Τα λίγα λόγια ζάχαρη...

Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου 2014 - 23:47

Ο Αρης μεγάλωσε στην Ευρώπη το ελληνικό μπάσκετ, αλλά ήταν αναμφισβήτητα το υψηλότερο σημείο στην απογείωσή του το Final 4 του Τελ Αβίβ το 1994. Ποτέ άλλοτε, εξαιρουμένου του Ευρωμπάσκετ του 1987, δεν επικράτησε τόση φρενίτιδα στη χώρα για μία μίνι διοργάνωση τριών ημερών. Ασφαλώς κάθε μέρα του Απρίλη, από την 1η του μήνα ως τις 19, που έγινε ο πρώτος ημιτελικός ελληνικών ομάδων στην μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, δεν υπήρχε βήμα που να γίνεται χωρίς τη σκέψη του παιχνιδιού του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Ένα ματς που η ωραιότερη ιστορία του εξελίχθηκε την παραμονή του, στη συνέντευξη Τύπου. Ο Ολυμπιακός θεωρείτο η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη εκείνη την εποχή και ο Παναθηναϊκός του είχε κάνει- με δύο φανταστικά ματς του Νίκου Γκάλη και του Χρήστου Μηριούνη (!) στη Γλυφάδα- τη χάρη να αποκλείσει τον δαίμονά του, τη Λιμόζ, από την οποία είχε χάσει τόσο στο ΣΕΦ, στο παιχνίδι του πρώτου γύρου, όσο και στο «Μπομπλάν». Ο Γιάννης Ιωαννίδης την είχε… ακούσει από εκείνα τα παιχνίδια και προσπάθησε να μετατρέψει εκείνη την επιθετική μηχανή, τη μόνη ομάδα στην Ευρώπη που έβγαζε αιφνιδιασμούς με τους τρεις ψηλούς της, σε αμυντική μηχανή, με θεμέλιο λίθο τον Γιώργο Σιγάλα. Ένα ματς με τον Παναθηναϊκό, βεβαίως, ήταν ολότελα διαφορετικό και ο Κώστας Πολίτης, προπονητής των «πράσινων», πήγε να πάρει το… σκαλπ του Ιωαννίδη από τη συνέντευξη Τύπου: «Είθισται μετά το τέλος του κάθε παιχνιδιού ο ηττημένος να δίνει το χέρι του στον νικητή, για αυτό περιμένω από τον Γιάννη στο τέλος του ημιτελικού να έρθει να μου δώσει το χέρι του». Ο Ιωαννίδης, που περισσότερο από καλός προπονητής ήταν ένας από τους μοναδικούς ψυχαγωγούς του ελληνικού μπάσκετ, μία φιγούρα που ανέβασε και εκείνη το άθλημα, μία ελληνική εκδοχή του Ζοσέ Μουρίνιο, αν κάποιος εξαιρέσει τα χαμένα Final 4, απάντησε: «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Ο Ολυμπιακός έβαλε μπροστά τη μηχανή, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς πέρασε, με Τάρπλεϊ, Φασούλα και Πάσπαλι, ένα από τα πιο εφιαλτικά απογεύματα στην καριέρα του και το 77-72 έστειλε τους «ερυθρόλευκους» στον πρώτο τελικό της ιστορίας τους.

ΤΑ... ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ

Τα σύνδρομα στέρησης που άφησε στους παίκτες του Παναθηναϊκού εκείνος ο χαμένος ημιτελικός του Τελ Αβίβ ήταν πάρα πολλά. Η λύπη και η πικρία για τον χαμένο τελικό ήταν μεγάλη και όταν ο Ολυμπιακός έφθασε στο «Γιαντ Ελιάου», για να παίξει με την Μπανταλόνα- «σκοτωμένος» υπό μία έννοια, εξαιτίας του άγριου τσακωμού του Τάρπλεϊ με τον Παπαδάκη στο ξενοδοχείο της ομάδας το προηγούμενο βράδυ και της ενέργειας που ξόδεψαν οι άνθρωποι της ομάδας για να κρατήσουν τον Αμερικανό στο Τελ Αβίβ αφού απειλούσε να φύγει, δύο παίκτες του Παναθηναϊκού είχαν πάρει θέση ανάμεσα στους οπαδούς της Μπανταλόνα. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Νίκος Οικονόμου, που τη χρονιά 2000-01 φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού, νιώθοντας προδομένος από τη συμπεριφορά του Παναθηναϊκού προς το πρόσωπό του, πανηγύρισαν σαν τρελοί το τρίποντο του Κορνήλιους Τόμπσον και τις χαμένες βολές του Ζάρκο Πάσπαλι αμέσως μετά. Και οι δύο θα ζούσαν την ίδια φρίκη, τον επόμενο χρόνο, στον ημιτελικό της Σαραγόσας, όταν μετά τον τραυματισμό του Παναγιώτη Γιαννάκη ο Εντουαρντ Αρνετ Τζόνσον θα δημιουργούσε εκ νέου σύμπλεγμα στον Αλβέρτη, τελειώνοντας το παιχνίδι με 27 πόντους και μερικά μαγικά τρίποντα. Ο Μίλαν Τόμιτς θα έδινε τη τελική μαχαιριά στον Παναθηναϊκό, για το τελικό 58-52 της 11ης Απριλίου του 1995.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ

Στα παιχνίδια των προημιτελικών της Ευρωλίγκας του 1997, ο Ολυμπιακός δεν πήγαινε ως φαβορί. Μάλιστα, ακόμα και μετά το 49-69 στο ΟΑΚΑ, στις 27 Μαρτίου εκείνου του σωτήριου έτους, ο Νίκος Οικονόμου ήταν σίγουρος ότι ο Παναθηναϊκός, που είχε προπονητή τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, θα ισοφάριζε τη σειρά και θα την οδηγούσε σε τρίτο ματς, πάλι στο ΟΑΚΑ, στο οποίο θα νικούσε. Οι «πράσινοι», βεβαίως, ήταν ένας πύργος της Βαβέλ, και ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση για το Final 4 της Ρώμης και κατέκτησε το τρόπαιο. Στο πιο αξιομνημόνευτο βράδυ της καριέρας του, την 1η Απριλίου του 1997, ο Μίλαν Τόμιτς μπήκε για τα καλά στις συνειδήσεις των φίλων του Ολυμπιακού ως ηγέτης της ομάδας αφού πέτυχε τρία τρίποντα από το σπίτι του, αποθαρρύνοντας τους «πράσινους» για το τελικό 65-57 και κάνοντας τον Οικονόμου να… φάει τις δηλώσεις του. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε την πρώτη Ευρωλίγκα παίζοντας με μειονέκτημα έδρας σε δύο γύρους της διοργάνωσης, και στη φάση των «16», που απέκλεισε την Παρτιζάν νικώντας τη δύο φορές στο Βελιγράδι με τα σπουδαία ματς του Φράνκο Νάκιτς αλλά χάνοντας στο ΣΕΦ και στους προημιτελικούς με τον Παναθηναϊκό.

Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΟΥΝΤΡΙΧ

Η μία από τις δύο ήττες που γνώρισε ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη ήταν παντελώς αδιάφορη. Στον «τριπλό» εμφύλιο του δεύτερου ομίλου της Ευρωλίγκας (και με ΑΕΚ στην παρέα) οι «ερυθρόλευκοι» είχαν νικήσει 92-75 στο πρώτο ματς του ΣΕΦ και στο δεύτερο, για την 4η αγωνιστική κράτησαν τη διαφορά χάνοντας 88-78. Η «στραβή», με την οποία ο Ολυμπιακός δεν πήγε στην Μπολόνια, δεν έγινε σε αυτό το παιχνίδι αλλά στο αμέσως επόμενο, με την αδιάφορη Ολίμπια Λιουμπλιάνας μέσα στο ΣΕΦ, όταν ο Μπένο Ούντριχ έβαλε 29 πόντους με 5 στα 11 τρίποντα και ο Ολυμπιακός έχασε 85-89, μαζί και το εισιτήριο για την πόλη με τα μεγάλα κάστρα.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!