«Να πάμε στον τελικό και να τον κερδίσουμε»! (pics)

Σάββατο, 2 Ιανουαρίου 2016 - 19:44

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟ

Είναι ιδιαίτερη περίπτωση ο Ιντέγε Μπράουν. Ιδιαίτερος ως ποδοσφαιριστής, καθώς κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο για να βοηθήσει την ομάδα του και μπορεί να περάσει την μπάλα από το… μάτι της βελόνας, όπως διαπιστώσαμε με το υπέροχο γκολ που είχε πετύχει στο Ζάγκρεμπ, αλλά και ιδιαίτερος ως άνθρωπος, διότι απλά πέρασε πάρα πολλά μέχρι να ξεφύγει από τη φτώχεια και να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα.

Γεννημένος στη Γιεναγκόα, μια πόλη της Νιγηρίας κοντά στο δέλτα του ποταμού Νίγηρα, ο Ιντέγε είχε σκληρά παιδικά χρόνια. Η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή και ακόμα και το καθημερινό φαγητό ήταν δύσκολη υπόθεση. Στο σχολείο ξεκίνησε ο έρωτας με τη στρογγυλή θεά, αλλά μαζί ξεκίνησαν οι κακές παρέες και ο… τζόγος. «Μεγάλωσα σ’ ένα γκέτο. Το μόνο που με ενδιέφερε όταν ήμουν παιδί ήταν να παίζω ποδόσφαιρο και να βγάζω χρήματα με όποιον τρόπο μπορώ. Τζογάραμε, παίζαμε πόκερ, αλλά καθημερινά παίζαμε και ποδόσφαιρο. Ολοι στην παρέα μου τα ίδια κάναμε», εκμυστηρεύτηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Μπράουν στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα μας…

Λεφτά για σπουδές φυσικά δεν υπήρχαν κι έτσι το πανεπιστήμιο παρέμεινε ένα άπιαστο όνειρο. Ως έφηβος, λοιπόν, στήριξε όλα του τα όνειρα στη στρογγυλή θεά και, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του, έκανε τα πάντα για να πετύχει. Εικοσάρης πλέον τα κατάφερε, καθώς σε κάποια trial της εθνικής Νέων της Νιγηρίας τον ξεχώρισαν οι σκάουτερ της Νοσατέλ Ξαμάξ και τον κάλεσαν για να υπογράψει προσύμφωνο στην Ελβετία, αλλά τα βάσανα του Ιντέγε δεν είχαν τελειώσει. Επιστρέφοντας στη Νιγηρία πήρε ένα μηχανάκι και πηγαίνοντας στο σπίτι του για να πει τα ευχάριστα νέα, είχε ένα πολύ άσχημο ατύχημα! «Το πόδι μου έγινε χάλια, για δύο μήνες ούτε παπούτσι δεν μπορούσα να βάλω. Πάνω που πίστεψα ότι τα κατάφερα, ένιωθα πως θα τα χάσω όλα», μας είπε ο Νιγηριανός, αλλά ευτυχώς η μοίρα δεν του επεφύλασσε κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Η Ξαμάξ τον στήριξε και τον βοήθησε να γίνει καλά και από τον Ιανουάριο του 2008 ξεκίνησε στην Ελβετία ένα υπέροχο ποδοσφαιρικό ταξίδι, το οποίο είχε ενδιάμεσες στάσεις στη Γαλλία, στην Ουκρανία και στην Αγγλία, μέχρι να φτάσει το περασμένο καλοκαίρι στην Ελλάδα και στον Πειραιά.

Κυρίες και κύριοι, αυτός είναι ο Ιντέγε Μπράουν. Αυθόρμητος και αληθινός, ανοίγει την καρδιά του για τους αναγνώστες του «ΓΑΥΡΟΥ» και μιλάει για τα πάντα. Απολαύστε τον…

«Ο Ολυμπιακός είναι το πεπρωμένο μου»

Δεν είναι λίγοι οι ποδοσφαιριστές που δίνουν κλισέ απαντήσεις στις συνεντεύξεις που παραχωρούν και αποφεύγουν να μιλούν για το παρελθόν τους. Ο Ιντέγε Μπράουν, όπως θα διαπιστώσετε ευθύς αμέσως, δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, αφού παραδέχθηκε ότι αυτός και η παρέα του ήταν τα… κακά παιδιά της γειτονιάς και είχαν φτάσει στο σημείο να συλληφθούν, όταν τους έπιασε η αστυνομία να παίζουν χαρτιά!

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αλήθεια, πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο; Απ’ ό,τι γνωρίζουμε είχες περίεργα παιδικά χρόνια, ενώ και η μητέρα σου δεν ήθελε να ασχοληθείς με το άθλημα…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από το δημοτικό ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, μαζί με τους φίλους μου στο σχολείο, όπως όλα τα παιδιά, σε μια γειτονιά που θα την περιέγραφα ως γκέτο. Οταν τελείωσα το σχολείο ήταν αδύνατον να συνεχίσω σε κάποιο πανεπιστήμιο, διότι η οικογένειά μου ήταν πάρα πολύ φτωχή και η μητέρα μου γενικά είχε μια έντονη ανησυχία για το τι θα κάνω στη ζωή μου.

Ε: Αληθεύει ότι είχες… περίεργες παρέες πιτσιρικάς και είχες συλληφθεί κι από την αστυνομία; Πώς απομακρύνθηκες απ’ όλα αυτά;
Α: Ηταν απλά η παρέα μου από το σχολείο. Με αυτούς έπαιζα ποδόσφαιρο, με αυτούς έπαιζα χαρτιά, με αυτούς έπαιζα τζόγο. Ηταν κάτι πολύ συνηθισμένο στη γειτονιά που μεγάλωσα, να κάνεις τα πάντα για να κερδίσεις χρήματα. Να παίζεις πόκερ, να τζογάρεις, να παίζεις διάφορα παιχνίδια με τις παρέες αυτές, που ήταν οι ίδιοι φίλοι μου με τους οποίους έπαιζα και ποδόσφαιρο. Γενικά ήμασταν τα… κακά παιδιά της γειτονιάς και γι’ αυτόν το λόγο και οι γονείς μου δεν ήθελαν να παίζω ποδόσφαιρο. Μια μέρα, λοιπόν, που παίζαμε χαρτιά ήρθε η αστυνομία και μας συνέλαβε και φυσικά οι γονείς μου έγιναν έξαλλοι (σ.σ. γέλια).

Ε: Μετά το γκολ στο Ζάγκρεμπ, πάντως, όλοι θυμόμαστε ότι το αφιέρωσες στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου…
Α: Οταν πήγα στο Ζάγκρεμπ και είδα τον αγωνιστικό χώρο, μου θύμισε πάρα πολλά πράγματα αυτή η εικόνα. Μου θύμισε πόσο πολύ είχα προσπαθήσει από την αρχή να γίνω κάποιος στον χώρο του ποδοσφαίρου και να φτάσω στο τοπ επίπεδο. Και επειδή θυμήθηκα όλη αυτήν τη σκληρή προσπάθεια που έχω κάνει για να φτάσω ψηλά, θέλησα να αφιερώσω το γκολ σε μένα και στην οικογένειά μου…

Η Ξαμάξ, το ατύχημα και τα κλάματα…

Ε: Εχεις περάσει από Ελβετία, Γαλλία, Ουκρανία και Αγγλία πριν καταλήξεις στη χώρα μας. Πώς βίωσες όλη αυτήν τη διαδρομή;
Α: Ηταν δύσκολη αυτή η διαδρομή. Οταν ήμουν 20 ετών πήγα σε κάποια trial με τους Νέους της Νιγηρίας και ένιωθα ότι είχε έρθει η στιγμή να βρω μια ομάδα και να ξεκινήσω μια καριέρα. Ο ατζέντης μου, λοιπόν, μου βρήκε μια ομάδα στην Ελβετία (σ.σ. Νοσατέλ Ξαμάξ) και όταν πήγαμε εκεί και υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο, πέταγα από τη χαρά μου. Ενιωθα πως επιτέλους θα μπορέσω να προσφέρω μια καλύτερη ζωή στην οικογένειά μου και ότι θα γίνω κάποιος στον χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μετά τις υπογραφές επέστρεψα στη Νιγηρία, νοίκιασα ένα μηχανάκι και πηγαίνοντας στους δικούς μου για να τους πω τα ευχάριστα, είχα ένα άσχημο ατύχημα. Χτύπησα το πόδι μου (σ.σ. κουβαλάει ακόμα ένα πολύ μεγάλο σημάδι στη δεξιά του κνήμη…), για πολλές μέρες ήμουν με παντόφλες και δεν μπορούσα καν να φορέσω παπούτσια, οπότε ήταν αδύνατον να προπονηθώ και να παίξω ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια φυσικά έπρεπε να πω αυτό που μου συνέβη στην ομάδα μου και ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Ξεκίνησα με αυτήν τη μεγάλη ατυχία την καριέρα μου κι αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αφού ενημέρωσα την ομάδα, μου είπαν να ταξιδέψω στην Ελβετία, ώστε να διαπιστώσουν πόσο σοβαρός είναι ο τραυματισμός και να πάρουν τις αποφάσεις τους. Μπήκα, λοιπόν, στο αεροπλάνο και μόλις έφτασα στο αεροδρόμιο με πήγαν κατευθείαν στο νοσοκομείο. Θυμάμαι ότι μπήκα στο νοσοκομείο και έκλαιγα, πίστευα ότι έχω χάσει την ευκαιρία να αλλάξω τη ζωή μου. Ηρθε ο γιατρός, μου έδωσε χαρτομάντιλα να σκουπίσω τα δάκρυά μου και αφού με εξέτασε, μου είπε ότι για δύο μήνες δεν θα μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο, αλλά μετά δεν θα είχα πρόβλημα, καθώς ο τραυματισμός μου δεν ήταν τόσο σοβαρός. Φοβόμουν ότι ίσως με έστελναν πίσω στη Νιγηρία, αλλά τελικά έμεινα εκεί, με περιέθαλψαν και μετά από δύο μήνες έκανα νέες εξετάσεις. Πλέον ήμουν μια χαρά και μου έδωσαν το «ΟΚ» για να ξεκινήσω προπονήσεις, αλλά την πρώτη μέρα που πήγα για προπόνηση τραυματίστηκα! Με είδε ξανά ο γιατρός, μου είπε ότι θα μείνω για τουλάχιστον δύο εβδομάδες εκτός και το μόνο που έκανα ήταν θεραπείες. Ευτυχώς αυτή ήταν η τελευταία μου ατυχία και μετά από δύο εβδομάδες ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Η Ξαμάξ είχε τρεις επιθετικούς τότε, αλλά των δύο τα συμβόλαια έληγαν και η ομάδα δεν ήθελε να τους τα ανανεώσει. Ετσι πήρα σχεδόν αμέσως ευκαιρίες, έπαιξα πολύ καλά, άρχισα να βάζω πολλά γκολ και απέκτησα μεγάλη αυτοπεποίθηση. Συνέχισα να παίζω καλά και πλέον είχα πειστεί ότι ξεκίνησα την καριέρα που ήθελα.

Ε: Ακολούθησε η Σοσό και η Γαλλία, έτσι δεν είναι;
Α: Ναι, ήρθε μια πρόταση από τη Γαλλία και τη Σοσό, η οποία είχε πρόβλημα με έναν επιθετικό της που είχε ένα ατύχημα στην Αμερική και έπρεπε να τον αντικαταστήσει. Δεν ήταν εύκολο να φύγω από την Ελβετία και την Ξαμάξ, διότι πηγαίναμε πάρα πολύ καλά και μετά από πάρα πολλά χρόνια ήμασταν πρώτοι στη βαθμολογία. Οι φίλαθλοι της ομάδας δεν ήθελαν να φύγω, ενώ και για το κλαμπ ήταν πάρα πολύ δύσκολο, αλλά η πρόταση ήταν τόσο καλή που ουσιαστικά αναγκάστηκαν να με πουλήσουν. Στη Σοσό πήγα επίσης πάρα πολύ καλά. Ηταν μια ομάδα που έπαιζε συνεχώς 4-4-2, οπότε εγώ κι άλλος ένας επιθετικός ήμασταν συνεχώς βασικοί. Εγκλιματίστηκα γρήγορα, άρχισα να πετυχαίνω πολλά γκολ και όλα ήταν υπέροχα!

Ε: Και μετά ήρθε το… κρύο στην Ουκρανία (σ.σ. γέλια)!
Α: Ναι, πράγματι! Ηρθε μια πρόταση από την Ντιναμό Κιέβου, που έπρεπε να την αποδεχθώ. Ημουν περήφανος, διότι κάθε πρόταση που ερχόταν ήταν από ομάδα που ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Η Ντιναμό θα μου έδινε την ευκαιρία να παίξω στο Champions League και είχε πολύ υψηλό επίπεδο. Βέβαια γνώριζα ότι η ζωή στην Ουκρανία δεν είναι τόσο καλή, αλλά η ομάδα ήταν πολύ καλή, τα χρήματα ήταν πολύ καλά, οπότε ήταν μια πρόταση που έπρεπε να την αποδεχθώ. Ηταν ένα ακόμα σκαλί πιο πάνω για την καριέρα μου και πήγα εκεί πολύ χαρούμενος, κυρίως διότι θα είχα την ευκαιρία να παίξω στο Champions League. Εμεινα για δυόμισι σεζόν στο Κίεβο, ανέβασα το προφίλ μου ως ποδοσφαιριστής παίζοντας στο Champions League, αλλά και στο Europa League, και μετά ήρθε η πρόταση από την Αγγλία, που ήταν και το μεγάλο μου όνειρο. Από παιδάκι ακόμα ήθελα να παίξω στην Τσέλσι και να μοιάσω στον Ντρογκμπά και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω στο αγγλικό πρωτάθλημα ήταν αδύνατον να πω «όχι».

Ε: Η Γουέστ Μπρόμιτς, μάλιστα, ξόδεψε πολλά χρήματα για να σε αποκτήσει, κάτι που έκανε στη συνέχεια και ο Ολυμπιακός…
Α: Ναι, πραγματικά ήταν ένα ακριβό deal για τη Γουέστ Μπρόμιτς, διότι ήξεραν ότι αυτή η μεταγραφή θα φέρει αποτέλεσμα, ήταν σίγουροι γι’ αυτό. Η Ντιναμό Κιέβου εξάλλου μόνο με μια μεγάλη πρόταση θα δεχόταν να με αφήσει, κι έτσι έγινε. Δυστυχώς, όμως, χρειάστηκα σχεδόν ενάμιση μήνα για να φτιάξω τα χαρτιά που χρειαζόμουν στη Νιγηρία και να πάρω άδεια παραμονής στην Αγγλία, με αποτέλεσμα να χάσω το μεγαλύτερο μέρος της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις με την ομάδα δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη του αγγλικού πρωταθλήματος…

Ε: Αυτός ήταν και ο λόγος, δηλαδή, που τα πράγματα δεν κύλησαν όπως θα ήθελες στην Αγγλία…
Α: Ναι, ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έχασα την καλοκαιρινή προετοιμασία. Ολοι γνωρίζουν ότι για να πιάσεις στο αγγλικό πρωτάθλημα πρέπει να έχεις πολύ καλή φυσική κατάσταση κι εγώ δεν την είχα. Δεν μπορούσα καν να συγκεντρωθώ στην καθημερινή δουλειά, δεν είχα δεθεί με την ομάδα και δεν ήξερα καλά-καλά ούτε τους συμπαίκτες μου. Η οικογένειά μου επίσης δεν είχε μετακομίσει κανονικά σε σπίτι στην Αγγλία και μέναμε σε ξενοδοχείο, και γενικώς βίωνα μια κατάσταση που δεν με βοηθούσε να συγκεντρωθώ στην καθημερινή δουλειά που έπρεπε να κάνω στις προπονήσεις. Κάθε μέρα μετά την προπόνηση καθόμουν παραπάνω για να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση, για να πιάσω τον ρυθμό που έπρεπε και να προσαρμοστώ με τις ανάγκες του πρωταθλήματος. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελα…

Ε: Ισως τελικά αυτό να ήταν και το πεπρωμένο σου για να έρθεις στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό…
Α: Το πιστεύω κι εγώ αυτό. Κάποιες φορές πρέπει να δεχθείς τα πράγματα όπως έρχονται και να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να τα αλλάξεις. Στην Αγγλία έπαιξα ένα παιχνίδι και αμέσως τραυματίστηκα. Είναι ένα πολύ απαιτητικό πρωτάθλημα και εγώ από την αρχή δεν πήγα έτοιμος για να μπορέσω να προσφέρω αυτά που μπορώ. Δεν πήγαν τα πράγματα όπως τα είχα ονειρευτεί, αλλά δεν μπορώ να μείνω σε αυτό. Ηρθα στον Ολυμπιακό και όλα είναι καλά πλέον.

«Να πάμε στον τελικό και να τον κερδίσουμε»!

Ο Ιντέγε ακόμα δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο Ολυμπιακός δεν προκρίθηκε στη φάση των «16» του Champions League. Ξέρει, όμως, πως αυτό είναι το ποδόσφαιρο και κάνει όνειρα για διάκριση στο Europa League. Οσο γι’ αυτούς που εξακολουθούν να αμφισβητούν τον Θρύλο, ο Νιγηριανός επιθετικός τούς συμβουλεύει να ρίξουν μια ματιά στις βαθμολογίες. Και στην ελληνική, όπου οι Πειραιώτες έχουν το απόλυτο, αλλά και στην ευρωπαϊκή, όπου ήταν η μόνη ομάδα που αποκλείστηκε με εννέα βαθμούς από τη συνέχεια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης…

Ε: Σου έχει μείνει απωθημένο να επιστρέψεις στην Αγγλία και να αποδείξεις ποιος είσαι;
Α: Πολλοί φίλοι μου μου κάνουν αυτήν την ερώτηση. Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να πας κάπου για να αποδείξεις ποιος είσαι. Το μόνο που πρέπει να αποδείξω είναι η αξία μου στην ομάδα που βρίσκομαι τώρα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος στον Ολυμπιακό και μόνο εδώ νιώθω πως έχω την υποχρέωση να αποδείξω τι παίκτης είμαι. Αν έφευγα ποτέ από τον Ολυμπιακό, θα το έκανα μόνο για μια ομάδα ανώτερου επιπέδου. Δεν θα έκανα ποτέ ένα βήμα πίσω. Δεν είναι δυνατόν να φύγω από μια ομάδα υψηλού επιπέδου για να πάω σε μία κατώτερου επιπέδου (σ.σ. εννοεί τη Γουέστ Μπρόμιτς), επειδή απλά και μόνο παίζει σ’ ένα καλύτερο πρωτάθλημα.

Ε: Στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό πώς σου φάνηκε η μετάβαση, σε σύγκριση και με τα άλλα κλαμπ που έχεις αγωνιστεί;
Α: Μετά το τέλος της πρώτης μου σεζόν στην Αγγλία κατάλαβα ότι δεν θα έχω μέλλον στη Γουέστ Μπρόμιτς. Ημασταν τρεις επιθετικοί και ήρθαν άλλοι δύο. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι δεν έχω πολύ χρόνο συμμετοχής και θέλω να παίζω και να είμαι ευτυχισμένος. Εκεί δεν θα ήμουν ευτυχισμένος. Μίλησα με τον προπονητή μου, τον οποίο σέβομαι πολύ, καθώς ασχολήθηκε με την περίπτωσή μου, και τον ρώτησα τι γίνεται, αν με θέλουν ή όχι. Αυτός μου απάντησε πως δεν είναι ότι δεν είμαι καλός ή ότι δεν με θέλουν, αλλά η ομάδα απέκτησε δύο ακόμα επιθετικούς, έχει ξοδέψει χρήματα γι’ αυτούς, οπότε ο δικός μου χρόνος θα είναι περιορισμένος. Μου είπε «αν ήσουν γιος μου, θα σε συμβούλευα να πας σε μια ομάδα που θα παίζεις». Με επηρέασαν πολύ αυτές οι κουβέντες. Εκατσα και σκέφτηκα, λοιπόν, πως τα χρήματα δεν είναι το παν και το σημαντικό είναι να βρω μια καλή ομάδα που θα συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο, για να είμαι ευτυχισμένος εγώ και η οικογένειά μου. Ηρθα, λοιπόν, τον Ολυμπιακό και δεν έχω μετανιώσει καθόλου γι’ αυτό.

Ε: Και εδώ η πρώτη περίοδος ήταν δύσκολη, μέχρι που ήρθε εκείνο το γκολ στην Τούμπα…
Α: Ναι, όταν είσαι επιθετικός χρειάζεσαι χρόνο. Ο κόσμος περιμένει από εσένα το γκολ. Δεν είναι όπως όταν είσαι αμυντικός, που μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις στον αγωνιστικό χώρο. Ο κόσμος περιμένει από σένα να σκοράρεις. Ηξερα ότι για να γίνει αυτό έπρεπε να γνωριστώ με τους συμπαίκτες μου, να προσαρμοστώ στο παιχνίδι της ομάδας μου, τι ακριβώς πρέπει να κάνω, οπότε δεν ανησυχούσα. Ηξερα ότι έτσι γίνεται με όλους τους επιθετικούς και ήξερα ότι το γκολ θα ερχόταν.

Ε: Ο κόσμος δεν είχε κανένα παράπονο τότε, για να ξέρεις. Ολοι έβλεπαν ότι απέδιδες μέσα στο γήπεδο και ας μην ερχόταν το γκολ.
Α: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακούσει παράπονο από τον κόσμο. Στο παρελθόν έχω νιώσει την αποδοκιμασία από τον κόσμο και έχω ακούσει σφυρίγματα. Εδώ, όμως, ποτέ δεν έχω αισθανθεί ότι κάποιος παραπονιέται. Μπορεί να κάνω μία λάθος πάσα, μπορεί να κινηθώ λάθος μέσα στην περιοχή, όμως δεν έχω ακούσει ποτέ να με βρίζουν, να με αποδοκιμάζουν με σφυρίγματα. Οταν βλέπω ότι αυτός ο κόσμος έχει έρθει εδώ και έχει ξοδέψει χρήματα και θέλει να με δει να βοηθάω την ομάδα να κερδίζει, τότε αισθάνομαι ότι έχω μία στήριξη και ότι όλοι με υποστηρίζουν. Αισθάνομαι τέτοια αυτοπεποίθηση που δεν είναι δυνατόν να πάει κάτι στραβά. Αισθάνομαι ότι έχω όλους αυτούς στο πλευρό μου για να με βοηθήσουν να κάνω κάτι καλό, γιατί θέλουν να με βλέπουν να κάνω κάτι καλό. Οπότε δεν μπορώ να δώσω κάτι λιγότερο από αυτό που δίνω και γι’ αυτό δεν υπάρχουν αποδοκιμασίες.

Ε: Υπήρχαν κάποια γκολ στον Ολυμπιακό που δεν μπήκαν. Ποια θυμάσαι περισσότερο;
Α: Δεν μπορώ να ξεχάσω το γκολ που έχασα στην Ξάνθη. Ηταν το χειρότερο γιατί πήγα να πάρω την μπάλα, αλλά η μπάλα δεν κουνήθηκε. Για το γκολ που έχασα στο Ζάγκρεμπ δεν μπορώ να αισθάνομαι άσχημα γιατί ευθυνόταν ο κακός αγωνιστικός χώρος. Με την Μπάγερν στο Καραϊσκάκη είχα δύο επιλογές, ή να την κατεβάσω με το στήθος και να σουτάρω, ή να κάνω αυτό που έκανα, την κεφαλιά. Επρεπε να πάρω την απόφαση, δεν είχα πολύ χώρο, αλλά ήταν η λάθος απόφαση.

Ε: Μέχρι στιγμής έχεις 6 γκολ και 5 ασίστ, είσαι ευχαριστημένος; Μέχρι πού νομίζεις ότι μπορείς να φτάσεις;
Α: Πάντα πιστεύω ότι μπορώ να τα πάω καλύτερα, δεν αισθάνομαι ότι έχω φτάσει στο σημείο που θα ήθελα να είμαι. Γι’ αυτό όταν είσαι ποδοσφαιριστής προσπαθείς να βελτιώνεσαι και γι’ αυτό προπονούμαστε κάθε μέρα. Ακόμα και αν έφτανα στο σημείο που ήθελα, πάντα θα ονειρευόμουν να φτάσω πιο ψηλά και πάντα θα προπονούμαι για να γίνομαι καλύτερος. Είμαι ευχαριστημένος από την απόδοσή μου στον πρώτο γύρο, αλλά δεν έχω φτάσει εκεί που μπορώ.

Ε: Θα μας μιλήσεις και για την πορεία της ομάδας στο Champions League με τις μεγάλες νίκες στον όμιλο και τον τρόπο με τον οποίο χάθηκε η πρόκριση;
Α: Νιώθω πολύ άσχημα για τον αποκλεισμό από το Champions League, γιατί είχαμε πάνω από 100% πιθανότητες για να προκριθούμε στην επόμενη φάση, όμως δεν τα καταφέραμε. Πολλές φορές στο ποδόσφαιρο περιμένεις πολλά πράγματα να συμβούν, έχεις προσδοκίες για πολλά πράγματα, αλλά τελικά δεν γίνεται τίποτα απ’ όλα αυτά. Νιώθω πολύ άσχημα γιατί αν υπήρχε ένα πράγμα στο οποίο θα στοιχημάτιζα όλα τα λεφτά που έχω, αυτό θα ήταν ότι ο Ολυμπιακός θα προκρινόταν στην επόμενη φάση, κάτι που δεν έγινε. Είναι, λοιπόν, πολύ άσχημο για μένα, νιώθω άσχημα όταν το σκέφτομαι. Ετσι, όμως, είναι το ποδόσφαιρο. Είναι πολύ παράξενο ότι εμείς μείναμε εκτός της επόμενης φάσης. Είναι κάτι που δεν το περίμενα με τίποτα.

Ε: Τώρα Europa League…
Α: Τώρα ξεχνάμε τι έγινε στο Champions League και προετοιμαζόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε για το Europa League. Θα παίξουμε απέναντι στην Αντερλεχτ, η οποία δεν είναι κακή ομάδα κατά τη γνώμη μου. Είναι μία ομάδα που πρέπει να τη σεβόμαστε, όπως όλους τους αντιπάλους. Πρέπει να πάμε εκεί με πολύ καλή προετοιμασία και με σεβασμό απέναντι στον αντίπαλο και θα προσπαθήσουμε να περάσουμε αυτό το εμπόδιο για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη διοργάνωση.

Ε: Ο κόσμος έχει πολύ μεγάλες προσδοκίες για το Europa League. Ονειρεύεται να δει την ομάδα πολύ μακριά, ακόμα και στον τελικό, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν χαθεί προκρίσεις από υποδεέστερους αντιπάλους. Τι υπόσχεση μπορείς να δώσεις στον κόσμο;
Α: Ετσι είναι στη ζωή, όλα τα πράγματα. Πάντα μπορείς να ονειρεύεσαι ότι θα συμβούν κάποια πράγματα και τελικά να μη συμβαίνουν. Εσύ, όμως, πρέπει να σκέφτεσαι θετικά για ό,τι και να γίνεται. Φυσικά και πιστεύω ότι είμαστε μια ομάδα που μπορεί να φτάσει μέχρι τον τελικό, και να τον κερδίσει κιόλας. Μέχρι, όμως, να συμβεί αυτό πρέπει πάντα να προσπαθούμε και να βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Εύχομαι αν πάμε στον τελικό να τον κερδίσουμε.

Ε: Εχεις πάρει ασίστ από πολλούς παίκτες. Με ποιον νομίζεις ότι συνεργάζεσαι καλύτερα;
Α: Θα έλεγα τον Φορτούνη γιατί είναι αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στην επίθεση και είναι πιο συχνές οι πάσες που μου δίνει, ενώ οι αμυντικοί μπορεί να μου δώσουν μία πάσα στα πέντε παιχνίδια. Με τον Φορτούνη δουλεύουμε πολύ μαζί, έχουμε κάνει πολύ καλή προετοιμασία για κάθε παιχνίδι, οπότε θα διάλεγα αυτόν.

Ε: Στην Ελλάδα είναι συχνό το φαινόμενο οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού να τον αμφισβητούν. Ποια απάντηση μπορείς να δώσεις;
Α: Δεν νομίζω ότι έχουμε αφήσει περιθώρια για αμφιβολίες γιατί έχουμε αποδείξει την αξία μας στις βαθμολογίες. Δηλαδή έχουμε πάρα πολλούς βαθμούς στο Champions League. Είμαστε ομάδα που αποκλείστηκε με τους περισσότερους βαθμούς. Επίσης στο πρωτάθλημα σπάσαμε τα ρεκόρ, είμαστε πολύ μπροστά στη βαθμολογία. Επομένως δεν νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια γι’ αμφιβολίες γιατί κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις ικανότητές μας.

Ε: Θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε για τον Ολεγκ Μπλαχίν, που είχες προπονητή στην Ντιναμό Κιέβου, και ο οποίος ήταν και στον Ολυμπιακό τη δεκαετία του ’90…
Α: Πρώτη φορά το ακούω αυτό, δεν το ήξερα.

Ε: Τι γνώμη έχεις για τον Μπλαχίν;
Α: Είναι καλός άνθρωπος, δεν είχα ποτέ προβλήματα μαζί του. Εκείνος είναι προπονητής, εγώ παίκτης και έκανα ό,τι μου έλεγε. Δεν είχα κανένα πρόβλημα.

Ε: Ο Ολυμπιακός έχει κάνει το 15 στα 15 στο πρωτάθλημα. Μπορεί να το πάρει αήττητος;

Α: Είναι πιθανό να γίνει. Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο και όπως κάνουμε μέχρι στιγμής, γιατί όχι;

Ε: Ποιο είναι το μυστικό του φετινού Ολυμπιακού;
Α: Πιστεύω ότι το μυστικό είναι ότι παίζει ο ένας για τον άλλον. Εχουμε σεβασμό και αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε καλή ομάδα και ακούμε τις συμβουλές του προπονητή μας. Πολλές φορές έχουμε δυσκολευτεί να κερδίσουμε ένα παιχνίδι, έχουμε κάνει πολύ άσχημα παιχνίδια και προσπαθούμε να τα κερδίσουμε. Εχουμε κάνει και καλά παιχνίδια και τα έχουμε κερδίσει με πολλά γκολ. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι είμαστε ενωμένοι, αγαπημένοι και παίζουμε ως ομάδα.

Ε: Η άποψή σου για τον Σίλβα ποια είναι; Μάλιστα το καλοκαίρι όταν ο Ολυμπιακός έκανε τη δική σου μεταγραφή, ακουγόταν ότι τον ενδιαφέρει ο Μπερμπάτοφ, αλλά ο Σίλβα προτίμησε εσένα.
Α: Κάθε προπονητής όταν θέλει έναν παίκτη βλέπει πολλά βίντεο και διαλέγει το στυλ του παίκτη που θέλει για την ομάδα του. Ακριβώς αυτό που χρειάζεται για την ομάδα. Το ίδιο έκανε και ο Μάρκο Σίλβα, και επίσης μίλησε με πολλούς συμπαίκτες μου από την ομάδα για το τι άνθρωπος είμαι. Πιστεύω ότι αν δεν ήμουν ένα καλό παιδί και μέσα, και έξω από το γήπεδο δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα. Ρώτησε τους προηγούμενους συμπαίκτες μου, πέρα από το ότι του άρεσε το στυλ παιχνιδιού μου και ήταν αυτό που ήθελε για την ομάδα. Ρώτησε και για την προσωπικότητά μου. Ηθελε έναν άνθρωπο που δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα με τους πρώην συμπαίκτες του και πιστεύω ότι αυτές είναι οι αιτίες που είμαι εδώ, γιατί είχε καλές πληροφορίες και ήταν το στυλ του παίκτη που ήθελε.

Ε: Η σχέση σου με τον πρόεδρο, ο οποίος ήρθε ο ίδιος και σε έφερε στον Ολυμπιακό, ποια είναι;
Α: Είναι ένας επίμονος άνθρωπος. Ηρθε και καθίσαμε σε ένα τραπέζι να συζητήσουμε και μου είπε: «Ο προπονητής με έχει πιάσει από τον λαιμό και μου είπε “πρέπει οπωσδήποτε να μου φέρεις αυτόν τον παίκτη εδώ”». Με ενημέρωσε ότι πρόκειται για μία ομάδα που αν έρθω δεν θα το μετανιώσω. Είμαστε μία οικογένεια και όλα θα πάνε καλά. Τον σέβομαι πάρα πολύ γιατί ήταν πολύ ανοικτός και ειλικρινής μαζί μου. Ο,τι μου είπε, αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια και για τους φιλάθλους, και για την ομάδα. Μου εγγυήθηκε ότι αν ερχόμουν εδώ θα είμαι ευτυχισμένος. Είναι ένας άνθρωπος που τον συμπαθώ πολύ γιατί είχε πλάκα όλη αυτή η συζήτηση. Μου άρεσε που ήταν επίμονος, αλλά και πολύ ανοικτός στη συζήτηση.

Ε: Για να κλείσουμε, θα θέλαμε μία ευχή για την ομάδα, για τον κόσμο, για τον εαυτό σου, για το νέο έτος…
Α: Εύχομαι σε όλους καλή χρονιά, χρόνια πολλά. Σε όλους η καινούρια χρονιά να φέρει ευτυχία στις δουλειές τους και στις οικογένειές τους. Στην ομάδα μας νίκες και περισσότερα τρόπαια.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στη 01/01/2016)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!