ΑνοΓική πορεία

Τετάρτη, 13 Μαρτίου 2013 - 16:59

Για ποιο λόγο θα μείνει στην ελληνική μυθιστορία η Λένορμαν;

1.Για τα περισσότερα μπινελίκια ανά τετραγωνικό μέτρο από ταρίφες επειδή δεν βρίσκονται σε δύο λωρίδες ταυτοχρόνως χωρίς αναμμένο φλας.

2.Για το γεγονός ότι από εκεί πέρασε ο Χριστόφορος Κολόμβος για να πάει στην Αμερική. Τι; Δεν υπήρχε η Λένορμαν τότε; Λάθος, βάρβαροι! Υπήρχε. Όλα υπήρχαν από την αρχαιότητα. Για αυτό είμαστε ο πιο έξυπνος, ο πιο όμορφος και ο πιο αισθησιακός λαός.

3.Επειδή σε αυτή, πάνω στη γέφυρα Κολοκυνθούς, βρίσκεται το κολυμβητήριο στο οποίο ελληνική ομάδα στέφθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το 2000, ο ΑΝΟ Γλυφάδας. Στις 12 Μαρτίου.

Το πιθανότερο είναι να έγιναν και τα τρία μαζί. Δηλαδή την ώρα που η Βούλα Βάσσου σήκωνε το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ευρώπης και μία ελληνική ομάδα έμπαινε για πρώτη φορά στα κιτάπια της LEN, με το όνομά της να σκαλίζεται με χρυσά γράμματα μετά τη νίκη με 7-5 επί της δις πρωταθλήτριας Ευρώπης, Σκιφ Μόσχας, ένας ταρίφας εφεύρισκε μία βρισιά για κάποιο ΙΧ και ο Χριστόφορος Κολόμβος τον κοίταζε περίεργα, πηγαίνοντας προς την Αμερική.

Στην 33άρα πισίνα της Κολοκυνθούς. Με τις πτυσσόμενες κερκίδες. Την πισίνα που έγινε το Final 8 της διοργάνωσης, επειδή δεν βρέθηκε άλλη κλειστή. Την πισίνα στην οποία ο ΑΝΟ Γλυφάδας έγραψε τα πρωτόλεια του ελληνικού πόλο Γυναικών την πρώτη φορά που έφθασε σε τελική φάση διοργάνωσης. Την πρώτη από τις πέντε συνεχόμενες, για να μην νομίζει κάποιος ότι ήταν ένα βεγγαλικό που απλώς έσκασε στον νυχτερινό ανοιξιάτικο αέρα, δημιουργώντας μία απλή ευφορία.

Πέρασαν 13 χρόνια. Το μεσημέρι της Τρίτης η Αγγελική Καραπατάκη πήρε τον Σπύρο Δεληγιάννη και πήγαν στο κολυμβητήριο «Αντώνης Δημητρακόπουλος» της Γλυφάδας. Αγκάλιασε το παιδί, που μόνο τον μπαμπά βλέπει σε πλήρη δράση. Πήγε και είδε ξανά τη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των πολιστριών που σήκωσαν το τρόπαιο για πρώτη φορά, που έγιναν εκείνες που βγήκαν στον πρώτο σταθμό του τρένου που, τώρα το ξέρουμε πια, ήταν γεμάτο χρυσαφικά. Είδε το δικό της όνομα, εκείνο της φίλης της, της Ελληνάκη, της Μωραϊτίδου, της Κοζομπόλη, της αρχηγού Βάσσου, της Οικονομοπούλου, της Πατέρου, της Ψούνη (αδελφής της Ηλέκτρας), της Μιχαηλίδου, της Πεντρόσα, η οποία βρίσκεται κάπου στη Βραζιλία και ίσως να έχει λόξιγγα, της Ζαχαράκη, της Ιωσηφίδου, της Λάγιου και δύο πολιστριών που πρόσφεραν και προσφέρουν στον Ολυμπιακό: της αρχηγού του όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2009, Τόνιας Μωραΐτη και της νυν τιμ μάνατζέρ του, η οποία έχει προσφέρει στον Ερασιτέχνη από διάφορα πόστα.

Και προπονητής ήταν εκείνος ο κύριος που για το ελληνικό πόλο Γυναικών είναι ό,τι ο Μάριος Πλωρίτης για την Έλλη Λαμπέτη και για την Κάτια Δανδουλάκη: ένας δυνητικός Πυγμαλίων, ένας τρυφερός εραστής, ένας αυστηρός πατέρας. Ο Φώντας Μουδάτσιος, με βοηθό προπονητή τον Άλεν Σαρπ, έπεσε στην πισίνα για την πρώτη ευρωπαϊκή βουτιά της καριέρας του.

Η πισίνα του ΑΝΟΓ δεν υπήρχε τότε. Έγινε, μετά από αυτόν τον θρίαμβο επί της Λένορμαν. Για να φθάσει η Γλυφάδα στην κορυφή της Ευρώπης έπρεπε να παίξει (και να μη χάσει) με τρεις πρωταθλήτριες Ευρώπης. Τις αλεπούδες της Οριζόντε Κατάνια- που τέσσερα χρόνια αργότερα θα οδηγούσαν αρκετές από τις Ελληνίδες ανταγωνίστριές τους στη χαρμολύπη, αφού κάποιες από εκείνες τις πονηρές Ιταλίδες θα έπαιρναν την μπουκιά από το στόμα από τα κορίτσια του Κούλη Ιωσηφίδη, στις 28 Αυγούστου του 2004- την ουγγρική Σζέντες, με τη Ρίτα Ντράβουσζ, την Κιστελέκι, τη Σος στο τέρμα, που ήταν ο κορμός της εθνικής Ουγγαρίας και τη Σκιφ Μόσχας. Τις δύο τελευταίες τις νίκησε στον ημιτελικό (6-5) και στον τελικό (7-5). Με την πρώτη έπαιξαν στον α’ όμιλο της τελικής φάσης και, σε μία ιστορία τόσο παλιά όσο ο χρόνος, ήρθαν ισόπαλες με σκορ 5-5.

Η Γλυφάδα έμενε σε ένα ξενοδοχείο της πλατείας Καραϊσκάκη και η Ελληνάκη με την Καραπατάκη, φίλες παλαιόθεν και εξαδέλφες πανταχόθεν γαρ, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο. Τον τελικό απέναντι στις Ρωσίδες τον έπαιξαν άυπνες και η πρώτη ήταν καταπληκτική. Η Ελληνάκη μόνο καλύτερη έγινε τα χρόνια που έρχονταν και αν θέλει κάποια τερματοφύλακας να πετύχει πρέπει να ερευνήσει την καριέρα της, ακριβώς όπως ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις διάβασε 100 βιβλία για τον Αβραάμ Λίνκολν, πριν παίξει τον ρόλο του πιο αναγνωρισμένου προέδρου (μαζί με τον Τζον Φίτζεραλντ Κένεντι) των ΗΠΑ. Πήρε το Όσκαρ του α’ ανδρικού, έτσι δεν είναι; Πρέπει, λοιπόν, αυτός να είναι ο σωστός τρόπος.

Η Γλυφάδα ξεκίνησε νικώντας την Ουραλότσκα με 7-6 και μετά την Οριζόντε επικράτησε εύκολα επί της Χοχέλινγκμπεργκερ (που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ερώτηση «πού πας με αυτό το όνομα κουκλίτσα μου;» δεν είναι κατάλληλη για την περίσταση) και έφθασε στους ημιτελικούς. Ο Δημήτρης Ζαχαρόπουλος, γιατρός της ομάδας, βαρέθηκε να τρίβει πλάτες και πόδια. Αυτήν τη στιγμή, 13 χρόνια μετά, εκείνα τα νέα της Αλεξάνδρας, από την Κολοκυνθούς, είναι όνειρο. Είχαν φθάσει κι άλλες ομάδες στην τελική φάση, όπως ο Ολυμπιακός της σεζόν 1995-96. Αλλά πρώτη η Γλυφάδα μπήκε στο άβατο της LEN, είδε το όνομά της να γράφεται με πάπυρο και τιμήθηκε από τον υδάτινο Πάπα. Όταν αυτό έγινε, ο δρόμος προς το δωμάτιο που μπορούσες να κάνεις πατινάζ πάνω στο χρυσάφι είχε ανοίξει για το ελληνικό πόλο Γυναικών.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!