Έφυγε ο... Ράτζα

Παρασκευή, 28 Ιουνίου 2013 - 16:50

Αν έχεις φάει πετριά, την έχεις φάει, πάει και τελείωσε. Η παρομοίωση του Ολυμπιακού με τη Γιουγκοπλάστικα είναι εκ των ων ουκ άνευ. «Αποκαλύφθηκε» πριν το Final 4 του Λονδίνου, ενδιαμέσως γιγαντώθηκε και εκ του αποτελέσματος δεν χρειάστηκε καν να επαναληφθεί. Ο Ολυμπιακός έκανε το back to back, μία φράση που δεν γνώριζαν στο Σπλιτ όταν είχαν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1990 και είναι έτοιμος να κάνει το… three-peat, μία φράση που δεν ήξεραν στο Σπλιτ όταν κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1991.

Η φυγή του Κάιλ Χάινς απλώς… μεγαλώνει την έκταση της πετριάς. Το καλοκαίρι του 1990 η Γιουγκοπλάστικα ήταν λογικό να μην μπορεί να κρατήσει όλους τους παίκτες. Μετά από δύο χρόνια, ο δυτικός κόσμος έπρεπε να απλώσει τα πλοκάμια του στους παίκτες της κροατικής ομάδας. Η πρώτη χρονιά της, στο Μόναχο το 1989, μπορεί να ήταν τυχαίο περιστατικό. Η δεύτερη χρονιά δεν μπορούσε να είναι τύχη. Αυτό που ακολούθησε για τους «Ζούτσκο» ήταν αφαίμαξη.

Πρώτος, για να πάει στη Ρώμη, έφυγε ο Ντίνο Ράτζα. Η πρόταση που είχε από τη Ρόμα ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να αρνηθεί. Στον Ράτζα είχαν προσφέρει περισσότερα χρήματα από εκείνα που πήρε ο Ντιέγκο Μαραντόνα στη Νάπολι. Μετά έφυγε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο αρχηγός της Γιουγκοπλάστικα, ο οποίος έψαξε να βρει ένα μεγάλο συμβόλαιο στην Ισπανία και, τελικά, βρήκε σχέσεις οι οποίες, μελλοντικά, του έδωσαν ακόμα περισσότερες συνεργασίες και θέσεις εργασίας. Τέλος, για να εξαρθρώσουν τελείως τη Γιουγκοπλάστικα, οι Καταλανοί της Μπαρτσελόνα έβαλαν το χέρι τους στον αρχιτέκτονα αυτής της υπερομάδας, τον αθλητικά εφάμιλλο των ζωγράφων της Αναγέννησης, Μπόζα Μάλκοβιτς.

Η αφαίμαξη έμοιαζε να σημαίνει το τέλος της Γιουγκοπλάστικα. Στην ομάδα έμειναν ο γκαρντ συμβατικής τεχνολογίας- αλλά πανέξυπνος- Ζντέτκο Σρετένοβιτς, ο Ζόραν Σάβιτς, ο οποίος δεν ενέπνεε καθώς τα αθλητικά του προσόντα δεν έδιναν την αίσθηση της ανωτερότητας, ο καλός σκόρερ Βέλιμιρ Περάσοβιτς και φυσικά ο παίκτης που, παρά το γεγονός ότι είχε γίνει ντραφτ, στο Σπλιτ ήθελαν να κρατήσουν, Τόνι Κούκοτς. Μέχρι και όνομα άλλαξε η ομάδα για να παίξει την επόμενη χρονιά, μια και ο χορηγός της ήταν η Ποπ 84. Προπονητής έγινε ο… Ζέλικο Παβλίσεβιτς, που ενώ φαινόταν ότι είχε μία πολύ δύσκολη δουλειά, ήταν στην πραγματικότητα ο πρώτος μάγκας της Αδριατικής. Η ομάδα έπαιξε με βάση αυτά που της είχε μεταλαμπαδεύσει ο Μπόζα, ενώ ο ίδιος ο Μάλκοβιτς, με βοηθό τον Αϊτό Γκαρθία Ρενέσες, περνούσε δύσκολες ώρες στη Βαρκελώνη, όπως και ο Ράτζα στη Ρώμη. Η Ποπ 84 κατάφερε και πήγε στο Final 4 του Παρισιού σίγουρη χαμένη, νίκησε τη Σκαβολίνι στο τέλος και με την Μπαρτσελόνα δεν είχε κάποια τύχη. Οι Καταλανοί αισθάνονταν έτοιμοι να εκθρονίσουν τη βασίλισσα της Ευρώπης, είχαν όλα τα… σχέδια του κτιρίου της στα γραφεία τους και ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν για να το εκπορθήσουν. Και τελικά η Ποπ 84 ήταν εκείνη που νίκησε το παιχνίδι και πήρε το τρίτο σερί Κύπελλο Πρωταθλητριών- δεν είχε ανάγκη αλλά- γράφοντας τη δική της ένδοξη ιστορία στον θεσμό.

Είναι αθλητικός νόμος, όποιος και να φύγει αντικαθίσταται. Έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά και ξανά στο παρελθόν. Μπορεί να μην ισχύει ως κανόνας, αλλά ισχύει κυρίως σε όποιες περιπτώσεις φαίνεται ότι υπάρχει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ο Χάινς είναι ένας από τους παίκτες που έκαναν την ομάδα αυτό που είναι, πρωταθλήτρια Ευρώπης για δύο σερί φορές. Αλλά της έδωσε ακόμα κάτι που έχουν μόνο οι σπουδαίες και πραγματικά σημαντικές ομάδες: τη δυνατότητα να μπορεί να αναρρώνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Και να μπορεί να καλύπτει οποιαδήποτε απώλεια.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!