Στη μνήμη τους!

Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου 2014 - 02:50

Η 8η Φλεβάρη του 1981 είναι μία από τις σημαντικές ημερομηνίες στην ιστορία του Ολυμπιακού, η πιο σημαντική μαζί με τη 10η Μαρτίου, που σηματοδότησε τα γεννητούρια του συλλόγου και τη 19η Νοέμβρη, που ο Νίκος Γοδάς εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο. Είναι η ημερομηνία που 21 φίλαθλοι του Ολυμπιακού έφυγαν από τη ζωή αφού συγκρούστηκαν με την απροσπέλαστη πόρτα της Θύρας 7, στον δρόμο τους για τη Θύρα 1, προκειμένου να δουν εκ του κοντινότερου τους ήρωές τους, μετά το θριαμβευτικό και εκστατικό 6-0 επί της ΑΕΚ.

Στη μνήμη τους αφιερώνεται μία νουβέλα μικρού μήκους, η οποία έχει μυθιστορηματικά στοιχεία και αφορά στη συγκεκριμένη μέρα.

«Δεν ήμουν άνθρωπος στις 8 Φλεβάρη του 1981. Ήμουν, στην πραγματικότητα, έμβρυο. Ίσως να ήμουν γελαστό έμβρυο, ίσως να ζούσα ήδη την πρώτη μέρα του κόσμου. Η μαμά μου ήταν έγκυος σε μένα και με περίμενε το κατακαλόκαιρο. Πάντως εκείνη τη μέρα είχε κρύο και κρύο τσουχτερό. Για μένα υπήρχε, εκεί μέσα, πάντα ζέστη. Η μαμά μου δεν ήξερε καν τι φύλο ήμουν, παρά το γεγονός ότι υποπτευόταν ότι θα ήμουν αγόρι. Ένα μήνα μετά ο γιατρός τής είπε ότι περιμένει κορίτσι και εκείνη διαφώνησε μαζί του.

Ο μπαμπάς μου έγινε Ολυμπιακός, πρώτα από τον Μπούκοβι και τον Σιδέρη και έπειτα από τον Γουλανδρή και τον Δεληκάρη. Έγινε Ολυμπιακός και μάλιστα φανατικά, αν και οι Κυκλάδες δεν έχουν μεγάλη σχέση με το λιμάνι του Πειραιά, παρά μόνο επειδή είναι το μέρος που αριβάρουν και αναχωρούν τα καράβια για να περάσουν στο Αιγαίο Πέλαγος. Πήγαινε σε όλα τα σπουδαία παιχνίδια και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει εκείνο απέναντι στην ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός είχε πάρει το πρωτάθλημα την προηγούμενη περίοδο και ένα ματς με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη σήμαινε βόλτα από νωρίς, πασατέμπο, μυρωδιές από τις καντίνες και τους πλανόδιους σουβλατζήδες, κουβέντα με τον διπλανό, ακόμα και για πολιτική, τυλιγμένοι σφιχτά με τα παλτό τους. Κατά το σύνηθες, προειδοποιούσε τους μαθητές του για το τι θα γινόταν αν τυχόν ο Ολυμπιακός έχανε. Όλοι ήξεραν, από πολύ παλιά, ότι όταν ο Ολυμπιακός έχανε θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για να γράψουν διαγώνισμα. Δεν ήθελα να είμαι μαθητής του πατέρα μου από τις 6 Σεπτεμβρίου έως τις 20 Δεκεμβρίου. Τότε ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει την περίοδο με 11 διαδοχικά αρνητικά αποτελέσματα. Φαντάζομαι ότι θα τους έβαζε να γράφουν μόνο στις ήττες, δηλαδή 5 διαγωνίσματα. Εκείνος ο Ολυμπιακός, πριν έρθει ο Γιώργος Κοσκωτάς, δεν σταύρωνε ματς μιλάμε. Έπρεπε να έρθουν οι γιορτές για να γίνει η πρώτη νίκη, αλλά για τους μαθητές αυτό δεν μετρούσε, αφού κάθονταν στο σπίτι τους για τα Χριστούγεννα. Δεν θέλω να ξέρω αν αναθεμάτιζαν.

Το Καραϊσκάκη ήταν γεμάτο και από το 30’ βρισκόταν στο πόδι, αφού ο Μάικ Γαλάκος έβαλε το γκολ. Στη μαμά μου άρεσε το ποδόσφαιρο, η τηλεόραση έδειχνε το ματς και επειδή οι επιλογές ήταν λίγες, μόνο το ματς έμενε σε όλους να βλέπουν. Ο μπαμπάς μου δεν βρήκε εισιτήριο για τη Θύρα 7, και έτσι βρέθηκε σε μία θύρα απέναντι. Ένας φίλος του καθηγητής όμως βρισκόταν στην 7. Όταν συναντήθηκαν μετά τη λήξη του ματς στον δρόμο, τίποτα δεν ήταν το ίδιο.

Ο Ολυμπιακός απλώς δεν μπορούσε να σταματήσει να βάζει και να βάζει και να βάζει γκολ. Η ομάδα ήταν ορμητική, σαν τον Θησέα που κουβαλούσε τον Πήγασο. Πήγαινε πάνω στον αντίπαλο, και ο Γαλάκος, με το χατ τρικ, ο Ορφανός, ο Βαμβακούλας και ο Κουσουλάκης ανέτρεψαν τη λογική του. Δεν υπήρχε κρύο, δεν υπήρχε καιρός, δεν υπήρχε νερό, δεν υπήρχε ουρανός, υπήρχε μόνο Ολυμπιακός. Σε όλο το Καραϊσκάκη επικρατούσε μίας ελαφριάς μορφής μέθη, η οποία έμελλε, προϊόντος του δεύτερου ημιχρόνου στο οποίο οι παίκτες του Καζιμίρ Γκόρσκι έβαλαν 5 γκολ, να εξελιχθεί σε ένα παραληρηματικό φαληρικό Oktoberfest, το οποίο ήταν, στην πραγματικότητα, προάγγελος θανάτου. Ήταν όπως οι Σειρήνες, που βλέπεις την τρομακτική μορφή τους όταν, πια, σε τραβάνε στον βυθό μαζί τους. Οι φίλοι του Ολυμπιακού ένιωθαν εκείνοι τη στιγμή αθάνατοι. Οι 21 εξ αυτών, θα γινόντουσαν μεταφορικά, στο μυαλό όλων.

Ήταν φανερό, ολοφάνερο, ότι την επόμενη μέρα ουδείς από τους μαθητές του πατέρα μου θα ήταν αναγκασμένος να βγάλει μία κόλλα χαρτί για να γράψει διαγώνισμα. Αλλά την επόμενη μέρα, ουδείς θα έγραφε.

Τα πρώτα ανησυχητικά μηνύματα στο σπίτι ήρθαν όταν η τηλεόραση έκανε λόγο για την τραγωδία. Ο μπαμπάς μου δεν καθόταν στη Θύρα 7, αλλά η μαμά μου και οι αδελφές του δεν μπορούσαν να το ξέρουν. Στον δρόμο οι άνθρωποι προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη. Κάποια πρόσωπα ήταν ματωμένα, περπατώντας ακολουθώντας μία ακατάληπτη διαδρομή. Ήθελαν να διανύσουν γρήγορα τον δρόμο, αλλά τα πόδια τους έτρεμαν και το αποτέλεσμα γινόταν ακόμα πιο αγωνιώδες. Άλλοι έψαχναν για τηλεφωνικούς θαλάμους, για να πάρουν στο σπίτι και να ειδοποιήσουν ότι είναι καλά. Μανάδες μαράζωναν στα δικά τους τηλέφωνα, που δεν χτυπούσαν και μερικές πήραν τους δρόμους από την απόγνωσή τους.

Το σκορ είχε ξεχαστεί. Αναμφίβολα θα το κρατούσαν οι στατιστικολόγοι, εκείνες οι ώρες, πάντως, δεν ήταν για να το θυμηθεί κάποιος. Στην Θύρα 7 η πόρτα αποδείχθηκε απροσπέλαστες και 21 ψυχές δεν μπορούσαν να αντέξουν την έλλειψη οξυγόνου. Η τελευταία πράξη του δράματος είχε ενθουσιασμό, χαρά, ευτυχία, και θάνατο.

Την επόμενη μέρα, ο Πειραιάς λούστηκε με το μαύρο σαμπουάν του μοιρολογιού. Οι παίκτες του Ολυμπιακού, που εννοείται ότι είχαν καθήκον να κατακτήσουν το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, για ακόμα έναν λόγο που ήταν ο πιο δυνατός, το απόλυτο επιχείρημα, πήραν σβάρνα τα νοσοκομεία και προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τους τραυματίες, οι οποίοι παρηγορούνταν βλέποντας τα ινδάλματά τους. Σπίτια και οικογένειες είχαν βυθιστεί στο πένθος. Είχε αλλόκοτη κίνηση εκείνη τη μέρα ο Πειραιάς, ήταν παράξενη η Αθήνα. Στο Καραϊσκάκη, τα φαντάσματα των δακρύων και των ουρλιαχτών, του ξεψυχίσματος, βρήκαν τη φωλιά τους. Το Καραϊσκάκη έγινε για ένα απόγευμα το λιμάνι των δακρύων.

Ο μπαμπάς μου γύρισε στο σπίτι και 5 μήνες μετά γεννήθηκα, ενώ τα επόμενα χρόνια είδαν το πρώτο φως του κόσμου δύο κορίτσια. Εκείνο το απόγευμα, όμως, δεν το ξέχασε ποτέ. Αλλάζει η οπτική για τη ζωή όταν σώζεσαι από καθαρή τύχη, από ένα εισιτήριο που δεν βρήκες. Και αλλάζει η ιστορία μία ομάδας, όταν μία πόρτα μένει κλειστή. Διότι σε αυτήν την περίπτωση, μία έκλεισε, αλλά καμία άλλη δεν άνοιξε».

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!