Για πάντα στις καρδιές μας…
Η αναδρομή συνεχίζεται…
Το 1979 ομάδα επιφανών εφοπλιστών ανέλαβε τις τύχες της ομάδας! Ανάμεσα τους και ο Μιλτιάδης Μαρινάκης, πατέρας του ηγέτη του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος πρόσφερε τα μέγιστα και από τη θέση του Γενικού Αρχηγού. Το καλοκαίρι του 1979 το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής γίνεται επαγγελματικό, για πρώτη φορά στην ιστορία και το κατακτά ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Στο περίφημο μπαράζ του Βόλου, με τον Άρη! Η σεζόν άρχισε το με τον Βεσελίνοβιτς στον πάγκο, ενώ στην πορεία ανέλαβε ο Καζιμίρ Γκόρσκι. Τα πρώτα τέσσερα επαγγελματικά Πρωταθλήματα και συνεχόμενα (1980, 1981, 1982, 1983) καταλήγουν στη συλλογή του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Η χρυσή τετραετία του Προέδρου Σταύρου Νταϊφά, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται η συγκεκριμένη περίοδος, με ποδοσφαιριστές όπως ο Αρβανίτης, ο Γαλάκος, ο Μίχος, ο Νοβοσέλατς, ο Νικολούδης, ο Λεμονής, ο Αναστόπουλος, ο Μητρόπουλος, ο Περσίας, ο Κουσουλάκης, ο Κοκολάκης, ο Βαμβακούλας.
Το 1980 ο Ολυμπιακός υιοθετεί τον νέο ύμνο του, τον οποίο έγραψαν οι Σπύρος Βαλσαμάκης και Σωτήρης Κιλιμάντζος και τον οποίο ερμήνευσε ο Χρήστος Βολιώτης. «Θρύλε των γηπέδων» ονομάστηκε και απέδιδε το μεγαλείο του Συλλόγου μας, από την ίδρυση, έως την αιωνιότητα! Οι στίχοι του, μιλούν στην καρδιά του κάθε φιλάθλου μας, καθώς ενώνουν την παλιά με τη νέα εποχή της ομάδας μας, το ένδοξο παρελθόν και τις τεράστιες επιτυχίες και νίκες, με το λαμπρό μέλλον που ακολουθεί, γεμάτο περηφάνια και δόξα!
Ο νέος ύμνος συναρπάζει τους απανταχού φιλάθλους μας, την αιώνια δύναμη του Ολυμπιακού μας, τον πύρινο κόσμο μας… «που δεν λυγά ποτέ»! Ο «Δαφνοστεφανωμένος» του ελληνικού αθλητισμού, ταυτίζεται, μέσα από τον ύμνο, με τη θέληση, το πάθος και πάνω από όλα με το ευ αγωνίζεσθαι. Ολυμπιακός σημαίνει να αγωνίζεσαι και να παλεύεις πάντα για την νίκη. Μέχρι το τελευταίο λεπτό!
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
ΘΡΥΛΕ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΕ ΜΕΓΑΛΕ ΚΑΙ ΤΡΑΝΕ
ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ,
ΤΟΝ ΠΥΡΙΝΟ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕ ΛΥΓΑ ΠΟΤΕ.
ΟΛΥΜΠΙ, ΟΛΥΜΠΙ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
ΟΜΑΔΑ ΟΜΑΔΑΡΑ ΜΟΥ,
ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΜΟΥ!
ΔΟΞΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
ΧΙΛΙΟΤΡΑΓΟΥΔΙΣΜΕΝΕ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΞΑΚΟΥΣΤΕ.
ΤΡΕΜΟΥΝ ΣΤ’ ΑΚΟΥΣΜΑ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ Η ΣΑΝΤΟΣ ΚΙ Ο ΠΕΛΕ.
ΟΛΥΜΠΙ, ΟΛΥΜΠΙ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
ΟΜΑΔΑ ΟΜΑΔΑΡΑ ΜΟΥ,
ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΜΟΥ!
8/2/1981: Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Το 1981 ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ φτάνει στο 9ο νταμπλ της Ιστορίας του κατακτώντας Πρωτάθλημα και Κύπελλο, όμως η συγκεκριμένη χρονιά δεν θα μπορούσε να έχει χρυσά χρώματα στις σελίδες της Ιστορίας αφού στην κοινή μας μνήμη έχει καταγραφεί ως η χρονιά της μεγαλύτερη τραγωδίας για τον Σύλλογο και για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, στις 8-2-1981 21 φίλαθλοι χάνουν τη ζωή τους στη «Θύρα 7» του γηπέδου μας
Το πρωτάθλημα βρίσκεται στην 20ή αγωνιστική και η ΑΕΚ απέχει δύο βαθμούς από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας. Όλα τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Ο ήλιος βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο του όταν οι φίλαθλοί μας άρχισαν να εισέρχονται στο γήπεδο, παρά το γεγονός πως το παιχνίδι ξεκινούσε στις 15:15. Το γήπεδο κατάμεστο από νωρίς, τα τραγούδια προάγγελος της γιορτής που επρόκειτο να επακολουθήσει, με το σπουδαίο ματς. Κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί τι θα επακολουθήσει…
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ μας είχε παραταχθεί με τους: Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο.
Απέναντι η ΑΕΚ με σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως ο Αρδίζογλου, ο Μπάγεβιτς, ο Μαύρος.
Ο Ολυμπιακός ισοπεδώνει την Ένωση με 6-0 με 3 γκολ του Μάικ Γαλάκου και 3 από τους Κουσουλάκη, Ορφανό και Βαμβακούλα. Ο θρίαμβος έχει κάνει το Καραισκάκη πραγματικό ηφαίστειο. Οι πλέον ενθουσιώδεις φίλαθλοι μας, από τη Θύρα 7 τρέχουν να βγουν από το γήπεδο για να πανηγυρίσουν την τεράστια αυτή νίκη
Η θύρα δεν ήταν ανοιχτή όπως έπρεπε για να βγούν με ασφάλεια… Εκατοντάδες άνθρωποι έγιναν μια μάζα στη σκάλα πριν την καταραμένη αυτή πόρτα. Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον προκαλώντας ασφυξία. Οι φωνές του θριάμβου έγιναν κραυγές αγωνίας, πόνου, απόγνωσης. 21 νεκροί και δεκάδες τραυματίες ο τραγικός απολογισμός.
21 φίλαθλοι που πλέον είναι οι Άγγελοι του Θρύλου:
Παναγιώτης Τουμανίδης, 14 ετών
Κώστας Σκλαβούνης, 16 ετών
Ηλίας Παναγούλης, 17 ετών
Γεράσιμος Αμίτσης, 18 ετών – φίλαθλος της ΑΕΚ
Γιάννης Κανελλόπουλος, 18 ετών
Σπύρος Λεωνιδάκης, 18 ετών
Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19 ετών
Νίκος Φίλος, 19 ετών
Γιάννης Διαλυνάς, 20 ετών
Βασίλης Μάχας, 20 ετών
Ευστράτιος Λούπος, 20 ετών
Μιχάλης Κωστόπουλος, 21 ετών
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23 ετών
Σπύρος Ανδριώτης, 24 ετών
Κώστας Καρανικόλας, 26 ετων
Μιχάλης Μάρκου, 27 ετών
Κώστας Μπίλας, 28 ετών
Αναστάσιος Πιτσόλης, 30 ετών
Αντώνης Κουρουπάκης, 34 ετών
Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 ετών
Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40 ετών
ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ! ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ…
Επάνοδος στους τίτλους
Μετά από ένα μικρό… διάλειμμα, ο επόμενος τίτλος για τον Ολυμπιακό μας έρχεται το 1987, όταν κερδίζουμε άνετα το πρωτάθλημα, με δέκα βαθμούς διαφορά απ’ τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Από τότε άρχισαν τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια», η περίοδος της βαθιάς αγωνιστικής κρίσης του Ολυμπιακού μας, η οποία διήρκεσε έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90.
Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι, το 1988, προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους πολυπληθείς φιλάθλους μας (μία λαοθάλασσα είχε υποδεχθεί τον σπουδαίο παίκτη, τότε), όμως τα πράγματα δεν ήλθαν όπως τα περιμέναμε, με αποτέλεσμα τα δύο Κύπελλα (1990, 1992) και το Σούπερ Καπ (1992), να είναι οι μοναδικοί τίτλοι που πανηγύρισε η οικογένεια του Ολυμπιακού, μέχρι το 1996…
Τη σεζόν 1992-93, πάντως, η ομάδα μας φτάνει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (συγκεκριμένα του Κυπέλλου Κυπελλούχων), όπου και αποκλειστήκαμε από την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα είχαμε πανηγυρίσει σπουδαία πρόκριση, επί της Μονακό, με νίκη στο Πριγκιπάτο της Γαλλίας (με γκολ του Γιώργου Βαίτση)!
Το 1993 την προεδρία της ομάδας μας αναλαμβάνει ο Σωκράτης Κόκκαλης. Μετά από κάποια χρόνια ανομβρίας με τον Σωκράτη Κόκκαλη στο τιμόνι της ομάδας αρχίζουν και πάλι ημέρες δόξας με τον Θρύλο να σαρώνει τους τίτλους στην Ελλάδα. Από το 1997 ως το 2003 η ομάδα μας κατακτά 7 σερί πρωταθλήματα σπάζοντας το μυθικό ρεκόρ των 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων που έδωσε στην ομάδα το προσωνύμιο «Θρύλος». Το 1999 η ομάδα φτάνει στο νταμπλ και μια ανάσα από τα ημιτελικά του Champions League αλλά αποκλείεται στους «8» της διοργάνωσης από τη Γιουβέντους.
Αφήνοντας το Καραϊσκάκη, μόνο προσωρινά…
Στις 25 Μαΐου του 1997 ο Ολυμπιακός μας δίνει στο παλιό στάδιο Καραϊσκάκη το τελευταίο του ματς, με το εν λόγω γήπεδο δηλωμένο επίσημα ως έδρα. Νίκη στο παιχνίδι με την Καβάλα 6-0, σε ένα παιχνίδι, το οποίο μετατράπηκε σε φιέστα κατάκτησης του τίτλου, πρώτου μετά τα «πέτρινα χρόνια». Ιστορική στιγμή, για το θρυλικό στάδιο Καραϊσκάκη, πριν ο Ολυμπιακός περάσει σε νέα εποχή. Από τη σεζόν 1997-98 «μετακομίζουμε» στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (ΟΑΚΑ), το οποίο χρησιμοποιούμε ως έδρα για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, δίνουμε ορισμένα ματς πρωταθλήματος στο παλιό Καραϊσκάκη, ως… φιλοξενούμενοι, όπως με τον Αθηναϊκό (2-1), με τον Εθνικό (3-1) και κάνουμε ξανά φιέστα, με τη Βέροια τυπικά γηπεδούχο, στις 18 Μαΐου του 1998, σηκώνοντας ακόμη έναν τίτλο στο παλιό Καραϊσκάκη! Και τις επόμενες περιόδους, μέχρι να γκρεμιστεί το παλιό Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός μας έδωσε εκεί ελάχιστα ματς, με τους αντιπάλους μας να χρησιμοποιούν το φαληρικό στάδιο, ως έδρα.
Το τρίτο αστέρι στην ερυθρόλευκη φανέλα!
Το πρωτάθλημα του 2001 είναι επίσης σημαδιακό. Η ομάδα μας το κατακτά και κλείνει, έτσι, ακόμη μια δεκάδα τίτλων, φθάνοντας συνολικά τους 30 (!) και «ράβοντας» το τρίτο αστέρι στην φανέλα! Εκείνη τη σεζόν, ο Θρύλος αφήνει δεύτερο τον Παναθηναϊκό, σε πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών, πετυχαίνοντας 25 νίκες και έχοντας 3 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες. Πέτυχε 84 γκολ και δέχθηκε 22, συγκεντρώνοντας 78 βαθμούς, έναντι 66 βαθμών (12 λιγότερους!) του ΠΑΟ.
Την εποχή αυτή σημάδεψαν με την παρουσία τους Παγκόσμια Αστέρια και τεράστιες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Ο μέγας σκόρερ Αναστόπουλος, Νοβοσέλατς, Βαμβακούλας, Σαργκάνης, Γαλάκος, Κουσουλάκης, Φούνες, Ντέταρι, Μίχος, Παπαδόπουλος, , Μητρόπουλος, Λεμονής, Ορφανός, Εσταβίγιο, ο άνθρωπος «ντρίμπλα» Μίλος Σέστιτς, Ξανθόπουλος, Περσίας, Τσαλουχίδης, ο ανεπανάληπτος Όλεγκ Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, Σάβιτσεφ, Τσιαντάκης, Εστάι, Κρίστενσεν, ο ΑΡΧΗΓΟΣ Κούλης Καραταίδης, ο Ίλια Ίβιτς, ο ένας και μοναδικός ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ και βέβαια τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας που έγραψαν τον ΘΡΥΛΟ των 7 Πρωταθλημάτων: ο αρχηγός των αρχηγών Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο Γιαννακόπουλος, ο Ελευθερόπουλος, ο παγκόσμιος Γεωργάτος, ο Αλεξανδρής, ο Ανατολάκης, ο Μαυρογενίδης, ο Γκόγκιτς, ο Νινιάδης, ο Αμανατίδης και ο ΜΑΓΟΣ της ψυχής μας, ο μοναδικός Τζιοβάνι!…
Πηγή: www.olympiacos.org