Η Μελωδία της Ευτυχίας

Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2012 - 01:57

Με την προπονήτρια της ομάδας Κορασίδων του ΑΝΟ Γλυφάδας, Ευτυχία Καραγιάννη, να κάνει δηλώσεις, οι πιτσιρίκες μαζεύτηκαν πίσω της και άρχισαν να φωνάζουν σε ρυθμό συνθήματος, «Κυρία Ευτυχία, κυρία Ευτυχία». Τη στιγμή που θα βουτούσε ξανά στο νερό, αλλά αυτήν τη φορά ως προπονήτρια, για πρώτη φορά, δεν είναι βέβαιο ότι την είχε σκεφτεί όταν μεγάλωνε τα παιδιά της. Οι Κορασίδες, βέβαια, δεν ξέρουν και δεν μπορούν να ξέρουν ποια είναι η Ευτυχία Καραγιάννη, που σε κάθε γκολ του τελικού έκανε high five με τον Λευτέρη Βούρο, προπονητή της εφηβικής ομάδας της Γλυφάδας και παλαιού παίκτη της, ενώ δεν ξέρουν, προφανώς, ποια είναι και εκείνη η ήσυχη κυρία που καθόταν μαζί τους στον πάγκο. Η Γεωργία Ελληνάκη, βέβαια, είναι από τα σεβάσμια πρόσωπα του ελληνικού πόλο Γυναικών.

Στη Γλυφάδα ενεργοποιούν τις εξέχουσες προσωπικότητες εκείνης της υπέροχης ομάδας πόλο Γυναικών, που έγινε δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 2000 και το 2003. Της Καπέλα Σιξτίνα του ελληνικού πόλο Γυναικών, η οποία είχε στη σύνθεσή της μερικές πραγματικά μεγάλες κυρίες: πλην της Ελληνάκη, που βρίσκεται πλέον στο μετερίζι και αναπνέοντας το παιχνίδι από τον πάγκο, υπήρχε η Αγγελική Καραπατάκη, η Εύη Μωραϊτίδου, η Τόνια Μωραΐτη, η Βούλα Βάσσου, η Βούλα Κοζομπόλη, η Κατερίνα Οικονομοπούλου, η Αλεξάνδρα Καλογερά. Μία ομάδα που ήταν μία ολόκληρη εποχή, εκτός των άλλων. Η Καραγιάννη, η Ελληνάκη, η Καραπατάκη, η Μωραϊτίδου, η Κοζομπόλη και η Οικονομοπούλου ήταν στην εθνική πόλο Γυναικών που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο το 2004.

Κάποτε, λοιπόν, πριν πολλά χρόνια, η Ευτυχία Καραγιάννη- που δεν βρισκόταν στις ομάδες που κατέκτησαν τα Κύπελλο Πρωταθλητριών- ήταν η παθιασμένη ηγέτιδα του Ολυμπιακού, που μαζί με τη Δήμητρα Ασιλιάν έμπαιναν σφήνα στα νότια προάστια, κατακτώντας το πρωτάθλημα του 1995 και του 1998 και βουτούσε στο νερό. Μαζί της έσπρωχνε και τον εκάστοτε προπονητή, για να σφραγίσουν μεγάλες επιτυχίες, στα μικράτα του πόλο Γυναικών. Μετά από χρόνια μακριά από τις πισίνες, η Ευτυχία αποφάσισε να παίξει τη Μελωδία της: πήρε φόρα, έκλεισε τη μύτη της και βούτηξε στα… ρηχά, παίρνοντας από πέρυσι τις Κορασίδες. Πέρυσι η ομάδα του ΑΝΟΓ ήταν τρίτη, φέτος στέφθηκε πρωταθλήτρια. Αήττητη, με μία ισοπαλία, το 5-5 με τον ΝΟ Βουλιαγμένης, που αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Το πόλο Γυναικών έχει συνέχεια. Το πόλο της Γλυφάδας;

Δύσκολο να πει κάποιος. Φαίνεται ότι στο «Αντώνης Δημητρακόπουλος», με φόντο τη θάλασσα, έχουν στόχο να επιστρέψουν σε εκείνους τους Μάρτηδες, τους Απρίλιους και τους Μάιους που είχαν το άρωμα της σαμπάνιας από τους τίτλους και που, αν δεν κατέληγαν στον ΑΝΟΓ, πήγαιναν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο κολυμβητήριο του Λαιμού, εκεί που περίμεναν άλλες μορφές και κυρίως η Άντι Μελιδώνη, η οποία καθόταν μαζί με τον Στεργιόπουλο στον πάγκο του ΝΟΒ. Τρεις «ασημένιες» ολυμπιονίκες, εκ των οποίων η μία παγκόσμια πρωταθλήτρια, αλαλάζουσες (που λέει ο λόγος) στο κολυμβητήριο του Αλίμου, σε έναν τελικό Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Κορασίδων.

Είναι αυτό που σου λείπει. «Μου λείπει η πισίνα γενικά, η ατμόσφαιρά της», είπε στο aquaticsnews η Καραγιάννη. Σε κάποια φάση, στο ημίχρονο, η Ελληνάκη έκανε τον γύρο του κολυμβητηρίου τρέχοντας, για να κρατήσει μία σημείωση από τη γραμματεία. Και είχε ένα συγκρατημένο χαμόγελο ευτυχίας, όχι μόνο επειδή νικούσε ο ΑΝΟΓ αλλά, διότι ήταν εκεί. Στο κολυμβητήριο, που άφησε για να ζήσει την πραγματική ζωή, με τα τικ και τα τακ της μητρότητάς της, και πια επιστρέφει, όπως μπορεί κάποια στιγμή να επιστρέψουν οι περισσότερες. Είναι ότι την καλεί ένα πιο μυστηριακό δικαίωμα από την καθημερινότητα, μία ζωή που πια είναι κρυμμένη σε φωτογραφίες και σε αναμνήσεις. Η διαφορά από τους άντρες είναι ότι η μητρότητα έχει τη δύναμη να επισκιάζει οποιαδήποτε άλλη στιγμή στη ζωή, ενώ κάποιος, όσο κι αν δεν το ομολογεί, μπορεί να έχει στο μυαλό του ισότιμη μία αθλητική επιτυχία, ένα ταξίδι, με τη γέννηση του παιδιού του. Κάποια στιγμή μπορούν οι 13 της Αθήνας να μοιραστούν στους πάγκους ομάδων της Α1. Στις 29 Ιουλίου του 2011 οι βετεράνοι του γυναικείου πόλο, μεταξύ αυτών και η Ευτυχία Καραγιάννη, τα έπιναν στο σπίτι της Αλεξίας Καμμένου, ζώντας το μεθύσι της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου στη Σανγκάη. Και ένιωθαν σαν μικροί Βούδες.

Προς το παρόν, τα δύο κορίτσια και οι δύο κυρίες, όλα την ίδια στιγμή, ποζάρουν με τις κόρες τους και το τρόπαιο του ΑΝΟΓ. Είναι εκείνες για τις οποίες σταμάτησαν τη δράση. Η Ευτυχία Καραγιάννη και η Γεωργία Ελληνάκη έζησαν μία αξέχαστη στιγμή στον Άλιμο. Δεν είναι πια οι πολίστριες που θα θέλουν κι άλλους τίτλους, κι άλλους τίτλους. Επέστρεψαν, κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό- και αν είναι λυρικό, δεν παύει να είναι κυριολεκτικό- για την αγάπη του παιχνιδιού.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!