Παράξενη οικειότητα

Τετάρτη, 13 Αυγούστου 2014 - 00:15

Το συναίσθημα της προσμονής του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο της Μπιλμπάο είναι γλυκό. Αλλά αφορά σε μία συγκεκριμένη γλύκα: δεν είναι δύο κομμάτια γαλακτομπούρεκο ή ένα κουτί καπρίς. Είναι γλυκό κεράσι, αλλά μόνο αν αυτό είναι το κεράσι πάνω σε παγωτό καϊμάκι. Όχι από το βάζο αλλά πάνω στο καϊμάκι. Σε γλυκαίνει χωρίς να σε λιγώνει.

Είναι περίεργο, δεν έχει εξήγηση πέρα από τη λογική, πώς οι οπαδοί του Ολυμπιακού δέθηκαν με τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Το περίεργο είναι πώς δεν έχει εξήγηση πέρα από τη λογική. Η οποία είναι ότι είναι ένας πολύ καλός επαγγελματίας προπονητής, ένας κόουτς με πλάνο στο μυαλό του. Ο Βαλβέρδε, από την πρώτη μέρα που ήρθε, δεν είχε απλώς την αποδοχή των φίλων του Ολυμπιακού, αλλά την αγάπη τους. Και αυτό είναι το περίεργο. Η φρενίτιδα που είναι σύνηθες γνώρισμα στο μυαλό ενός οπαδού δεν επιτρέπει τον συναισθηματισμό σε μία τυπική σχέση. Είναι, ας πούμε, έτσι επιρρεπής (ο οπαδός) στον λαϊκισμό. Οι φίλοι της ΑΕΚ λάτρεψαν τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, αλλά στον Ολυμπιακό τον σεβάστηκαν χωρίς να τον αγαπήσουν. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν αγάπησαν τον Ίβιτσα Όσιμ, αλλά επίσης τον σέβονταν με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια. Αλλά οι φίλοι του Ολυμπιακού λάτρεψαν τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Τον λάτρεψαν σε τέτοιο βαθμό που ένα μέντιουμ σταμάτησε τον υπογράφοντα, του είπε ότι «μετά από μία ισοπαλία με τον Πανναξιακό το 2036 οι φίλοι του Ολυμπιακού αποδοκίμασαν τον προπονητή τους και άρχισαν να φωνάζουν “Εεεερνέεεεστο Βαλβέεεεεερδε”» και το πίστεψε.

Τι στο καλό συνέβη σε αυτήν τη σχέση; Ποιο μαγικό σημείο τη σήκωνε ψηλά με ιπτάμενο χαλί τις νύχτες χωρίς φεγγάρι και την έκανε να χορεύει βαλς με την Ανδρομέδα;

Ο Βαλβέρδε αναδείκνυε το σαφές: ότι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Το πιθανότερο είναι ότι κάπου στο χαμόγελό του, το συνδυασμένο με τα χρώματα του Φαλήρου, το κόκκινο και το πράσινο, ότι κάπου στο όραμά του για το επιθετικό ποδόσφαιρο- η Μπιλμπάο ήταν μακράν στο τοπ 5 των ομάδων που αν έβλεπες κάθε παιχνίδι της πέρυσι δεν θα έπληττες- οι «ερυθρόλευκοι» που έφθαναν στο Καραϊσκάκη είδαν την αγάπη, μία αγάπη ακλόνητη, σχεδόν στέρεη και για αυτό καθόλου διάχυτη, ρευστή, γεμάτη πάθος. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε, που επιστρέφει στο Φάληρο για να τιμηθεί από τον Ολυμπιακό, είναι ο Στέλιος Μάινας στην Πολίτικη Κουζίνα, ο ναυτικός θείος που έρχεται από τα ταξίδια και ο μικρός ανιψιός τον λατρεύει διότι, επειδή λείπει πολύ καιρό, τον αφήνει να κάνει καμιά αταξία πού και πού.

Το γεγονός ότι στον απέναντι πάγκο βρίσκεται ο Μίτσελ, κάνει το παιχνίδι πολύ ξεχωριστό. Είναι 13 Αυγούστου και οι οπαδοί του Ολυμπιακού ούτε που ήθελαν να ακούσουν για τη φυγή του, παρά το γεγονός ότι ακριβώς έξι χρόνια πριν ξεκινήσει αυτό το φιλικό ο Ολυμπιακός έχανε 3-0 από την Ανόρθωση. Για μία ομάδα που έχει πια την εμβέλειά της που την κάνει να ξεχωρίζει σε διεθνές επίπεδο, το Μαγιάτικο δράμα του 2009, με τον Βαλβέρδε να μην έχει αποφασίσει αν θέλει να φύγει και τα ρεπορτάζ να θυμίζουν την Εκατονταπυλιανή στο Κάβο Ντόρο, στα 8 μποφόρ, είναι η πιο έντονη συναισθηματική στιγμή της εξαετίας. Οι «ερυθρόλευκοι» σέβονται τον Μίτσελ, αλλά παρά το γεγονός ότι επίσης πρόκειται για σπουδαία φυσιογνωμία, έναν χαμογελαστό άνθρωπο, δεν τον αγαπάνε τόσο πολύ όσο τον Βαλβέρδε. Ίσως επειδή είναι δύσπιστοι ότι αυτό το συναίσθημα (το οποίο, ουσιαστικά, δεν έχουν ξαναζήσει, ούτε οι νεότεροι ούτε οι παλαιότεροι με προπονητή) δεν επαναλαμβάνεται.

Πάντως, ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Μάρτιν Νοβοσέλατς, τον Χέρμπερτ Νόιμαν, τον Χούλιο Λοσάντα, τον Μίλτον Βιέρα, τον Μίλος Σέστιτς, τον Λάγιος Ντέταρι, τον Ρασίντ Ιεκινί, τον Όλεγκ Προτάσοφ και τον Γκενάντι Λιτοφτσένκο, τον Τζιοβάνι, τον Ζάχοβιτς, τον Ζε Ελίας, τον Καρεμπέ, τον Κοβάτσεβιτς, τον Μαρέσκα και τον Ριβάλντο, αλλά το Βαλβέρδε εναντίον Μίτσελ την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη είναι μία άλλη διάσταση που αφορά στον σύλλογο και το διαμέτρημά του. Μία διάσταση που αφορά στην ποδοσφαιρική νοημοσύνη του.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!