Η μαγκιά του κόσμου

Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2018 - 08:39

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Υπάρχουν πολλά στα οποία μπορεί να σταθεί κανείς (και) από το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού με τη Ντουντελάνζ. Προσωπικά θα κρατήσω ως στιγμές-διαμαντάκια το πολύ θερμό χειροκρότημα και την μαζική αναφορά των ονομάτων του Γιάγια Τουρέ και του Γιάννη Φετφατζίδη από την κερκίδα. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αποτέλεσαν αντικείμενο σχολίων, κυρίως αρνητικών το τελευταίο διάστημα. Η αμφισβήτηση αναφορικά με τη χρησιμότητά απόκτησής τους υπήρξε έντονη.

Πέρα από τη «μεγάλη» εικόνα, για την οποία θ' αποφασίσουν άλλοι, περισσότεροι αρμόδιοι από σας και από μένα, το σημαντικό είναι ότι ο κόσμος έδειξε ότι καταλαβαίνει απολύτως ότι μεσούσης της περιόδου και δη σε μη μεταγραφικές περιόδους που σου δίνουν δικαίωμα ενδεχόμενης πρόσθεσης ή αφαίρεσης, δεν έχει κανένα νόημα η αμφισβήτηση και η αποδοκιμασία.

Το τελευταίο, περί αποδοκιμασίας εξάλλου, αφορά τον «Φέτφα» λόγω των σπουδαίων χαμένων ευκαιριών με ΑΕΚ και Απόλλωνα και όχι τον Τουρέ που απλά αμφισβητήθηκε για το τι μπορεί να προσφέρει και στις παρουσίες του (στον αγωνιστικό χώρο) όσο και στις απουσίες του το τελευταίο διάστημα από τις αποστολές της ομάδας.

ΥΓ: Προσωπικά νομίζω πως... χάθηκε η μπάλα με τον Τουρέ το τελευταίο διάστημα. Ειπώθηκαν... τέρατα, αληθινές ιεροσυλίες για έναν παίκτη της κλάσης του. Όσοι έχουν (ποδοσφαιρικά) μάτια είδαν ακόμα και χθες κάποιες επαφές του με τη μπάλα και παιξίματα με πάσες ακριβείας προς τα εμπρός που δημιουργούσαν κατάσταση από το πουθενά για τον αντίπαλο. Θα πει κανείς: ναι, αλλά αντίπαλος ήταν η αδύναμη Ντουντελάνζ. Θα πω κι εγώ: είδαμε πόσοι μπορούσαν να το κάνουν αυτό και με άλλους αδύναμους αντιπάλους στο παρελθόν...

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!