Ο ορισμός του υγιούς ανταγωνισμού

Πέμπτη, 10 Οκτωβρίου 2019 - 10:42

Είναι μεγάλη ευλογία, για έναν προπονητή, αυτός ο… ευχάριστος πονοκέφαλος. Αυτή η δυνατότητα να επιλέγει τον καλύτερο και πιο φορμαρισμένο ποδοσφαιριστή, για μία θέση, κάθε φορά. Και… να μην ξέρει ποιον να επιλέξει. Εντάξει, τρόπος του λέγειν. Ο προπονητής πάντα ξέρει (και θα ξέρει) ποιον να επιλέξει. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ακόμη και ανάμεσα σε δύο τρομερά φορμαρισμένους παίκτες, πάντα, ο ένας εκ των δύο, θα προκρίνεται.

Φαινόμενο, το οποίο ο Μαρτίνς έχει την άνεση να βιώνει με τον Ελ Αραμπί και τον Γκερέρο. Μπαίνει ο ένας στην ενδεκάδα; Βάζει γκολ. Μπαίνει ο άλλος στην ενδεκάδα; Βάζει γκολ. Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει στη διάθεσή του, δύο υψηλού επιπέδου σέντερ φορ, τα οποία μπορεί να εναλλάσσει, κατά το δοκούν. Και αισθάνεται και ο ίδιος ότι πάντοτε, νικητής, από αυτή την… άτυπη «μονομαχία», ανάμεσά τους, θα βγαίνει μόνο ο Ολυμπιακός!

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!