Η Αντωνάκου στον «ΓΑΥΡΟ»

Τετάρτη, 3 Αυγούστου 2011 - 23:54

Η πιο συγκλονιστική στιγμή που έζησαν οι πολίστριες της εθνικής ομάδας, κυρίως, δε, εκείνες του Ολυμπιακού, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης έλαβε χώρα μετά τη λήξη του τελικού του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, με δράστριες δύο Ολλανδές.

Οι Ιφκε φαν Μπέλκουμ και Γιασμίν Σμιτ έστησαν... καραούλι έξω από τα αποδυτήρια της Εθνικής, περίμεναν τις διεθνείς και έκλαιγαν από τη χαρά τους όταν τις αντίκρισαν. Η Σταυρούλα Αντωνάκου, στα χέρια των δίμετρων πρώην συμπαικτριών της στον Ολυμπιακό, περιφερόταν σαν Καίσαρας στα αποδυτήρια. Το σημαντικότερο απ’ όλα, βεβαίως, είναι ότι η Ολλανδία είχε χάσει από την ομάδα του Μορφέση στα προημιτελικά.

Η Ίφκε και η Γιασμίν δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ τη Σταυρούλα. Όπως, άλλωστε, δεν θα την ξεχάσουν και όσοι τη γνώρισαν εκεί, ακόμα και αν αυτό κράτησε λίγο. Η σούπερ σταρ του Ολυμπιακού λάμπει, δυνητικά, παντού: μέσα στο νερό, στα αποδυτήρια, έξω από αυτά. Η Αντωνάκου συμφώνησε με τον Μιχάλη Κουντούρη και πάλι πρώτη φέτος, το ίδιο είχε κάνει και πέρυσι με τον Γιάννη Κεντ.

Δεν περίμενε ούτε μία μέρα. Για εκείνη, όσον αφορά στη σχέση της με τον Ολυμπιακό, ισχύει ο στίχος «Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό». Με κάποιον τρόπο, δεν της βγαίνει, ωστόσο, σε κακό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ήταν αυτό το πράγμα στο αεροδρόμιο την Κυριακή...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, μιλάμε, όλοι έκλαιγαν. Αφού σταματούσα και τους ρωτούσα. «Γιατί κλαις εσύ;». Έναν δάσκαλό μου τον είδες; Ήρθε στο αεροδρόμιο με τον γιο του και είχα να τον δω από την τετάρτη δημοτικού. Εκεί πήγα να κλάψω και εγώ.

Ε: Η Κοζομπόλη δεν σταματούσε.
Α: Της είπα, «σταμάτα παιδάκι μου, θα γεννήσεις». Όλοι έκλαιγαν.

Ε: Η Καμμένου, η Μωραϊτίδου το ίδιο.
Α: Η Αλεξία μάς έπαιρνε και τηλέφωνο να δει πώς είμαστε, τι κάνουμε. Ολοι έκλαιγαν, οι γονείς μας από τη χαρά τους. Τον Χάρη τον είδες; Γιατί δεν έβγαζε το γυαλί; Δεν με έχει πάρει πιο δυνατή αγκαλιά. Πήγε η Φιλιώ να του τα βγάλει και εκείνος δεν ήθελε.

Ε: Μόλις τον είδε η Φιλιώ, πάντως, σπάραξε...
Α: Η Φιλιώ το έχει εύκολο το κλάμα.

Ε: Ηταν σαν όνειρο πάντως...
Α: Θέλεις να σου πω γιατί; Δεν ήταν πολιτικοί, δεν ήταν δήθεν. Ηταν οι άνθρωποι του χώρου, που ασχολούνται όλα αυτά τα χρόνια μαζί μας. Τώρα μας έχουν θυμηθεί και μας έχουν μάθει και οι παρατρεχάμενοι. Εκεί, όμως, ήταν παλιοί μας προπονητές από τα σωματεία, συμπαίκτριές μας και από την εθνική ομάδα. Μας έστελναν μηνύματα και μας καλούσαν στο τηλέφωνο κάθε μέρα. Απίστευτο, πράγματι...

Ε: Μόλις τελείωσε το ματς με τη Ρωσία, σε έδειξε η κάμερα και είχες ένα ύφος, του στιλ «νομίζατε ότι θα μας νικήσετε, ε;».
Α: Όντως. Ηθελα πάρα πολύ να πάρουμε αυτό το παιχνίδι και μου βγήκε, κιόλας, μέσα στο νερό.

Ε: Ηταν εκπληκτικό κατόρθωμα η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο.
Α: Ημασταν δεύτερη είδηση στο Καζακστάν, να φανταστείς... Μέχρι και από εκεί μας καλούσαν στο τηλέφωνο.

Ε: Πάντως, αν το πάρουμε χρονικά, έγιναν όλα πάρα πολύ γρήγορα. Στις 11 Μαΐου κατακτήσατε το πρωτάθλημα και αυτό ήταν το τέλος μίας σουρεαλιστικής χρονιάς, γεμάτης με δυσκολίες.
Α: Φέτος, ήταν η χρονιά μου και αυτό δεν ισχύει μόνο για εμένα. Οταν πήραμε το πρωτάθλημα είχα ήδη ξεχάσει τα περισσότερα από όσα έγιναν και τώρα, έπειτα από αυτό, δεν θυμάμαι πλέον τίποτα.

Ε: Πήρατε το πρωτάθλημα και μία ημέρα μετά έπρεπε να μαζευτείτε για να ταξιδέψετε για τη Βαρκελώνη.
Α: Και χάσαμε στο πρώτο παιχνίδι μας από τη Μεγάλη Βρετανία.

Ε: Ηττα-σοκ. Γενικώς, όλα τα προηγούμενα αποτελέσματα ήταν λίγο αλλοπρόσαλλα και η πρώτη ένδειξη, που είχαμε ότι πάτε για πολλά, ήταν η νίκη επί των ΗΠΑ στο World League. Τις νικήσατε και στο FINA Cup, αλλά εκείνο ήταν το πρώτο αποτέλεσμα που μας έκανε να ψυλλιαστούμε διάφορα.
Α: Γενικώς, φέτος κάναμε ήττες-σοκ και νίκες-έκπληξη. Δηλαδή, μπορείς να το πεις και έτσι, αφού τις ΗΠΑ τις νικήσαμε δύο φορές, φέραμε ισοπαλία με την Αυστραλία στο τουρνουά που πήγαμε και θα νικούσαμε αν δεν ήταν Αυστραλοί οι διαιτητές, αλλά κάναμε και κάποια παιχνίδια άσχημα. Ολη αυτή η αντίθεση μάς είχε προβληματίσει όλους πάρα πολύ. Αλλά είχαμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν λέγαμε, σε καμία περίπτωση, ότι θα πάμε να κατακτήσουμε το χρυσό μετάλλιο. Είχαμε ως στόχο να επαναλάβουμε, τουλάχιστον, την επιτυχία της Ρώμης, να μπούμε στην τετράδα. Χωρίς, βέβαια, να είναι και εύκολο.

Ε: Για να γίνει αυτό έπρεπε να νικήσετε τη Ρωσία στο κρίσιμο ματς των ομίλων.
Α: Επρεπε να νικήσουμε στο χιαστί. Διότι ήταν πάρα πολύ δύσκολο να νικήσουμε τη Ρωσία. Ακόμα, όμως, και αν παίζαμε στους προημιτελικούς με την Αμερική, την είχαμε νικήσει δύο φορές. Είχαμε στο μυαλό μας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ε: Πάντως, αν εξαιρέσεις την Κούβδου, που βγήκε στην πορεία, η ομάδα είχε 12 παίκτριες με τρομερή αυτοπεποίθηση.
Α: Ολες είχαμε μεγάλη εμπειρία από τέτοια ματς.

Ε: Στο παιχνίδι με τη Ρωσία ήταν αναμενόμενο να τη δυσκολέψετε. Η απόδραση στο τέλος ήταν εκπληκτική.
Α: Δεν θέλαμε να χάσουμε από τη Ρωσία σε αυτό το ματς. Ηταν το παιχνίδι-κλειδί για το χρυσό μετάλλιο. Νίκη ψυχολογίας, απέναντι σε μία ομάδα που έπαιζε πάρα πολύ καλά. Το παιχνίδι μάς βγήκε επειδή το θέλαμε πολύ. Μας έβαλε κατευθείαν με έναν αμέσως πιο εύκολο αντίπαλο στο επόμενο παιχνίδι. Οχι πως η Ολλανδία ήταν εύκολος αντίπαλος, μας είχε νικήσει στα προηγούμενα ματς. Απλώς, θεωρούσαμε ότι ήταν προτιμότερο να παίξουμε κόντρα σε αυτή την ομάδα από το να αντιμετωπίσουμε την παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Ε: Η νίκη της Ιταλίας επί της Αυστραλίας, που την έφερε απέναντί σας στον ημιτελικό, ήταν ακόμη ένα θετικό σημάδι.
Α: Η αλήθεια είναι ότι οι Ιταλίδες μάς ταίριαζαν περισσότερο, αν και θεωρώ ότι στην κατάσταση που βρισκόμασταν εμείς, θα νικούσαμε και τις Αυστραλές.

Ε: Και το ότι πέρασε η Κίνα από τη Ρωσία; Αυτό ευνόησε;
Α: Δεν ξέρω αν υπάρχει ομάδα που να μπορεί να νικήσει τη Ρωσία δύο φορές σε πέντε ημέρες. Η Κίνα ήταν πιο βατός αντίπαλος για εμάς, αλλά είχε και την έδρα. Οι αποβολές ήταν 16-7, ενώ ο διαιτητής απέβαλε τη Γερόλυμου για ένα «ε» που είπε.

Ε: Πάντως, δεν διαμαρτυρηθήκατε καθόλου.
Α: Ημασταν απολύτως συγκεντρωμένες. Μόνο στη φάση με τη Γερόλυμου διαμαρτυρηθήκαμε.

Ε: Εσύ πώς ήσουν τόσο σίγουρη ότι θα πάρετε το χρυσό μετάλλιο, πριν καν γίνει το Κίνα - Ρωσία;
Α: Εβλεπα πώς είχε μεταμορφωθεί η ομάδα. Πριν από τον τελικό το ξέραμε και το λέγαμε ότι πρόκειται για μία ευκαιρία ζωής, ήμασταν έτοιμες.

Ε: Αυτό το έχεις ξανακάνει. Πριν από τον τέταρτο τελικό του Ολυμπιακού με τη Βουλιαγμένη, ήσουν σίγουρη ότι θα πάρετε το πρωτάθλημα.
Α: Είχα προαίσθημα. Γενικώς, παίζω με το ένστικτο και μέσα στο νερό και εκτός. Οταν φθάνεις σε έναν τελικό, δεν μπορείς να πας συντηρητικά.

Ε: Στο Ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ δεν ήταν έτσι.
Α: Οχι, δεν ήταν. Αυτό μας έγινε μάθημα.

Ε: Είστε καλές μαθήτριες.
Α: Αυτό είναι αλήθεια.

Ε: Το χρυσό του Γιαννιώτη σάς επηρέασε;
Α: Ηταν μεγάλη επιτυχία. Μας έδωσε ώθηση, αναρωτιόμασταν αν μπορούμε να τα καταφέρουμε και εμείς.

«ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ»
Ε: Η περυσινή χρονιά με τον Ολυμπιακό είχε απ’ όλα.
Α: Ηταν σκληρή χρονιά, που τελείωσε φοβερά, θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει το Ευρωπαϊκό. Πήραμε μαθήματα όλοι μας, τόσο ως άνθρωποι όσο και ως αθλητές, αλλά η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον πιο υπέροχο τρόπο.

Ε: Το χαμένο Champions Cup σε... χαλάει λίγο; Υπό την έννοια ότι αν πηγαίνατε στον τελικό, θα νικούσατε τη Σαμπαντέλ.
Α: Αφήνει μία αίσθηση πικρίας αυτό.

Ε: Δεν είναι σημαντικό ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού σού στέλνουν συγχαρητήρια για την επιτυχία της Εθνικής;
Α: Είναι φανταστικοί, είναι φανταστικοί. Με την εθνική ομάδα μού έχουν στείλει άπειρα μηνύματα και ήταν δίπλα μας ολόκληρη τη χρονιά, όχι μόνο τώρα, μετά την επιτυχία.

Ε: Περίμεναν από την Κολυμβητική Ομοσπονδία ότι θα πάρετε το χρυσό μετάλλιο;
Α: Είχαν υψηλές απαιτήσεις από εμάς. Προσπαθούν πολύ στην ΚΟΕ, αλλά όλα είναι μία αλυσίδα. Οταν η πολιτεία δεν είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις της, τα πράγματα δεν γίνονται όπως πρέπει.

Ε: Εσύ συμφώνησες με τον Ολυμπιακό πριν φύγετε για τη Σανγκάη.
Α: Πήγαμε όλες μαζί. Με τον Ολυμπιακό έχω ζήσει τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας μου εκτός Εθνικής. Θέλουμε να παραμείνει ξεχωριστή η ομάδα και να είμαστε μέλη της. Συμφωνήσαμε για τα οφειλόμενα και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στο μέλλον.

Ε: Εσύ μίλησες με τον Μιχάλη Κουντούρη και συμφώνησες.
Α: Ο καινούριος πρόεδρος είναι απολύτως ενημερωμένος, μας βλέπει πολύ θετικά, προσπαθεί να συμμαζέψει μια κατάσταση που θα μπορούσε να βάλει τον σύλλογο σε μεγάλους μπελάδες. Την προσπάθειά του την έχω δει και εγώ, από κοντά. Συμφώνησα πρώτη, όπως και πέρυσι.

Ε: Θεωρείς ότι αυτό θα συμπαρασύρει και τις συμπαίκτριές σου;
Α: Είμαστε μία μεγάλη παρέα. Η καθεμία, από εκείνες, είναι πανέξυπνη και έχει ελεύθερη βούληση να αποφασίσει για τον εαυτό της. Ωστόσο είμαι μεγαλύτερη, όχι μόνον ηλικιακά, αλλά και μέσα στο νερό. Και τους δείχνω τη γνώμη μου.

Ε: Από τον φετινό χειμώνα τι θυμάσαι περισσότερο;
Α: Θυμάμαι από την άνοιξη και μετά. Το πρωτάθλημα...

Ε: Πρωτάθλημα το οποίο ήρθε ωστόσο, παρά τα όσα συνέβησαν.
Α: Ανήκει στις παίκτριες και στον προπονητή, ολοκληρωτικά. Από τη στιγμή που αποφασίσαμε ότι η ομάδα θα κατεβεί να αγωνιστεί στους τελικούς, ήμασταν αποφασισμένες ότι θα κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να νικήσουμε.

Ε: Από εδώ και πέρα θα γίνεις… ψώνιο και δεν θα μιλάς σε κανέναν;
Α: Εννοείται. Αυτό εννοείται, δεν χρειάζεται να το ρωτάς.
* Ευχαριστούμε την καφετέρια «Πισίνα» στη Μαρίνα Ζέας, που μας παραχώρησε το μαγαζί για τις ανάγκες της φωτογράφισης.