάντα Φάλκονς. Συνήθως, η φρενίτιδα των τρίποντων εγκαταλείπει τις ομάδες που κάνουν την έκπληξη βασιζόμενες σε αυτά όταν έρχονται τα πραγματικά μεγάλα ματς. Όπως είναι αυτός ο ημιτελικός απέναντι στο Λούιβιλ (01:09). Στη νίκη με το Γκονζάγκα, οι «Σόκερς» είχαν 14 στα 28 τρίποντα, με τον φρέσμαν (δηλαδή στον πρώτο χρόνο του στο κολέγιο) Ρον Μπέικερ να έχει 4 στα 6. Είναι δύσκολο να βρεθεί ξανά ο ίδιος σε παρόμοια μέρα, ειδικά από τη στιγμή που ο Ρικ Πιτίνο θα φροντίσει να τον κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες. Αν βρεθούν δύο in extremis ήρωες, τότε ίσως το Γουίτσιτα βρει τον τρόπο να ακολουθήσει το Λούιβιλ, έστω κι αν πρέπει, ακόμα και έτσι, να μην το αφήσει να κάνει ένα ξέσπασμα, από αυτά που τόσο σίγουρα φαντάζουν τις τελευταίες 6 εβδομάδες.

Ο… FAB NIK

Αυτές οι κίτρινες μπάγκι βερμούδες του Μίσιγκαν… Οι φαρδιές βερμούδες που δεν έφθασαν ποτέ στην κορυφή των ΗΠΑ, το 1992 και το 1993. Οι μαύρες κάλτσες, η πρώτη σύγχρονη χιπ χοπ ομάδα στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ. Και έπειτα, η θολούρα της καταστροφής, σαν τον επίλογο του βαλς του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Την πρώτη χρονιά το Ντιουκ ήταν άπαικτο: είχε σπάσει το δικό του απόστημα το 1991 και το 1992 ο μεγαλοπρεπής Κρίστιαν Λέτνερ, ο Μπόμπι Χέρλι και οι Γκραντ και Τάιρον Χιλ ήταν πολύ καλοί για να απειληθούν έστω. Ό,τι έπαθαν στην κολεγιακή καριέρα τους, ήταν εκείνη η συντριβή στον τελικό του 1990 από το UNLV του Τζέρι Ταρκάνιαν. Μετά πορεύθηκαν προς την κορυφή και τη ματαιοδοξία. Αλλά το 1993, με αντίπαλο στον τελικό το Νορθ Καρολάινα του αντιπαθητικού Έρικ Μοντρός, όλα ήταν πιο βατά για το κολέγιο του Μίσιγκαν, τους Fab Five. Είναι εκείνη η περίφημη φάση που έγινε μέχρι και ντοκιμαντέρ στην αθλητική σειρά του ESPN 30/30, με τον Κρις Γουέμπερ να παίρνει τάιμ άουτ. Είναι ο Ντιν Σμιθ, που φέρνει τον δεύτερο τίτλο του στο Τσάπελ Χιλ. Είναι εκείνο το σκάνδαλο δωροδοκίας, που βγήκε κυρίως για τον C-Webb και έπειτα για τον Τζέιλεν Ρόουζ. Είναι η φυγή, των δύο, του Τζουάν Χάουαρντ, του Ρέι Τζάκσον και του Τζίμι Κινγκ. Είναι το κατέβασμα των λαβάρων από το γυμναστήριο του κολεγίου, λίγο καιρό μετά την αποκάλυψη. Είναι ο κύκλος των χαμένων ποιητών εκείνης της ομάδας της μοίρας. Και είναι και η 7η Οκτωβρίου του 1993. Τότε που γεννήθηκε, στο Εντομπικόκε του Οντάριο, ο Νικ Στάουσκας.

Στις ΗΠΑ ο Στάουσκας αποκαλείται «youtube sensation». Πάει να πει, από τους ήρωες της πιο γνωστής ιστοσελίδας που έχει μόνο βίντεο, στον κόσμο. Σε ανοικτά γήπεδα, φίλοι του γράφουν την επίδειξη με τρίποντα που κάνει. Στις 31 Μαρτίου, ο Στάουσκας έβαλε 6 στα 6 τρίποντα απέναντι στους Φλόριντα Γκέιτορς, έβαλε 22 πόντους και άρχισε να χοροπηδάει έξαλλα στο παρκέ. Είκοσι χρόνια μετά, εκείνο που έλεγε ο Τζον Γούντεν, «ο Θεός ποτέ δεν κλείνει μία πόρτα χωρίς να ανοίξει μία άλλη» αποδεικνύεται, τουλάχιστον από την άποψη της βαθμολογίας.

Το Μίσιγκαν δεν είναι μόνο ο ασταθής Στάουσκας, ο οποίος είναι 19 χρονών και… πολύ ωραίος κύριε: η έκρηξή του, όταν κάνει κίνηση προς τα μέσα, είναι εκρηκτική, τελειώνει με επιβλητικά καρφώματα τις φάσεις, είναι ηλεκτρικός παίκτης. Το πρώτο του εύστοχο σουτ θα σηκώσει την κίτρινη φυλή στο πόδι, στον ημιτελικό με το Σίρακιους.

Αλλά… θα έρθει αυτό το σουτ; Η ζώνη που παίζει στο τρίποντο το Σίρακιους έχει αναγκάσει, έως τώρα, τους αντίπαλούς του σε καθίζηση, κατά τη διάρκεια της τελικής φάσης του NCAA. Τα 14 στα 92 τρίποντα είναι ενδεικτικό για την… Αλεξάνδρεια που αποχαιρέτησαν οι αντίπαλοι εκ του μακρόθεν. Στις 3:49 τα ξημερώματα της Κυριακής, αυτό θα γίνει σαφές.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!