Ο «κυρίαρχος» Λιτόφτσενκο

Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 03:27

Ο… ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΦΟΡΕΣΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

Τέλη του 1991. Ο Θρύλος έψαχνε έναν παίκτη να κάνει τη διαφορά σε μια ταραγμένη για τον Ολυμπιακό περίοδο. Ο Λιτόφτσενκο ήταν αυτό ακριβώς που έψαχναν οι «ερυθρόλευκοι». Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και η αλλαγή του χάρτη των μεταγραφών ώθησαν τον «Λίτο» να ακολουθήσει τα χνάρια των συμπατριωτών του, Σάβιτσεφ και Προτάσοφ. Η Ντιναμό στην οποία ανήκε δεν είχε καμία αντίρρηση να τον παραχωρήσει, ο Σαλιαρέλης που τότε ήταν πρόεδρος στον Ολυμπιακό χρύσωσε τους Ουκρανούς κι έτσι ο Λιτόφτσενκο πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό. Η έλευσή του στο Λιμάνι σκόρπισε πολλά χαμόγελα, αφού επρόκειτο για έναν ποδοσφαιριστή αναγνωρίσιμο.

Παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο εύκολη, μεγάλη και ευρεία η πρόσβαση σε πληροφορίες όπως σήμερα, ο Λιτόφτσενκο ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό λόγω της συμμετοχής του με την Εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης. Ενας καθαρόαιμος μέσος, ή «οχτάρι» όπως λένε και οι παλαιότεροι, είχε την ικανότητα να επιτίθεται και να αμύνεται με την ίδια αποτελεσματικότητα. Μέσα στο γήπεδο ήταν παντού. Ενα μηχανάκι του κέντρου που κάθε προπονητής θα ήθελε να είχε στο ρόστερ του. Εξαιρετικές ικανότητες, υψηλή τεχνική κατάρτιση και σουτ-δυναμίτης ήταν τα στοιχεία που διέκριναν τον «Λίτο». Μπορεί να άργησε να βρει δίχτυα, αλλά το έκανε στον καταλληλότερο αγώνα. Στις 19 Μαΐου το 1991 κόντρα στην ΑΕΚ υπέγραψε τον θρίαμβο του Θρύλου διαμορφώνοντας το 3-0. Από εκείνο το ματς κι έπειτα βρήκε την φόρμα του, τον καλό του εαυτό.

Δεν σκόραρε πολλά γκολ με την ερυθρόλευκη και ριγωτή, ωστόσο η παρουσία του ήταν καταλυτική αφού βοήθησε τα μέγιστα. Το μόνο λάθος ήταν πως έπεσε σε μια δύσκολη και μεταβατική περίοδο για τον Ολυμπιακό. Τότε που ο Σταύρος Νταϊφάς μυούσε τον Σωκράτη Κόκκαλη στα διοικητικά. Στα τελευταία «πέτρινα» χρόνια. Ισως, σε διαφορετική περίπτωση, να έμενε περισσότερα χρόνια στο Λιμάνι αλλά ακόμα και αυτό το διάστημα των δύο χρόνων ήταν αρκετό για να βάλει τη δική του σφραγίδα και να μείνει για πάντα στη μνήμη των οπαδών του Ολυμπιακού. Το καλοκαίρι το 1993 αποχώρησε από τη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας και συνέχισε να αγωνίζεται στη χώρα του για λογαριασμό της Μπόρισφεν Μπόρισπιλ, ενώ στη συνέχεια έκανε ένα πέρασμα από την Αντμίρα Βάκερ της Αυστρίας. Επόμενος σταθμός η Κύπρο και η ΑΕ Λεμεσού για να κλείσει την τεράστια καριέρα του στην Τσερνομόρετς, το 1996, την οποία λίγα χρόνια νωρίτερα είχε αποκλείσει με τον Ολυμπιακό από τα Κύπελλα Ευρώπης. Ενας ακόμα «μεγάλος» παίκτης που φόρεσε τα «ερυθρόλευκα».

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟY ΤΣΙΑΝΤΑΚΗ

«Ηταν χαρισματικός ποδοσφαιριστής»

Ο «Λίτο» ήταν ένα εξαιρετικό παιδί. Πολύ καλός χαρακτήρας και άριστος επαγγελματίας. Ηταν πραγματικά ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής. Από τους σημαντικότερους παίκτες που έχουν περάσει ποτέ από τον Ολυμπιακό. Οι εντυπώσεις που άφησε από τη θητεία του ήταν εξαιρετικές. Σίγουρα ήταν τιμή για τον Ολυμπιακό που είχε έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή στις τάξεις του αλλά και για τον ίδιο που αγωνίστηκε σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Ο «Λίτο» ήταν, θα έλεγα, ένα επιθετικό χαφ. Βασικά στην ουσία ήταν ένα οχτάρι που κινούνταν σε θέση δεξιού ενδιάμεσου με επιτελικές ικανότητες. Είχε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και πάρα πολύ καλά χτυπήματα ιδιαίτερα με το δεξί του πόδι. Ηταν χαρισματικός ποδοσφαιριστής. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι εκτελούσε με το εξωτερικό φάλτσο. Είτε κόρνερ είτε φάουλ είτε μια απλή πάσα, τις περισσότερες φορές το έκανε με εξωτερικό φάλτσο. Ηταν πολύ εντυπωσιακό. Είχε παρέες στην ομάδα, τον συμπαθούσαν όλοι και ήταν ευχάριστος τύπος. Δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα στην ομάδα και δεν τσακώθηκε ποτέ με κανέναν. Δεν ήταν βεντέτα παρόλο που ήταν πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής και καταξιωμένος με καριέρα. Λιγομίλητος και φρόνιμος. Ο κόσμος τον γνώριζε προτού έρθει γιατί έπαιζε στην Εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης αλλά και στην Ντιναμό Κιέβου και ήταν πολύ γνωστός. Τον υποδέχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Πιστεύω ότι ο Λιτόφτσενκο θα έμενε περισσότερα χρόνια στον Ολυμπιακό και θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα, αν δεν έπεφτε στη συγκεκριμένη εποχή όπου τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά. Υπήρχαν οι διοικητικές εξελίξεις τότε και ήταν μια μεταβατική περίοδος για τον Ολυμπιακό. Πάντως ήταν επαγγελματίας και πρόσφερε όσο μπορούσε στο μικρό διάστημα που έμεινε.

Δείτε το τελευταίο γκολ του Λιτόφτσενκο με τη φανέλα του Ολυμπιακού, κόντρα στον ΠΑΟ (βάζει το τρίτο του Θρύλου):

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ

Το καλοκαίρι του 1980 έλαβε μέρος στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης και οι εμφανίσεις του του έδωσαν το εισιτήριο για την Εθνική ανδρών. Αναμφίβολα μία τεράστια επιτυχία, αφού τότε η γκάμα των ποδοσφαιριστών της Σοβιετικής Ενωσης ήταν τεράστια.

**Στην Ντνιέπρ έμεινε μέχρι το 1987 έχοντας 183 συμμετοχές και 36 γκολ. Σίγουρα στατιστική κάτι παραπάνω από ικανοποιητική για έναν ποδοσφαιριστή που αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή. Το 1983 κατέκτησε το πρωτάθλημα Σοβιετικής Ενωσης και την επόμενη χρονιά αναδείχτηκε κορυφαίος Σοβιετικός ποδοσφαιριστής.

**Το 1986 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού και οι εμφανίσεις του άνοιξαν τον δρόμο για την μεγάλη μεταγραφή η οποία όμως άργησε πολύ να γίνει. Τελικά το 1988 τον απέκτησε η «μεγάλη» τότε Ντιναμό Κιέβου της οποίας ήταν βασικότατο στέλεχος. Εκεί έμεινε τρία χρόνια και είχε 82 συμμμετοχές και 20 γκολ, ενώ το 1990 κατέκτησε το τρεμπλ.

**Το 1991 ήρθε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό όπου έμεινε μέχρι το 1993 και μέτρησε 86 συμμετοχές και 9 γκολ. Επειτα επέστρεψε στη χώρα του για την Μπόρισφεν Μπόρισπιλ, έκανε ένα πέρασμα από την Αντμίρα Βάκερ, πήγε στην ΑΕ Λεμεσσού και έκλεισε την καριέρα του στην Τσερνομόρετς το 1996.

Η τελευταία παράσταση με την ερυθρόλευκη και ριγωτή

Εμεινε μόλις δύο χρόνια στον Πειραιά αλλά πρόσφερε πάρα πολλά στον Ολυμπιακό. Η σεζόν 1992/93 ήταν η τελευταία του στο Λιμάνι. Αναμφίβολα άφησε τη δική του σφραγίδα και φρόντισε να τη… χτυπήσει πιο δυνατά στο τελευταίο του ματς με την ερυθρόλευκη και ριγωτή. Ηταν 2 Μαΐου το 1993. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ για την 30ή αγωνιστική. Φοβερή ομάδα, που οι συγκυρίες δεν την άφησαν να πάρει πρωτάθλημα. Ο Ντανιέλ Μπατίστα άνοιξε το σκορ στο 19’ αλλά ο Βαζέχα ισοφάρισε με ένα πέναλτι στο 48’. Λίγο αργότερα ο Ολεγκ Προτάσοφ κάνει το 2-1 για τον Ολυμπιακό που στο μεταξύ είχε μείνει με δέκα παίκτες και στο 56’ ο Λιτόφτσενκο πέτυχε το τελευταίο του γκολ με την φανέλα του Θρύλου. Εκανε το 3-1 και χάρισε μια σπουδαία νίκη (3-2) στον Ολυμπιακό.

ΕΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

Εκδήλωση προς τιμήν του στον Ναό

Στις 5 Δεκεμβρίου το 2006 ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο επέστρεψε στην Ελλάδα για χάρη του Ολυμπιακού. Της ομάδας που αγάπησε και τον αγάπησε. Τότε είχε προγραμματιστεί μια εκδήλωση προς τιμήν του, όπου παρέλαβε και την κάρτα μέλους του Ολυμπιακού. Ξεναγήθηκε στο μουσείο του Θρύλου και δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είμαι πολύ χαρούμενος που έγινα μέλος του Ολυμπιακού και είναι τιμή μου που είμαι κομμάτι της ιστορίας της ποδοσφαιρικής ομάδας του». Φυσικά δεν θα μπορούσε παρά να αναφερθεί και στην ομάδα αλλά και στον λόγο που ο Ολυμπιακός δεν πήρε πρωτάθλημα στις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Εκείνη η ομάδα άξιζε πολλά περισσότερα. Το μόνο που έλειπε τότε ήταν ο σημερινός πρόεδρος, ο Σωκράτης Κόκκαλης. Αν ο Ολυμπιακός διέθετε τη σημερινή ισχυρή διοίκηση δεν θα έχανε ποτέ εκείνο το πρωτάθλημα από τη διαιτησία. Ακόμη θυμάμαι το παιχνίδι με την ΑΕΚ, που διακόπηκε», τόνισε μεταξύ άλλων και τέλος ευχαρίστησε τον κόσμο για την υποδοχή που του επεφύλασσε.

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΪΤΣΗ

«Ηταν μια ήρεμη δύναμη ο Λίτο»

Ο Λιτόφτσενκο με δύο λέξεις θα μπορούσα να πω ότι ήταν μια ήρεμη δύναμη. Αν τον έβλεπες εκτός γηπέδου, ήταν ένα παιδί πολύ ήρεμο, χαμηλών τόνων και δεν έβγαζε τη δυναμικότητα που είχε το γήπεδο. Ηταν ένας πανέξυπνος παίκτης, μεγάλης κλάσης, τεχνίτης και πολύ δυνατός. Για να το πω απλά, είναι αυτό που ψάχνει κάθε προπονητής. Το αμυντικό χαφ που θα ήθελε ο καθένας. Φυσικά είχε και τρομερές επιθετικές ικανότητες. Υψηλή τεχνική και φοβερό σουτ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένα αμυντικό χαφ με ικανότητες “δεκαριού”. Οσον αφορά στον χαρακτήρα του, δεν ήταν πολύ διαχυτικός. Είχε βέβαια καλές σχέσεις με όλους, αφού ήταν εξαιρετικό παιδί. Δεν ήταν απόμακρος, έκανε παρέα με όλους. Αυτό που θυμάμαι από τον «Λίτο» ήταν σε ένα παιχνίδι Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ που έκανε μια σέντρα στον Τσαλουχίδη με εξωτερικό φάλτσο. Ετοιμο γκολ. Αυτό που έκανε με το εξωτερικό φάλτσο ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακό. Τότε ήταν η εποχή που εκτός από τον “Λίτο” ήρθαν και οι δύο συμπατριώτες του, ο Προτάσοφ και ο Σάβιτσεφ. Αυτοί οι παίκτες ήταν σίγουρα πολυτέλεια για τον Ολυμπιακό. Ηταν κάτι το εξωπραγματικό. Θυμάμαι τότε τον κόσμο που τους αγκάλιασε. Εγινε πανικός. Αλλά, δυστυχώς, ήρθαν σε λάθος εποχή. Παίκτης όπως ήταν ο Λιτόφτσενκο δεν υπάρχει σήμερα. Είναι αυτό που ψάχνουν οι ομάδες. Δυνατός, έξυπνος και με τρομερές ικανότητες. Eναν τέτοιον χρειάζεται ο Ολυμπιακός τώρα. Με αυτόν στην σύνθεσή μας ήμασταν τρομεροί. Και δεν πήραμε πρωτάθλημα. Αυτό που προσπαθούν να παίξουν τώρα οι ομάδες το 4-3-2-1 εμείς το είχαμε καταφέρει τότε με τον «Λίτο». Πραγματικά ένας υπερπολύτιμος παίκτης, που δεν φοβόταν να βάλει τα πόδια του στην μπάλα και να ρισκάρει.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!