Δεν είναι απλώς το γκολ του, στον τελικό. Δεν ήταν το υπέροχο γκολ, κόντρα στην ΑΕΚ -ξανά- στα πλέι οφ. Δεν ήταν τα δύο γκολ απέναντι στην Κράσνονταρ… Ήταν… όλα μαζί! Όλα αυτά μαζί. Ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς κατάφερε, κατά τη σεζόν 2019-20 να βάλει γερές βάσεις ανάπτυξης, του ταλέντου του, της ποιότητάς του, της εμπειρίας του. Και όλα αυτά τα έκανε… ως πρωταγωνιστής και όχι ως… κομπάρσος, στη μεγαλύτερη ελληνική ομάδα!
Ο Σέρβος ήταν παρών όποτε κλήθηκε. Και το φώναξε δυνατά! «ΠΑΡΩΝ»! Δεν έκανε τον Μαρτίνς να… μετανιώσει ποτέ, για την επιλογή του, να τον ρίξει στην 11άδα, σε οποιαδήποτε περίσταση. Το αντίθετο. Ακόμη και στο Μόναχο, όπου ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα από την Μπάγερν, ο Ραντζέλοβιτς ήταν διακριθείς…
Ο Σέρβος έκανε αυτό που κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής, ο οποίος θέλει να πετύχει κάτι καλό, στην καριέρα του, πρέπει να κάνει. Άρπαξε όλες τις ευκαιρίες που είχε, από τα μαλλιά. Έκανε το κάτι παραπάνω, με την καλή έννοια. Πρόσφερε, έτσι, το κάτι παραπάνω. Στην ομάδα. Και στον εαυτό του, φυσικά. Και ο Μαρτίνς δεν τον άφησε έτσι. Τον αντάμειψε. Με νέες συμμετοχές, με νέες ευκαιρίες.
Ο «μικρός» μεγάλωσε. Σήκωσε έναν τίτλο στους ώμους του… Βοήθησε τα μέγιστα, για να μπει, πέρυσι το καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός στους ομίλους του Champions League… Όχι απλώς δεν πέρασε απαρατήρητος… Το αντίθετο. Τράβηξε την προσοχή και με το παραπάνω. Και κερδίζει, δίκαια, μία καλή θέση στα εξτρέμ του Θρύλου. Την αξίζει…