Ο Μαρτίνς έχει δουλέψει περισσότερα, του ενός, συστήματα, για την ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Το 4-2-3-1 είναι, ίσως, αυτό που καλείται το «βασικό» σχήμα, με το οποίο η ομάδα θα έπαιζε, όντας πλήρης, από τραυματισμούς. Με το «κλασσικό» 10άρι, πίσω από τον επιθετικό. Αυτό το οποίο εφαρμόζεται, κατά βάση, όταν ο Βαλμπουενά είναι διαθέσιμος. Ο Γάλλος καλύπτει το «10», όπως θα το κάλυπτε ο Κώστας Φορτούνης, αφού αυτή είναι η θέση, την οποία ο Έλληνας άσος κατέχει. Ο Γάλλος μπορεί να βγαίνει και πιο πλάγια, αλλά κατά βάση κινείται στον άξονα και περιφερειακά στην περιοχή.
Ελλείψει και το δύο αυτών παικτών, ο Μαρτίνς παραλλάσσει αυτό το 4-2-3-1 και ρίχνοντας στο κέντρο της τριάδας, πίσω από τον φορ, τον Σουντανί, ουσιαστικά το μετατρέπει σε 4-4-2 (4-4-1-1 αν προτιμάτε). Ο Αλγερινός είναι πολύ πιο επιθετικογενής παίκτης, από τους Φορτούνη και Βαλμπουενά και πατάει πολύ περισσότερο στην περιοχή, παίζοντας, ουσιαστικά, δίπλα στον Σουντανί και όχι περιφερειακά. Ίσα-ίσα, υπάρχουν χρονικά διαστήματα, μέσα στο ματς, κατά τα οποία ο Σουντανί παίζει και… πιο μπροστά από τον Ελ Αραμπί.
Κάτι ανάλογο αναμένεται να δούμε και σήμερα. Ο Ολυμπιακός, είτε παίζει 4-2-3-1, είτε 4-4-2, διατηρεί πάντοτε την ίδια επιθετική φιλοσοφία, της δημιουργίας και πολλαπλής εκτέλεσης, προς το τέρμα. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτό θα δουλέψει, απέναντι σε μία καλή και συμπαγή ομάδας, όπως ο Αστέρας Τρίπολης.
Ο Μάρκους Μπεργκ λέει ότι δεν ήρθε στον Θρύλο, λόγω ΠΑΟ. Προεκτείνοντας την σκέψη του, θα έπρεπε να λέει και ότι δεν έπαιξε Champions League… λόγω Θρύλου!