Για τον Γιώργο Αφρουδάκη
«Θέωση».
Αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποίησε ο Μάριος Καπότσης, στη συνέντευξη που έδωσε μαζί με τον Κυριάκο Ποντικέα στον «ΓΑΥΡΟ», για τον Γιώργο Αφρουδάκη.
«Θέωση».
Δύσκολα ακούς κάτι καλύτερο από αυτό από συμπαίκτη σου. Ο Καπότσης και ο Κυριάκος Ποντικέας, παίκτες του Ολυμπιακού, είχαν τον Γιώργο Αφρουδάκη μπροστά τους και απέναντί τους στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ο διεθνής φουνταριστός ήταν έτοιμος να πάρει μέρος στην πέμπτη τέτοια διοργάνωση της καριέρας του, για να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Γιώργου Μαυρωτά. Ο Καπότσης και ο Ποντικέας καθημερινά έμεναν εκστασιασμένοι από τη συγκέντρωση του Γιώργου. «Μας κόμπλαρε», είπε ο πρώτος. «Μας έκανε να αισθανόμαστε άσχημα», συμπλήρωσε ο δεύτερος. «Ήμαστε στο γυμναστήριο, μας είπε ότι φεύγουμε σε 10 λεπτά και σε εκείνο το δεκάλεπτο έβαλε 100 κιλά σε ένα μηχάνημα και άρχισε να κάνει άσκηση», θυμήθηκε ο Κυριάκος. «Είναι ατσάλινος. Είναι βιονικός. Είναι εκεί και μόνο εκεί», συμπλήρωσε ο Καπότσης.
Είναι εκεί, αλλά είναι και εδώ. Έτοιμος να παίξει σε ακόμα ένα πρωτάθλημα. Από το 1996, που βγήκε για πρώτη φορά πρώτος σκόρερ στην Α1, σε μία… average χρονιά στην οποία πέτυχε 79 γκολ (καμία σχέση, επί παραδείγματι, με τα 122 που έβαλε το 1999), έχουν περάσει 16 χρόνια. Ο Γιώργος πήγε στην Ατλάντα, πήγε στο Σίδνεϊ, πήγε στην Αθήνα φυσικά, πήγε στο Πεκίνο, πήγε στο Λονδίνο. Όλα αυτά τα χρόνια συνοδεύονταν από γκολ σε παιχνίδια της Α1. Κρίσιμα ή αδιάφορα γκολ. Γκολ που χάριζαν νίκες, γκολ που μείωναν σκορ, γκολ που αύξαναν τη διαφορά. 1467 στο σύνολο. Ένας αριθμός απίστευτος. Ο Γιώργος ετοιμάζεται για ακόμα μία χρονιά με το σκουφάκι του Παναθηναϊκού, κάτι που έκανε τον υπογράφοντα να του πει «κανείς δεν είναι τέλειος», στο Αργοστόλι, ανήμερα του ημιτελικού του Κυπέλλου με τον ΝΟ Χίου.
Λίγες ώρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, ο Γιώργος Αφρουδάκης έκανε δηλώσεις στην ιστοσελίδα aquaticsnews. Ο 36χρονος φουνταριστός χαρακτήρισε φαβορί τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη. Οι συγκλονιστικές δηλώσεις του δεν αφορούν σε αυτό. Αλλά στη στενοχώρια του για το πώς κατάντησε το πρωτάθλημα. Ή μάλλον, ούτε ακριβώς σε αυτήν.
Το σπουδαιότερο γκολ στην καριέρα του, ο Γιώργος Αφρουδάκης το πέτυχε στις 30 Ιουλίου 2005. Μόντρεαλ, Καναδάς. Ενώπιον Ελλήνων, ενώπιον των συμπαικτών του. Σε εκείνη τη φάση μπήκε ένας νέος τονισμός: η θρασεία. Τον δημιούργησε η πάσα που του έδωσε ο Χρήστος Αφρουδάκης. Η Κροατία έπεσε στο καναβάτσο. Αυτός έγινε ο πρώτος μικρός τελικός που νικούσε εθνική ομάδα σε μεγάλη διοργάνωση. Ήταν το χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν το δικό του Ευρωμπάσκετ του 1987. Για τον Γιώργο, ο Νίκος Γκάλης ήταν ιδιαίτερος ήρωας. Η άνθιση του ελληνικού αθλητισμού τη δεκαετία του ’90, οφειλόταν εν πολλοίς σε αυτόν τον τρομοκράτη του παγκόσμιου μπάσκετ. Ο Γιώργος ήθελε να εξαργυρωθεί η επιτυχία της εθνικής ομάδας στον Καναδά με την αναβάθμιση του πόλο. Ήταν μία υπερβολή, που κατά βάση του φαινόταν φυσιολογική. «Γιατί όχι και εμείς;», αναρωτιόταν. Η απάντηση ήρθε σαν σφαλιάρα στο πρόσωπο.
Τουναντίον, τον βρίσκει η 9η Νοεμβρίου να αναρωτιέται γιατί ο ΝΟ Χανίων θα παίξει δύο συνεχόμενα ματς σε 24 ώρες (ένα με τον ΝΑΟ Κέρκυρας την Πέμπτη στις 20:00 και ένα με τον Ολυμπιακό την Παρασκευή στις 19:45), να αναρωτιέται αν είναι παίκτης του Παναθηναϊκού («παίζω χωρίς να έχω δεχθεί πρόταση, μόνο και μόνο επειδή έδωσα τον λόγο μου»), να μοιράζεται το όνειρό του, την ίδια στιγμή που η Γκλόρια Σουάνσον διασχίζει τη Λεωφόρο της Δύσεως. Ποτισμένο με το νερό της μελαγχολίας, με την παραδοχή ότι οι περισσότεροι παίκτες της γενιάς του κέρδισαν, μεμονωμένα, πράγματα από το πόλο, αλλά όχι αυτό που θα έκανε πραγματικότητα τον πιο μύχιο πόθο του. «Από μικρός έπαιζα με αυτή τη σκέψη, ότι δηλαδή μια επιτυχία σε εθνικό επίπεδο θα εκτοξεύσει το χώρο και θα τον ανεβάσει επίπεδα. Τελικά αυτό δεν έγινε ποτέ…».
Θα φύγει, με 1.500 συν γκολ, χωρίς να τον δει να πραγματοποιείται.