Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Το παιδί στην κερκίδα

Το παιδί στην κερκίδα
Παρασκευή, 22 Ιουνίου 2012 - 21:58

Ένα μεγάλο μέρος της μυθιστορίας του ελληνικού πόλο έχει άμεση σχέση με τον Νώντα Σαμαρτζίδη, που την Παρασκευή, 22 Ιουνίου, συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από τον οξύμωρο θάνατο στα νερά της Επιδαύρου. Διότι δεν είναι μόνο το… πραξικόπημα στη Βιέννη το 1995, η εισαγωγή του Θοδωρή Καλακόνα στο νοσοκομείο και η άρνηση των ανθρώπων της ΕΚΟΦ να αφήσουν τον Σαμαρτζίδη να πάει να τον δει, αλλά και οι μάχες του Ολυμπιακού με τον Εθνικό για το πρωτάθλημα της Α1 πόλο Ανδρών. Όταν το πειραϊκό ντέρμπι θα μπορούσε να κλείσει έναν όροφο στο πιο πολυτελές διαμέρισμα του διαβόλου, τόσο καυτό ήταν.

Ο Σαμαρτζίδης ήταν το αντίπαλο δέος του Ολυμπιακού, παίζοντας με το σκουφάκι του Εθνικού. Από την εποχή του Γιώργου Κοσκωτά οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μπει σε ρότα πρωταθλητισμού. Τη σεζόν 1989-90 δεν φάνηκε αυτό, αλλά την επόμενη έγινε κατανοητό. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. «Δεν είχαμε νικήσει τον Εθνικό από το 1971 και έπρεπε, για να κάνουμε το βήμα παραπάνω, να νικήσουμε τον συντοπίτη και την ομάδα που είχαμε πραγματική κόντρα», θυμάται 22 χρόνια μετά από αυτό το ματς ο Θοδωρής Βλάχος, που εκείνη η σεζόν ήταν η δεύτερή του με το ερυθρόλευκο σκουφάκι.

Εκείνο το παιχνίδι του Παπαστρατείου ήταν η πρώτη διαπίστωση ότι ο Ολυμπιακός αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε στους τίτλους, για πρώτη φορά μετά το 1971. «Το παιχνίδι πήγαινε γκολ γκολ, εμείς προηγηθήκαμε με 9-8, αλλά 10 δευτερόλεπτα πριν το τέλος ο Φίλιππος Καϊάφας ισοφάρισε στον παίκτη παραπάνω. Σε αυτό το χρονικό διάστημα είναι δύσκολο να βάλεις γκολ. Μπορώ να το παραδεχθώ μετά από τόσα χρόνια, ότι έκανα επιθετικό φάουλ στον Καϊάφα πριν σκοράρω το νικητήριο γκολ», θυμάται ο Θοδωρής Βλάχος.

Ήταν μία αμφιλεγόμενη απόφαση που έφερε την πρώτη νίκη του Ολυμπιακού επί μίας ομάδας που τη δεκαετία του ’80 μπορεί και να πίστευαν, στο κόκκινο κομμάτι Πειραιά, ότι δεν θα τη νικούσαν ποτέ. Ο Εθνικός είχε να πάρει πρωτάθλημα από το 1988, διότι κυριαρχούσε η Γλυφάδα που είχε για προπονητή τον Μίλε Νάκιτς και ηγέτη τον Βαγγέλη Πάτερο. Ο Ολυμπιακός πολύ σύντομα θα έμπαινε για τα καλά στην εξίσωση.

Όπως ήταν φυσικό, έγινε έκρηξη. Το πόλο δεν είναι ένα σεμνότυφο παιχνίδι, οι καυγάδες δεν επιτρέπονται απλώς, αλλά μπορεί να τους βρει κάποιος στους κανόνες του. Οι παίκτες του Εθνικού πήραν στο κατόπι τους διαιτητές, όχι ακριβώς με τις καλύτερες διαθέσεις. Το ίδιο θα έκανε και ο γίγας Νώντας Σαμαρτζίδης, αν δεν τον έβριζαν κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού στην κερκίδα. Ανέβηκε πάνω και άρχισε να χτυπιέται (σαν ένας δυνητικός Αίας, ένας από αυτούς τους τιτάνιους ήρωες του Νίκου Καζαντζάκη) με φίλους του Ολυμπιακού. «Ο Νώντας δεν ήταν ο αρχηγός του Εθνικού τότε, αλλά ήταν ο ηγέτης της ομάδας. Ο σκόρερ της και ο καλύτερος παίκτης της. Ήταν μπροστάρης στις καλές και στις κακές στιγμές. Για εκείνον ήταν σημαντικό να συνεχίσει την παράδοση και να μη χάσει από τον Ολυμπιακό. Ήταν θέμα εγωισμού και αξιοπρέπειας», τόνισε ο Βλάχος. «Βέβαια, αυτά που έγιναν στη Χίο στον δεύτερο ημιτελικό δεν έχουν καμία σχέση με τα επεισόδια που συνέβησαν τότε. Τώρα τα θυμόμαστε ως παραμύθι. Το παιχνίδι είναι έντονο από τη φύση του, έχει πολλή επαφή και είναι δύσκολο να αποφύγεις τους τσακωμούς».

Ένα μεγάλο κομμάτι της μυθιστορίας του ελληνικού πόλο ανήκει στον Νώντα Σαμαρτζίδη. Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος πολίστας, αλλά ήταν από τους καλύτερους ανάμεσα σε ίσους, και ένας γίγαντας στα μάτια των μικρότερων. Ήταν, επίσης, ένας από τους Έλληνες αθλητές που έδειξαν ένα νέο δρόμο άσκησης. «Ο Νώντας ήταν από τα καλύτερα κορμιά της πισίνας. Έκανε πάρα πολύ γυμναστήριο, σε εποχή που οι πολίστες δεν το είχαν βάλει στην άσκησή του», τόνισε ο Βλάχος.

ΜΑΥΡΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Η σεζόν 1995-96 είχε τελειώσει, ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει το νταμπλ και ο Θοδωρής Βλάχος πήγε διακοπές στην Ύδρα για να χαλαρώσει, μετά από μία κοπιαστική περίοδο. Η εθνική ομάδα του Κούλη Ιωσηφίδη βρισκόταν στους Βαλκανικούς Αγώνες, με δύο πιτσιρικάδες, τον Θοδωρή Χατζηθεοδώρου και τον Γιώργο Αφρουδάκη, που έμελλε να βοηθήσουν ώστε να πάρει, αργότερα, την έκτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας. Ο Νώντας Σαμαρτζίδης είχε πάει στην Επίδαυρο και, κατά την προσφιλή συνήθειά του, βούτηξε για να κάνει ψαροντούφεκο στα νερά της.

«Με τον Νώντα δεν είχαμε πολλές προσωπικές επαφές, αλλά επειδή έκανα παρέα με τον Καϊάφα και τον Βαγγέλη Πάτρα, που είχαμε μεγαλώσει μαζί στον Βόλο, έκανα και μαζί του», θυμήθηκε ο Βλάχος, που επιβεβαίωσε την απόκλιση που είχε στον χαρακτήρα του όταν έβγαινε από το νερό: «Μπορεί να ήταν ένας παίκτης πολύ δυναμικός, αλλά εκτός νερού ήταν ψυχούλα. Γινόταν χαλί να τον πατήσεις».

Περνώντας για να πάει στο ξενοδοχείο, βρέθηκε κάτω από το σπίτι του Σωτήρη Σταθάκη, ο οποίος βγήκε έξω εκείνη τη στιγμή. Ήταν Σάββατο, 22 Ιουνίου 1996. «Θοδωρή τα έμαθες; Πνίγηκε ο Νώντας στην Επίδαυρο», είπε στον νεαρό Βολιώτη ο Σταθάκης με τον Βλάχο να μην μπορεί να πιστέψει, όχι μόνο στο άκουσμα της είδησης αλλά, στην ειρωνεία του τρόπου με τον οποίο έφυγε από τη ζωή ο Νώντας Σαμαρτζίδης. «Τον σκότωσε το στοιχείο του. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έτρεχε, παραδείγματος χάρη, με τη μηχανή, έκανε τα πάντα στο όριο. Μου μαύρισε το Σαββατοκύριακο, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο», τόνισε ο νυν τεχνικός του Ολυμπιακού.

Το ελληνικό πόλο ζει μέσα από τέτοιες προσωπικότητες και παιδιά που συνεχίζουν το ίδιο έργο. Μέσα από αθλητές που η ιστορία τους συνεχίζεται μετά τον χαμό τους και οι ίδιοι μοιάζουν να βγαίνουν μέσα από παραμύθι. Οι νεότεροι δεν ξέρουν τον Νώντα Σαμαρτζίδη, αλλά υπάρχει ένα είδος προγονικής μνήμης, το οποίο διαθέτει ο άνθρωπος και τον κάνει να θέλει να τιμάει πρόσωπα που θα προτιμούσε να ζει, παρά να έχουν φύγει, αν και δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό. Και παλιοί φίλοι, συνεργάτες, αντίπαλοι, μπορούν να αφηγηθούν ιστορίες με αμηχανία και έναν ποιητικό τρόπο, για να συνειδητοποιήσουν ότι κάτι έκαναν στη ζωή τους, όταν ασχολήθηκαν με το μυστήριο αυτό παιχνίδι, ένας πιστός του οποίου, που λάτρευε τη θάλασσα, ρίσκαρε τόσο πολύ στην ερωτική σχέση του μαζί της- βουτώντας και βουτώντας πιο βαθιά στα νερά της- που της επέτρεψε να τον βρει ευάλωτο και να κρατήσει για πάντα τη ζωή του στα χέρια της.

Διαβάστε επίσης

Ντόσκας και Ποντικέας!

Ντόσκας και Ποντικέας!

Δύο μεταγραφικά αποκτήματα για την ομάδα πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού, που ενισχύεται κατά το δοκούν.

Ήττα με αργό ξύπνημα

Ήττα με αργό ξύπνημα

Με 10-5 έχασε από τον ΝΟΒ ο Ολυμπιακός στον τέταρτο τελικό και έχασε και το πρωτάθλημα.

Δεν τέλειωσαν ακόμα!

Δεν τέλειωσαν ακόμα!

Εκεί που δεν το περίμενε κανείς, ο Ολυμπιακός επιστρέφει δριμύτερος στους τελικούς της Α1 πόλο Γυναικών.