Σεζόν 2019-20 ήταν. Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια. Από τότε που είδαμε επόπτη και VAR (!!) να ακυρώνουν ΑΔΙΚΩΣ ένα καθαρό γκολ του Ολυμπιακού, στον Βόλο, απέναντι στην τοπική ομάδα. Και να τον υποχρεώνουν σε απώλεια βαθμών. Η οποία στο φινάλε δεν ήταν αρκετή για να του κοστίσει τον τίτλο. Αλλά για την οποία δεν λάβαμε ΠΟΤΕ μια πιστευτή εξήγηση. Να μας πει η «εξυγίανση»… κάτι, βρε αδερφέ, που να μπορούμε να το συζητήσουμε. Να το βάλουμε σε μία λογική βάση… Όχι. Απλώς ακυρώθηκε ένα κανονικό γκολ, με το VAR και το «έτσι θέλω». Και η ζωή συνεχίστηκε.
Από το βράδυ της Κυριακής όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη έχει… διχαστεί, για τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλία πήρε το Nations League, από την Ισπανία. Με το γκολ του Εμπαπέ, το οποίο οι μισοί λένε «οφσάιντ» και οι άλλοι μισοί «κανονικό». Όπως και να ‘χει, δόθηκε μια εξήγηση, για το ότι μέτρησε. Η παρέμβαση του αμυντικού, θεωρήθηκε καθοριστική και επιτράπηκε στον Εμπαπέ να τελειώσει τη φάση, με τη σημαία να μένε κάτω.
Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, με το… γράμμα του νόμου, δόθηκε μια εξήγηση, γιατί το γκολ μέτρησε… Για τον Βόλο τι εξήγηση μας έδωσαν; Ουδεμία…
Είχαμε συνηθίσει τον Μαρτίνς να έχει σταθερές. Και γύρω από εκείνες, εναλλακτικές. Ο φετινός Θρύλος του δίνει την πολυτέλεια να… ανοίξει τους ορίζοντές του.