Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

«Αυτό που ζήσαμε ήταν απίστευτο!»

«Αυτό που ζήσαμε ήταν απίστευτο!»
Σάββατο, 16 Ιουνίου 2018 - 11:15
Αρθρογράφος: Παύλος Σαχτούρης
ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Στο ματς με την Σπαντάου έβγαλε μια μεγάλη άμυνα στο τέλος. Στο ματς με την Μπαρτσελονέτα πέτυχε δύο γκολ και στον τελικό πέτυχε ένα, αλλά η δουλειά που έκανε στην άμυνα ήταν πολύτιμη. Ο «γίγαντας» του Θρύλου, ο Άντρο Μπούσλιε, έβαλε κι αυτός το... χεράκι του για να έρθει το δεύτερο Champions League στην ιστορία, στον Πειραιά. Δεύτερο και για εκείνον.

Ο ίδιος πανηγύρισε σαν μικρό παιδί στη Γένοβα, στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ακόμα παραπάνω στην υποδοχή στους Πρωταθλητές Ευρώπης από τον κόσμο του Ολυμπιακού, στο «Γ. Καραϊσκάκης». Σάββατο βράδυ στη Γένοβα, Κυριακή και Δευτέρα στην Αθήνα, Τρίτη αναχώρηση για Κροατία και πλέον στην αποστολή της Εθνικής του. Λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο για να αναχωρήσει από την Ελλάδα με προορισμό την πατρίδα του, ο διεθνής Κροάτης μίλησε στο gavros.gr.

Για το «μυστικό» σχέδιο του Βλάχου στον τελικό, για το πώς αισθάνεται στον Ολυμπιακό και τι σκέφτεται για το μέλλον του, για την απίστευτη δύναμη και στήριξη από τον κόσμο του Θρύλου και για τους Βαγγέλη Μαρινάκη και Μιχάλη Κουντούρη που έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούν, ώστε το τμήμα του πόλο Ανδρών να συμμετάσχει σε δύο τελικούς LEN Champions League την τελευταία τριετία, κατακτώντας φέτος την κορυφή της Ευρώπης. Αξίζει να διαβάσετε όσα μας είπε...

- Άντρο ήταν μια έξτρα πρόκληση να φτάσεις στην κορυφή της Ευρώπης, φορώντας το σκουφάκι του Ολυμπιακού;

«Αρχικά αυτό που μπορώ να πω είναι πώς νιώθω ιδιαίτερα ευτυχισμένος που καταφέραμε να πάρουμε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Και αυτή η χαρά δεν είναι μονάχα για εμένα. Είναι κάτι που ισχύει και για όλους τους συμπαίκτες μου. Είμαστε μια πολύ καλή ομάδα, με εξαιρετικούς παίκτες. Κι αυτό εδώ, στον Ολυμπιακό, μοιάζει με αληθινή οικογένεια κι όχι απλά μια ομάδα που παίζουν επαγγελματίες παίκτες και αναζητούν την κατάκτηση τίτλων. Όλοι μεταξύ μας δεν είμαστε απλά μέλη της ομάδας, είμαστε πολύ καλοί φίλοι κι αυτό είναι το μυστικό μας. Και νιώθω ευτυχία για τον τίτλο, είναι ο δεύτερος που κατακτώ. Ένιωσα πολύ όμορφα για την οικογένεια του Ολυμπιακού. Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα από την Ιταλία και μας έγινε αυτή η απίστευτη υποδοχή. Ήταν κάτι απίστευτο. Δεν ξέρω πόσος κόσμος ήταν... Μπορεί 1.500 άτομα, μπορεί 2.000 άτομα, μπορεί και περισσότεροι. Ήταν κάτι που δεν βλέπεις συχνά. Ήταν κάτι το ξεχωριστό! Αυτό που ζήσαμε ήταν απίστευτο».

- Όταν προσγειωθήκατε στην Αθήνα μάθατε για την υποδοχή. Φανταζόσασταν αυτό που θα ακολουθούσε;

«Ήξερα, είχαμε μάθει ότι θα έρθει κόσμος. Αλλά πώς θα είναι εκεί 2.000 οπαδοί μας, δεν το περίμενα με τίποτα... Ούτε στα όνειρά μου δεν φανταζόμουν κάτι τέτοιο... Ναι είχα ζήσει κάτι ανάλογο με την εθνική Κροατίας, αλλά με μια ομάδα ποτέ. Νιώθω περήφανος που είμαι μέλος του Ολυμπιακού τα δύο τελευταία χρόνια, αυτής της πολύ μεγάλης οικογένειας».

- Κάθε χρόνο ο Ολυμπιακός πηγαίνει παραπάνω, πιο ψηλά. Μέτρησε το καλό οικογενειακό κλίμα, η ομαδικότητα, η εξαιρετική αμυντική συμπεριφορά, η εμπειρία ορισμένω παικτών ή ήταν όλα αυτά μαζί;

«Είναι 100% θέμα συνδυασμού των παραπάνω. Στον Ολυμπιακό υπάρχουν πάρα πολύ καλοί παίκτες. Ήθελαν κάτι το διαφορετικό για να γίνουν πρωταθλητές. Για να γίνουν πρωταθλητές Ευρώπης. Τον πρώτο χρόνο ήρθε ο Πάβιτς. Στην πρώτη του χρονιά έπαιξε ο Ολυμπιακός στον τελικό. Αλλά ήταν η πρώτη μεγάλη διοργάνωση μετά από πολύ καιρό. Την επόμενη χρονιά ήρθα εγώ και μετά ο Μέντο (σ.σ.: ο Ομπάντοβιτς). Δεν αλλάξαμε πολλά πράγματα, αλλά όταν μια ομάδα έχει ποιοτικούς παίκτες, εξαιρετικό προπονητή και όλα αυτά τα κομμάτια ενωθούν, όπως σε ένα παζλ, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο.

Πέρσι παίξαμε καλά, αλλά στο Final-6 δεν είχαμε την τύχη με το μέρος μας στο πρώτο ματς με τη Γιούγκ. Κάτι που χρειάζεσαι. Φέτος στη Γένοβα, πάντως, ήμασταν δυνατοί και πολύ καλοί όλη τη χρονιά και κατακτήσαμε τον τίτλο στον τελικό με την Προ Ρέκο. Παίξαμε όλοι για έναν και ένας για όλους. Αυτό ήταν το “όπλο” μας. Όλοι μας τα δώσαμε όλα σε άμυνα, σε επίθεση, παντού. Όχι σαν τους παίκτες της Ρέκο που ο καθένας ήθελε μόνο να σκοράρει. Ξέραμε ποια ήταν η δουλειά μας, τι έπρεπε να κάνουμε στην πισίνα. Το κάναμε με τον καλύτερο τρόπο».

- Πόσο σημαντική ήταν σε αυτή τη διαδρομή η συμβολή και η στήριξη από τον κόσμο;

«Με αυτό τον κόσμο σε κάθε ματς, είτε αγωνιζόμασταν στο Παπαστράτειο, είτε στη Βουλιαγμένη, είτε στην Ευρώπη, είτε σε κάποιο άλλο κολυμβητήριο, πάντα ήταν εκεί δίπλα μας. Σου δίνει μεγάλη δύναμη. Αλλά να αγωνίζεσαι με τέτοια ατμόσφαιρα και στήριξη, όχι μόνο στο Παπαστράτειο, σε κάθε ματς, κάνει πιο εύκολη τη δική μας προσπάθεια για να παίζουμε καλά».

- Στο Final-8 δεν ξεκινήσατε δυνατά, αλλά παιχνίδι με το παιχνίδι ανεβαίνατε. Το είχατε σχεδιάσει έτσι;

«Το πρώτο ματς είναι πάντα επικίνδυνο. Εξάλλου ήταν και το πρώτο ματς της διοργάνωσης. Ξεκινήσαμε καλά, δυνατά, πήραμε ένα καλό προβάδισμα αλλά στη συνέχεια κατεβάσαμε... ταχύτητα. Σημασία είχε ένα πράγμα: η νίκη. Μετά ποιος θα θυμάται εάν έπαιξες καλά ή όχι. Το αποτέλεσμα μετράει στο τέλος. Στο δεύτερο ματς με την Μπαρτσελονέτα, νέα νίκη, με 6-4. Σκόραραν μόλις 4 γκολ. Για μια ομάδα με το επιθετικό ταλέντο της Μπαρτσελονέτα ήταν εξαιρετική η αμυντική μας συμπεριφορά».

- Κόντρα στη Ρέκο, την πιο δυνατή θεωρητικά ομάδα στην Ευρώπη, δείξατε στην πισίνα πώς εσείς ήσασταν οι καλύτεροι...

«Είναι αλήθεια. Οι παίκτες της Προ Ρέκο είχαν μεγάλη πίεση και άγχος. Εμείς πιστεύαμε στους εαυτούς μας...»

- Παίξατε πιο έξυπνα, πιο μυαλωμένα, κάνατε ό,τι έπρεπε σωστά για να φτάσετε στη νίκη...

«Είναι αλήθεια. Παίξαμε πιο έξυπνα. Αλλά στο μίτινγκ που κάναμε πριν τον τελικό, είχαμε πει μια κουβέντα για το πώς θα παίξουμε. Τσούκου - τσούκου - τσούκου (σ.σ.: στα ελληνικά το είπε ο Άντρο). Γι’ αυτό καταφέραμε και νικήσαμε το ματς. Παίξαμε έτσι και πήραμε τη νίκη».

- Η άμυνα ήταν “κλειδί”; Περιορίσατε μια από τις καλύτερες επιθέσεις στην Ευρώπη.

«Το πιστεύαμε ότι μπορούσαμε. Είχαμε συζητήσει και ξέραμε τι έπρεπε να κάνει ο καθένας μας, ανά πάσα στιγμή. Ποιες ήταν οι σωστές κινήσεις μέσα στο ματς. Στην Προ Ρέκο έχουν 15 παίκτες πρώτης γραμμής. Σταρ όπως ο Φιλίποβιτς, ο Ίβοβιτς, ο Μάντιτς. Όλοι θέλουν να σκοράρουν. Όμως είναι αναγκαίο να υπάρχουν και άλλοι παίκτες που πρέπει να κάνουν κάτι διαφορετικό, τις άλλες δουλειές που είναι εξίσου απαραίτητες. Να παίξεις άμυνα, να συνδυαστείς για να ανοίξεις την αντίπαλη άμυνα. Με ομαδικό παιχνίδι».

- Μέσα στην πισίνα αντιλήφθηκες κατά τη διάρκεια του ματς πώς η Ρέκο δεν μπορούσε να σας νικήσει;

«Βέβαια. Όταν ξεκίνησε το ματς έκαναν σουτ από την περιφέρεια. Μία, δύο, τρεις φορές. Και δεν μπορούσαν να σκοράρουν. Έβλεπες στα μάτια τους νευρικότητα, πώς είχαν άγχος. Και ο Πάβιτς δεν δέχονταν γκολ. Λες και υπήρχε ένα τείχος μπροστά από το τέρμα του. Έπιασε με μεγάλη επέμβαση το πέναλτι του Φιλίποβιτς. Τι άλλο να πώ! Δεν μπορούσαν να σκοράρουν από τα δύο-τρία μέτρα».

- Ο τελικός ήταν το καλύτερό σας, φετινό ματς;

«Σίγουρα. Παίξαμε το καλύτερο μας ματς, την κατάλληλη και σωστή στιγμή. Όταν έπρεπε! Μια σεζόν έχει μεγάλη διάρκεια. Πολλούς μήνες και πρέπει να παίζεις καλά. Αλλά για να μπορέσεις να κατακτήσεις το LEN Champions League θα πρέπει να παίξεις όσο καλύτερα μπορείς στο τέλος της περιόδου, εκεί που κρίνονται όλα. Τόσο στο Final-8, αλλά πολύ περισσότερο στον τελικό της διοργάνωσης».

- Δείξατε, πάντως, συνέπεια από την αρχή, χωρίς σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή σας;

«Για τον Ολυμπιακό ήταν σημαντικό ότι όλη τη χρονιά κατάφερε να παίξει πολύ καλά. Σίγουρα όταν αγωνίζεσαι τόσους πολλούς μήνες, θα υπάρξουν και ορισμένα ματς που δεν θα είσαι και τόσο καλός. Σημασία έχει πώς σε όλα τα σημαντικά ματς, ήμασταν σε καλή κατάσταση. Αυτό μετράει τελικά. Κι αυτό είναι ένα ακόμα “μυστικό” για τα καλά αποτελέσματα που φέραμε. Αλλά αυτή η ομάδα έχει πολλούς καλούς παίκτες στο ρόστερ της, με εμπειρία, με ποιότητα».

- Το πήρατε φέτος το LEN Champions League. Το μέλλον σου πώς το σκέφτεσαι;

«Θα σου πω ότι θέλω να παραμείνω στον Ολυμπιακό. Είναι τέλεια. Εξαιρετική η ομάδα, ιδανικοί συμπαίκτες, όλα είναι άψογα. Μην ξεχάσω... Καταπληκτικός προπονητής. Είναι η καλύτερη ομάδα της καριέρας μου. Οπότε δεν θα μπορούσα να μην θέλω να μείνω. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις! Τώρα φεύγω γιατί έχω υποχρεώσεις με την εθνική Κροατίας. Μετά θα δω τι θα κάνω για τη νέα σεζόν. Θα μιλήσω με τον προπονητή, θα μιλήσω με τη διοίκηση και θα δούμε τι θα γίνει...»

- Ήταν η φετινή κούπα αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και συνεχούς προσπάθειας;

«Δεν είναι εύκολο να παραμείνεις στην πρώτη θέση, στο ανώτερο επίπεδο. Αλλά δεν έχουν σημασία τα λόγια. Η δουλειά είναι αυτή που μετράει. Να μπορείς να παραμείνεις σε αυτό το επίπεδο και την επόμενη σεζόν. Να εξακολουθήσεις να παίζεις τόσο καλά. Δεν ξέρουμε ακόμα τι θα γίνει με το ρόστερ, ποιος θα μείνει, ποιος θα φύγει, αλλά χρειάζεται να συνεχίσουμε το ίδιο δυνατά. Ο Ολυμπιακός να συνεχίσει σε αυτό το μοτίβο. Να δουλεύει σκληρά, να δίνουν όλοι τον καλύτερό τους εαυτό και να ξεχάσουμε ό,τι έγινε. Είναι σαν να ξεκινάς και πάλι από το... μηδέν. Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε. Από την αρχή δουλειά για τον ίδιο στόχο, για να γίνεις πρωταθλητής Ευρώπης. Με το ίδιο πάθος, την ίδια διάθεση, την ίδια θέληση».

- Πλέον βλέπεις διαφορετικό τον Ολυμπιακό; Έχει άλλη εικόνα από εκείνη που είχες όταν πρωτοήρθες στην Ελλάδα;

«Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ήξερα ότι ο Ολυμπιακός είναι μια μεγάλη ομάδα, η μεγαλύτερη στη χώρα. Δεν ήξερα όλους τους παίκτες. Δεν ήξερα ακριβώς τι συμβαίνει στον Πειραιά. Πώς όλοι ζούνε για την ομάδα, είναι κοντά της σε όλα τα αθλήματα! Είναι μια τεράστια οικογένεια. Για εμένα ήταν κάτι το καινούργιο...

Κάτι διαφορετικό. Εγώ έπαιζα στην Γιούγκ, αλλά εκεί υπήρχε μονάχα η ομάδα του πόλο. Στον Ολυμπιακό υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες από διαφορετικά αθλήματα. Έχω πάει σε αρκετά ματς στο μπάσκετ, είδα και αγώνες στο UEFA Champions League από κοντά. Είναι κάτι ξεχωριστό αυτό που συμβαίνει με τον Ολυμπιακό. Με κάνει χαρούμενο που γυρίσαμε και είδαμε τόσο κόσμο να μας υποδέχεται. Να μας χειροκροτεί, να μας αποθεώνει. Αυτό λέει πολλά...»

- Υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν χρήματα, η διοίκηση, που κάνουν ό,τι πρέπει για να πρωταγωνιστεί η ομάδα. Πόσο σημαντική είναι η βοήθειά τους;

«Όλοι όσοι είναι δίπλα μας, μας βοηθούν με τον καλύτερο τρόπο. Ο Ολυμπιακός είναι ένας τεράστιος σύλλογος, με πολλά αθλήματα. Αλλά το σημαντικό είναι πώς είμαστε όλοι μαζί. Ενωμένοι. Ο κ. Μαρινάκης, ο κ. Κουντούρης, οι τιμ μάνατζερ, οι προπονητές, οι αθλητές. Όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο. Να φτάσουμε ψηλά με τον Ολυμπιακό. Ακόμα ψηλότερα από όπου βρίσκεται τώρα... Όταν όλοι συνεργάζονται με έναν κοινό στόχο, το αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλεις στο φινάλε...»

Διαβάστε επίσης

Δεν αλλάζει ο «κορμός»

Δεν αλλάζει ο «κορμός»

Η διοίκηση του Ολυμπιακού και ο Θοδωρής Βλάχος θέλουν την παραμονή των περισσότερων παικτών.