Η κουλτούρα του κόουτς Ποπ

Τετάρτη, 4 Ιουνίου 2014 - 22:15

Πριν 10 χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ο Μάνου Τζινόμπιλι ξεκινούσε την πορεία με ένα καλάθι απέναντι στη Σερβία-Μαυροβούνιο (στην πρώτη διοργάνωση που ονομαζόταν Σερβία-Μαυροβούνιο και όχι Γιουγκοσλαβία) και την ολοκλήρωνε με το χρυσό μετάλλιο, έχοντας διασύρει τους Αμερικανούς σε έναν εκπληκτικό ημιτελικό.

Δέκα χρόνια μετά, ο λόγος γίνεται για τον μακράν κορυφαίο Αργεντινό μπασκετμπολίστα όλων των εποχών και έναν από τους πέντε κορυφαίους στη χώρα. Το γεγονός ότι ο Τζινόμπιλι δεν έχει παίξει ακόμα στον Πόλεμο των Άστρων VIII, που θα φτιαχνόταν αποκλειστικά για εκείνον, είναι αποτυχία όλων μας.

Πριν 10 χρόνια οι Σπερς αποκλείστηκαν παρά φύση από τους Λέικερς στους ημιτελικούς της Δύσης. Είχαν ήδη κατακτήσει το δεύτερο πρωτάθλημα το 2003, στην πρώτη χρονιά του Πάρκερ με τον Τζινόμπιλι στην ίδια ομάδα. Προπονητής ήταν ο Γκρεγκ Πόποβιτς και αστέρι της ομάδας ο Τιμ Ντάνκαν. Οι Λέικερς είχαν πάρει, με τη σειρά στο 2-2, το πέμπτο ματς στο SBC Center με ένα καλάθι του Ντέρεκ Φίσερ σε επίθεση που είχαν μόλις 40 δέκατα του δευτερολέπτου για να εκτελέσουν.

Δέκα χρόνια μετά, οι Λέικερς είναι εκτός πλέι οφ και ο Σπερς είναι στους τελικούς του ΝΒΑ. Οι Πάρκερ και Τζινόμπιλι βρίσκονται στη 12η χρονιά τους στην ομάδα, ο Τιμ Ντάνκαν βρίσκεται πίσω από τον Μάτζικ Τζόνσον στην κατηγορία των παικτών που έχουν κάνει τα περισσότερα double double σε πλέι οφ και ο προπονητής είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς. Τώρα, οι Σπερς είναι καλύτερη ομάδα από τότε. Για την ακρίβεια, πολύ καλύτερη.

Ο λόγος για τον Τζινόμπιλι γίνεται επειδή στην παράταση του έκτου τελικού της Δύσης με τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ ήταν ο πόιντ γκαρντ της ομάδας των Σπερς. Έμοιαζε με Μπεκενμπάουερ, Ζάμερ και Ματέους: ήταν χαφ αλλά γύρισαν στο κέντρο της άμυνας για να παρατείνουν την καριέρα τους στο ποδόσφαιρο. Ο Τζινόμπιλι, ένας πασέρ με ικανότητες που πιθανότατα ο σωστός προσδιορισμός για να τις περιγράψει κάποιος είναι «συγκινητικές», έκανε παιχνίδι σεμιναριακού επιπέδου ως οργανωτής. Όμως ούτε εκείνος, ούτε ο Ντάνκαν, ούτε ο Πάρκερ, που αφοράν άμεσα ως παρών-απών την ιστορία, δεν έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο για το Σαν Αντόνιο προκειμένου να πάρει το έκτο ματς στην Οκλαχόμα και να αποκλείσει τους Θάντερ. Τον πιο σημαντικό ρόλο για να γίνει αυτό έπαιξαν 16 άχρηστα λεπτά: τα τελευταία του τέταρτου παιχνιδιού, στη μεγαλύτερη διάρκεια του οποίου οι Ράσελ Γουέστμπρουκ και Κέβιν Ντουράντ «βίαζαν» συλλήβδην το Σαν Αντόνιο. Έμοιαζε τόσο μάταιο το να παίξουν οι βασικοί, που ο κόουτς Ποπ τους ξεκούρασε σχεδόν 4 λεπτά πριν τη λήξη του τέταρτου δωδεκάλεπτου.

Και έβαλε τον Κόρι Τζόζεφ, τον Πάτι Μιλς, τον Ματ Μπόνερ, τον Άαρον Μπέινς και τον Μπορίς Ντιό. Έπαιξε επίσης ο Μάρκο Μπελινέλι, ως παίκτης του πάγκου. Πασάροντας συνεχώς την μπάλα και κάνοντας κοψίματα πίσω από τον πασέρ, παίζοντας ορμητικό μπάσκετ στα τέλη της τρίτης και κάνοντας το ίδιο στο πρώτο μισό της τέταρτης περιόδου, οι Σπερς έριξαν τη διαφορά στους 11 από τους 27. Εδώ και 16 χρόνια ο κόσμος ζει με τον Γκρεγκ Πόποβιτς να είναι μέσα σε αυτόν, φτιάχνοντας έναν ολοκαίνουργιο μπασκετικό πολιτισμό με την ομάδα του. Καμία ομάδα στην ιστορία του ΝΒΑ δεν κρατήθηκε 16 χρόνια τόσο κοντά στην κορυφή, έχοντας κάθε χρονιά πάνω από 50 νίκες και φθάνοντας συνεχώς στα πλέι οφ πλην των Μπόστον Σέλτικς του Ρεντ Άουερμπαχ. Δεν έγινε κάτι άλλο και οι θεατές, δηλαδή οι εύκολοι κριτές, ματαιοπονούσαν. Ο Πόποβιτς ήταν όρθιος στον πάγκο και φώναζε, έδινε συγχαρητήρια, σχεδίαζε επιθέσεις, και ζητούσε από τους παίκτες του να επιτεθούν στη ρακέτα. Το έκαναν και οι Θάντερ μπορεί να πει κάποιος ότι ένιωσαν πρωτογενή ανησυχία πριν ο Γουέστμπρουκ αρχίζει να παίζει το μπάσκετ που θα έπαιζε ο πιο ικανός στρατιώτης του Βόλντεμορτ, αν το Χόγκουαρντς είχε μπασκέτες και «καθαρίσει» το ματς.

Όλα ξεκίνησαν από την ευφυία του Μπορίς Ντιό. Μπορεί να υπάρχει στις ΗΠΑ ένα ανέκδοτο που λέει «the Big Three are Boris Diaw and his boobs», πάντως ο Γάλλος σε αυτά τα πλέι οφ και κυρίως στα τρία τελευταία ματς με τους Θάντερ είναι εκπληκτικός, αποδεικνύοντας το αυτονόητο: ότι το γυμναστήριο έπεται του μπάσκετ. Ότι αν δεν ξέρεις το παιχνίδι, όσο γυμνασμένος και να είσαι αποκλείεται να πετύχεις, ενώ άνετα συμβαίνει ακόμα (δόξα τω Θεώ, για τη χαρά του αληθινού παιχνιδιού, αυτού που μας κάνει παιδιά χωρίς να μας χαρίζει εκατομμύρια δολάρια) το αντίθετο. Ο Ντιό έχει μία συγκεκριμένη ικανότητα η οποία είναι πολύ σημαντική: ξέρει σε ποιο χρονικό κλικ μπορεί να χρησιμοποιήσει μία προσποίηση. Πριν από 20 χρόνια η προσποίηση ήταν κυριολεκτικά το νούμερο ένα συστατικό των Ευρωπαίων στον δρόμο προς την καταξίωση στο ΝΒΑ, αλλά αυτό άλλαξε προφανώς γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν η ατομική τεχνική των Ντράζεν Πέτροβιτς, Ντίνο Ράτζα και Βλάντε Ντίβατς προκαλούσε τέτοια ανισορροπία στις αντίπαλες άμυνες που έπρεπε να καλυφθεί από την ικανότητα των αμυντικών, για να μην προκαλέσει θέμα.

Ο Ντιό, βεβαίως, είναι ο πιο σίγουρος παίκτης για να πάρει την μπάλα με πλάτη στο καλάθι και 4 δευτερόλεπτα να απομένουν για την επίθεση των Σπερς. Η ακρίβειά του είναι απίστευτη, παρ’ όλα αυτά σε εκείνο το χαμένο παιχνίδι των Σπερς στην Οκλαχόμα ήταν πραγματικά αφιονισμένος.

Φυσικά δεν υπήρχε λόγος να συμβεί αυτό με 27 πόντους κάτω. Ή μάλλον υπήρχαν πάρα πολλοί λόγοι, αλλά κανένας δεν ήταν ικανοποιητικός. Όλα, ωστόσο, ικανοποιήθηκαν όταν ο Κόρι Τζόζεφ κάρφωσε μπροστά στον Σερζ Ιμπάκα και κλήθηκε να κουμαντάρει την επίθεση των Σπερς στο δεύτερο ημίχρονο του έκτου παιχνιδιού, με τον Τόνι Πάρκερ εκτός. Οι Σπερς νίκησαν τους Θάντερ παίζοντας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με τον Κόρι Τζόζεφ πόιντ γκαρντ, εκτός από τα τελευταία επτά λεπτά του παιχνιδιού που ανέλαβε ο αληθινά ιδιοφυής όσο και ευάλωτος Μάνου Τζινόμπιλι τα ηνία. Ένας πυροσβέστης που σώζει ζωές και στον ελεύθερο χρόνο του πίνει επειδή του αρέσει. Φυσικά, με τον κίνδυνο και μόνο της απουσίας του Πάρκερ από ένα επικείμενο έβδομο παιχνίδι, κηρύχθηκε συναγερμός στους Σπερς. Δεν έπρεπε, με τίποτα, να αφήσουν τη σειρά να πάει σε έβδομο ματς.

Κι έτσι ο Τιμ Ντάνκαν είπε, «θα το κάνουμε αυτήν τη φορά». Που ως trash talking δεν σημαίνει τίποτα, αλλά το να το λέει ο Τιμ Ντάνκαν είναι σαν να έπιασε από τον λαιμό ο ΜακΝτάνιελ τον Τζόρνταν επειδή του έκλεψε την μπάλα από τα χέρια, να τον έστειλε πάνω στον Φιλ Τζάκσον ο οποίος έπεσε πάνω στην καρέκλα, έσπασε το κεφάλι του και ξαφνικά βγήκαν λέξεις από τη φιλοσοφία του Ζεν που ο «X-man» δάγκωσε στον αέρα, συνεχίζοντας να κλωτσάει τον Πι Τζέι Άρμστρονγκ.

Αυτό που πρόκειται να συμβεί από την Παρασκευή- επειδή έγινε και πέρυσι με κάθε οπτική βαθμίδα να δίνει άριστα στην εικόνα σε συνδυασμό με την κίνηση- είναι ήδη ένα μνημείο στην ιστορία του μπάσκετ. ΟΚ, καλά θα ήταν αν ο Κέβιν Ντουράντ έπαιζε με τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, αλλά ο θεατής που το σκέφτεται να μείνει ξύπνιος μέχρι τις 17:00 δεν προτιμάει να μονομαχήσουν ο Μικαέλ Μποτβίνικ με τον Σέβερους Σνέιπ σε ένα οριζόντιο ορθογώνιο που το μισό θα ήταν σκακιέρα και το άλλο μισό ποτισμένο με πολυχημικό υγρό και με το δικαίωμα του δεύτερου να πάρει τον μανδύα που τον κάνει αόρατο κατά τη διάρκεια της παρτίδας, την ώρα που ο πρώτος προσπαθεί να επικρατήσει διαβάζοντας πώς νίκησε ο Αλέχιν τον Καπαμπλάνκα;

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!