Ο Μπορίς ο φίλος

Κυριακή, 22 Ιουνίου 2014 - 04:08

Ένα από τα πιο αστεία σκηνικά που μπορεί να έχει δει ένας ποδοσφαιρόφιλος είναι η παρουσία του Μαρσέλ Ντεσαγί. Καταρχάς, δεν υπάρχουν τέτοιοι αμυντικοί πια. Ο Ντεσαγί ήταν ένας στόπερ-τέρας, ένα ντρόιντ με τις ικανότητες βαμπίρ. Ήταν τόσο δυνατός, που όταν τον είδε για πρώτη φορά ο Άτλας έχασε την ισορροπία του (μην πέσεις αγαπημένε, βασιζόμαστε σε σένα). Και μετά έκανε μία δήλωση στην τηλεόραση.

Και ήταν σαν να κοροϊδεύει κάποιον. Η φωνή του ήταν ψιλή, σαν να είχε καταπιεί το κοντάρι του βιολιού. Αυτό το τέρας μιλούσε με τη φωνή της Τζούλι Άντριους στη «Μαίρη Πόπινς», αν υπήρχε ένα δισκάκι 33 στροφών που να την περιέχει.

Από την άλλη μεριά, ο Μαρσέλ Ντεσαγί- θα έπρεπε να πονηρεύεσαι από το όνομα- ήταν από εκείνους τους Γάλλους που έδωσαν τη δική τους μάχη για να βελτιωθεί η ζωή των εμιγκρέδων στα προάστια. Κάποιοι από αυτούς τους Γάλλους, τώρα, είναι πρωταθλητές του ΝΒΑ.

Μοιάζει ασύλληπτο πόσο μικρή είναι η απόσταση ανάμεσα στο να γίνεις ένα από τα πρώτα ονόματα στο μπάσκετ και το να ψάχνεις στους σκουπιδοτενεκές της Γαλλίας, ακόμα και αν η μαμά σου είναι μία από τις σπουδαιότερες παίκτριες μπάσκετ όλων των εποχών, ακόμα και αν ο μπαμπάς σου είναι πρωταθλητής του στίβου. Για τους μαύρους Γάλλους ο αθλητισμός είναι ένα αστείο και ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος. Μπορεί να ξυπνάνε και να πηδάνε ένα μέτρο πριν καν ανοίξουν τα μάτια τους, αλλά μέχρι να δώσουν την σωστή πάσα σε μία επίθεση να περάσουν χρόνια. Η «σωστή πάσα» δεν είναι τίποτα άλλο από την πάσα που θέλει η ομάδα. Ο Ντιό δεν έδωσε «σωστή πάσα» στην Ατλάντα, αλλά δίνει μόνο «σωστές πάσες» με τους Σαν Αντόνιο Σπερς, έχοντας περάσει 11 χρόνια ως επαγγελματίας στο ΝΒΑ.

Το πρόβλημα για τον Τόνι Πάρκερ και τον Μπορίς Ντιό δεν ήταν, ωστόσο, να ενσωματωθούν στις ομάδες τους. Ήταν να το κάνουν μαζί, όταν εκείνοι έκαναν το κουμάντο. Ο Πάρκερ είχε από την πρώτη μέρα του στο ΝΒΑ τον Γκρεγκ Πόποβιτς. Υπάρχει ένα βίντεο που συζητάνε πριν το τέταρτο δωδεκάλεπτο ενός ματς και ο Γάλλος γκαρντ λέει στον προπονητή του, ότι «Ποπ, είμαι καλά. Αν παίξω σε όλην την περίοδο θα έχω παίξει 29 λεπτά». Με τον Πόποβιτς να του απαντάει, «μπες μέσα».

Ο Ντιό, για να μη μένουν κενά στη διήγηση, είναι ο γιος της Ελισαμπέτ Ριφιόντ και του Ισά Ντιό. Η πρώτη θεωρείται ως η πιονέρος Γαλλίδα που έκανε το πρώτο τζαμπ σουτ. Ο Ισά ήταν άλτης του ύψους από τη Σενεγάλη. Και ο Μπορίς ήταν ένα παιδί από εκείνα που αποκαλούνται «ερωτεύσιμα». Και από την αρχή της ζωής του είχε την αίσθηση της φιλίας, η οποία έμοιαζε να είναι ένα μπογιατισμένο τσιπάκι που έκανε εξτρά σοκολατένιο το δέρμα του.

Τόσο ο Ντιό όσο και ο Πάρκερ προέρχονται από αθλητικές οικογένειες. Το 2002 ο Ρ.Σ. Μπιούφορντ έπεισε επιτέλους τον Γκρεγκ Πόποβιτς να παρακολουθήσει ένα βίντεο με high lights του Γάλλου πιτσιρικά, τον οποίο ο κόουτς «Ποπ» είχε ήδη απορρίψει ως «κοντό» και «λιπόσαρκο». Όταν ο Πόποβιτς πείστηκε τελικά να δει το βίντεο του Πάρκερ, επειδή δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί τον Μπιούφορντ, οι Σπερς διάλεξαν τον νεαρό Γάλλο στο νούμερο 28 του ντραφτ της χρονιάς, δηλαδή του τελευταίου εκείνου του γύρου. Τη σεζόν 2004-05ο φίλος του Πάρκερ- που ήταν μαζί στο σχολείο, παρέα με τον Γάλλο σέντερ Ρόνι Τουριάφ- Μπορίς Ντιό, έπαιξε στους Ατλάντα Χοκς. Οι Χοκς είχαν νικήσει όλη τη χρονιά 13 παιχνίδια, όταν ο προπονητής της ομάδας, Μάικ Γούντσον, του ζήτησε να επιστρέψει με πνεύμα σκόρερ. Ο Ντιό του απάντησε, «δεν μπορώ να παίξω για σένα».

Ο Μπορίς ο Γάλλος. Ένας υπέροχος συμπαίκτης και ένας θαυμάσιος φίλος. Ο Τόνι Πάρκερ μαζί του φέρνουν την αθλητική έκδοση του Αστερίξ και του Οβελίξ. Πόσο εύκολο είναι να δεις τον Πάρκερ, 20 χρόνια πριν, να πηδάει σχεδόν για να του σκάσει μία σφαλιάρα στο σβέρκο για αυτό που είπε, με τον Ντιό, αντί να κινηθεί κατά του φίλου του, να αναρωτιέται ακριβώς ποια ήταν η ανοησία; Είναι πολύ γλυκό να φαντάζεσαι δύο φίλους σε μία παρέα η οποία σιγά σιγά χωρίζει γιατί το κάθε παιδί ακολουθεί τον δικό του δρόμο, οι οποίοι τελικά συναντιούνται σε μία ομάδα και ζουν την περιπέτεια η οποία δεν έχει μόνο νίκες, αλλά που την κάνουν μαζί. Να περπατάνε όλοι μαζί, με τον Τόνι τζούνιορ να κάνει το κουμάντο, να είναι ο λίντερ σε όλες τις ζαβολιές.

Για αυτήν τη φιλία, τη φιλία όπως καταλληλότερα στην περίπτωση των γλυκύτατων εμιγκρέδων από τα γαλλικά προάστια περιγράφει ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο «Βουλκανιζατέρ», μαζεύονται οι τυπάρες και παίζουν με την εθνική Γαλλίας σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Επειδή δεν έχουν ξεφύγει, όταν είναι μαζί, από την παιδική ηλικία. Είναι τόσο θεσπέσια η δημιουργικότητά τους, που ο Γκρεγκ Πόποβιτς είναι όσο «αστυνόμος» χρειάζεται για να μην ξεφεύγουν. Για αυτή τη φιλία πανηγύρισαν πέρυσι το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ μετά από 10 χρόνια που έχαναν σε ημιτελικούς και τελικούς (10 χρόνια! Ποιο να είναι το μέγεθος μίας δυναστείας, ανεξαρτήτως αν νικάς στο τέλος ή όχι;- η νίκη της Γαλλίας είναι η πρώτη νίκη του γκέτο επί του καπιταλισμού, αλλά δεν έπαιζε ο Πάου Γκασόλ) και θα προετοιμαστούν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016.

Γιατί αυτό είναι που κάνουν οι φίλοι.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!