Α1 Ανδρών: αγοραστική αξία

Τρίτη, 7 Μαΐου 2013 - 01:15

Το τρίτο και τελευταίο μέρος για την αγορά της Α1 πόλο Ανδρών είναι γεγονός, μία μέρα νωρίτερα από την πρώτιστη δέσμευση. Δηλαδή μία μέρα πριν την έναρξη των τελικών μεταξύ του Ολυμπιακού και του ΝΟ Βουλιαγμένης, οι οποίοι ασφαλώς ενδεχομένως να καθόριζαν κάποιες θέσεις, ωστόσο είναι και παιχνίδια που δεν γίνεται να μπουν στον έλεγχο για τους 30 πολίστες οι οποίοι θα είχαν τη μεγαλύτερη αξία στο μεταγραφικό παζάρι.

Αυτό σημαίνει ότι μετά το πρώτο μέρος, δηλαδή τους όρους της καταγραφής και το δεύτερο, δηλαδή τους πολίστες που βρίσκονται από το νούμερο 30 έως το νούμερο 16, έρχεται το τρίτο, με τους παίκτες που βρίσκονται από το νούμερο 15 έως το νούμερο ένα. Το κείμενο έρχεται μία μέρα νωρίτερα διότι πας σε καφετέρια και βλέπεις τρία διαφορετικά ποδοσφαιρικά ματς σε ισάριθμες τηλεοράσεις (Νάπολι-Ίντερ, Μπόκα Τζούνιορς-Ρίβερ Πλέιτ, Μπαρτσελόνα-Μπέτις), φεύγεις από αυτή μετά από ένα χουκ του Ρόι Χίμπερτ στο πρώτο ματς των Νικς με τους Πέισερς στο «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν και γράφεις, σε καθεστώς… μερικής υπερδιέγερσης, για το δικό σου ΝΒΑ.

15. Βαγγέλης Δελακάς. Πιθανότατα ο καλύτερος Έλληνας πολίστας στην άμυνα στον φουνταριστό χωρίς βοήθεια. Το ρίσκο με τις ποινές το παίρνουν όλοι οι αμυντικοί του κόσμου. Είναι παίκτης δουλεμένος και παρά το γεγονός ότι παίζει ως τελευταίος στα ίσια τα τελευταία έξι χρόνια, ξέρει τα μυστικά της θέσης. Αυτήν τη στιγμή, στα 28 του, είναι ένας παίκτης που έχει άλλα τουλάχιστον πέντε χρόνια στα οποία μπορεί να δώσει υψηλή ποιότητα σε μία ομάδα, παρ’ όλα αυτά και το κίνητρο πρέπει να είναι το ανάλογο, διότι μέρα με τη μέρα η χαρά του παιχνιδιού μεταμορφώνεται βάσει των συνθηκών. Ένα αρνητικό είναι ότι διστάζει με το περιφερειακό σουτ, ένα θετικό είναι ότι παίρνει εξαιρετική θέση στα δοκάρια στον παίκτη παραπάνω, αφού αντιλαμβάνεται πού πρέπει να βρίσκεται βάσει του γυρίσματος της μπάλας.

14. Χρβόγε Κόλιανιν. Ο Κροάτης είναι πολίστας που έχει μάθει το παιχνίδι στο Σπλιτ, είναι καλός συμπαίκτης, είναι σκόρερ, όταν πρέπει να αναλάβει αυτήν την υπόθεση μίας ομάδας και έχει για καλή πλευρά την αριστερή. Ξέρει την ελληνική νοοτροπία, δεν δημιουργεί προβλήματα, δεν γκρινιάζει και έχει ισχυρές φιλίες στην Ελλάδα. Στον ΠΑΟΚ έκανε μία καλή χρονιά, αλλά η ομάδα του δεν μπήκε στην τετράδα- αν και είχε το υλικό. Προβληματίζει η διστακτικότητά του να αναλάβει την ευθύνη σε κρίσιμα σημεία σημαντικών παιχνιδιών και να απογειώσει την απόδοση της ομάδας του, όπως συνέβη στο ματς με τον ΝΑΟ Κέρκυρας. Αυτό το θέμα έκανε πέρυσι την εμφάνισή του και στον Ολυμπιακό. Είναι παίκτης που ενδεχομένως να εξαρτάται από το αν θα βρουν στόχο τα πρώτα σουτ του, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει αρνητικά την ομάδα του.

13. Ευάγγελος Δουδέσης. Ο πρώτος σκόρερ του ΝΟ Αργοστολίου και τη φετινή περίοδο και έκτος συνολικά στην Α1 με την προοπτική να πάει ακόμα και δεύτερος, αν πετύχει πέντε γκολ στους τουλάχιστον δύο μικρούς τελικούς με τον ΝΟ Χίου. Δεν φοβάται να αναλάβει την ευθύνη των κρίσιμων σουτ σε οποιοδήποτε ματς- χάι λάιτ τα δύο γκολ που αναποδογύρισαν το παιχνίδι με τον ΝΟ Χίου μέσα στο Αργοστόλι- είναι σταθερά καλός στα παιχνίδια που έχει ανάγκη την παρουσία του η ομάδα του. Μερικές φορές δείχνει ότι στην άμυνα βαριέται και αυτό ίσως- λόγω του κινήτρου- είναι ένα αρνητικό στοιχείο. Δεν είναι αυτό που λέμε «κολυμπημένος», αλλά υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι ακόμα και βασικός περιφερειακός μίας μεγάλης ομάδας. Στον… αληθινό κόσμο, πάντως, ο Ευάγγελος Δουδέσης θα φύγει από το Αργοστόλι την επόμενη σεζόν, για να πάει να σπουδάσει και να παίξει πόλο στην Ολλανδία.

12. Γιάννης Θωμάκος. Απλώς αστειεύομαι.

12. Δημήτρης Τίγκας. Η περυσινή περίοδος τον βελτίωσε σε ποσοστό περίπου 30% ως παίκτη. Μπαίνει στην κατηγορία των πολιστών με την Παράλογη Αυτοπεποίθηση (μαζί με τους Γιάννη Θωμάκο, Κώστα Μουρίκη, Ανδρέα Μιράλη και Αλέξανδρο Γούνα), παρ’ όλα αυτά είναι, πια, βασικό μέλος του ΝΟ Βουλιαγμένης και φέτος έκανε ακόμα μία εξαιρετική χρονιά. Το τελευταίο, μόλις, κατόρθωμά του είναι τα 6 γκολ που πέτυχε στους δύο ημιτελικούς με τον ΝΟ Χίου. Επίσης, δεν είναι μόνο ένας χαρισματικός επιθετικός, αλλά και ένας καλός, σε περιστάσεις, αμυντικός. Το κόλπο του Λοράντου να παίξει πάνω στους φουνταριστούς του Ολυμπιακού του βγήκε σε μεγάλο βαθμό στους περυσινούς τελικούς. Ο Τίγκας είναι παίκτης ψυχολογίας, πάει να πει ότι πολύ δύσκολα μπορεί να βρει ρυθμό όταν ένα παιχνίδι δεν του πάει καλά από την αρχή του, ενώ ένα θέμα είναι αν μπορεί να παίξει κάπου αλλού εκτός από τον ΝΟ Βουλιαγμένης. Αν συνεχίσει έτσι και επαναληφθεί η σειρά της αγοραστικής αξίας, του χρόνου θα είναι, πιθανότατα, πιο πάνω στη λίστα. Επίσης, θα ήταν καλό αν απαντούσε κάποιος υπεύθυνα για ποιο λόγο δεν βρισκόταν στην ομάδα των Νέων Ανδρών που έλαβε μέρος και πήρε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο του Βόλου, στα τέλη του καλοκαιριού του 2011.

11. Στέφανος Γαλανόπουλος. Ήταν σημαντικός, ίσως ο πολυτιμότερος παίκτης του ΝΑΟ Κέρκυρας στην προσπάθειά του να μείνει στην κατηγορία, κάτι που τελικά κατάφερε σχετικά άνετα, συγκεντρώνοντας 4 βαθμούς σε δύο ματς με τον ΠΑΟΚ και τον ΝΟ Αργοστολίου. Ο πιο ταλαντούχος U20 τερματοφύλακας του ελληνικού πόλο παίρνει μεγάλο βαθμό στον έλεγχό του ως πρώτος μίας ομάδας τη χρονιά του ανταγωνισμού, αλλά ασφαλώς η αναλογία είναι διαφορετική αν πρόκειται για μεγάλη ομάδα, από εκείνες που κάνουν πρωταθλητισμό. Αυτήν τη στιγμή μπορεί ακόμα και να βρίσκεται στο όριο, για να κάνει το ξεπέταγμα και να γίνει ένας τερματοφύλακας που θα αφήσει εποχή, ή για το αν θα γίνει ένας τερματοφύλακας αρκετά καλός για να έχει δουλειά, αλλά όχι τόσο όσο θα χρειάζεται για να θεωρείται ξεχωριστός.

10. Κώστας Μουρίκης. Ένας φουνταριστός με προσόντα αναντίρρητα, αυτό άλλωστε φάνηκε πέρυσι, αφού κατάφερε να συμμετάσχει στο τουρνουά πόλο των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι παίκτης εθνικής ομάδας, μαρκάρεται δύσκολα και είναι ένας φουνταριστός που έχει έφεση να παίζει για να πάρει την αποβολή. Όταν παίζει καλά, παίζει πολύ καλά, αλλά το ζήτημα είναι ότι ενδεχομένως να μην είναι ακόμα αρκετά συγκεντρωμένος (και αυτό το «ακόμα» είναι πρόβλημα για κάποιον που βρίσκεται δύο μήνες πριν κλείσει τα 25 χρόνια του) για να παίζει πολύ καλά σε συναπτά παιχνίδια. Θα ήταν πιο ψηλά στη λίστα αν δεν είχε χάσει το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ εξαιτίας πειθαρχικού παραπτώματος.

9. Κυριάκος Ποντικέας. Αυτή τη σεζόν παίζει τόσο καλά όσο θα μπορούσε να παίζει οποιοσδήποτε πρωτοετής στον Ολυμπιακό. Είναι μετρημένος, δείχνει την αντίληψή του, είναι στα 22 του- τα οποία και κλείνει την Πέμπτη, 9 Μαΐου- οπότε και βρίσκεται ακόμα σε ηλικία που η λέξη προοπτικές δεν μοιάζει με αστείο. Στον Ολυμπιακό έχει την τύχη να παίρνει συμβουλές από τον Τάσο Σχίζα κυρίως, αλλά και από τον Δημήτρη Μάζη, οπότε ακόμα και η εκπαίδευσή του είναι η καλύτερη δυνατή. Εκτός από το γεγονός ότι ξέρει πώς να παίζει προσωπική άμυνα στον φουνταριστό χωρίς να φθείρεται με ποινές, έχει και αξιόπιστο περιφερειακό σουτ. Οι τελικοί, αναμφισβήτητα, θα είναι τεστ για εκείνον, αφού δεν έχει παίξει τέτοια παιχνίδια σε επίπεδο Ανδρών. Αρχίζει σιγά σιγά να αποκτά εικόνες και προς το παρόν το γεγονός ότι η απόδοσή του παραμένει ερωτημάτικο στα μεγάλα ματς τον έχει σε αυτό το σημείο της λίστας. Μαζί με τις εικόνες και την εμπειρία, έρχεται και η αποδοχή.

8. Στέλιος Μιμίδης. Ενδεχομένως ο μόνος Έλληνας πολίστας που μπορεί να παίζει τελευταίος στην άμυνα και φουνταριστός στην επίθεση σε δύο διαδοχικές φάσεις. Στη Χίο έκανε μία μέτρια χρονιά, αλλά σε αυτό φταίνε και οι συνθήκες, δηλαδή η ελλιπής προπόνηση που έκανε η ομάδα του νησιού. Είναι στα 24, δηλαδή στο όριο για να κάνει το leap, να πάει σε μία μεγάλη ομάδα, να βρει ευνοϊκές συνθήκες για προπόνηση και να γίνει ο καλύτερος παίκτης που μπορεί μέσα από διπλές προπονήσεις. Στον Μιμίδη προσμετράται και το καταπληκτικό πρώτο τετράμηνο που έκανε τη σεζόν 2011-12 με τον Πανιώνιο, αλλά δεν έχει παραστάσεις πρωταθλητισμού. Με έναν προπονητή που να ξέρει πώς να τον χρησιμοποιήσει και με τη φυσική κατάστασή του σε αξιόλογο σημείο, η ομάδα που τον έχει στις τάξεις της αυτομάτως αποκτά πλεονέκτημα.

7. Χρήστος Αφρουδάκης. Είναι ημί-προσβλητικό να βρίσκεται σε αυτήν τη θέση ο πιο χαρισματικός, σε κινησιολογία, αντίληψη και τρόπο με τον οποίο κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους, Έλληνας πολίστας, αλλά υπάρχουν δύο στοιχεία αυτή τη σεζόν που πρέπει να μπουν στην εξίσωση: το πρώτο είναι τα παιχνίδια που έχασε λόγω τραυματισμού στο χέρι και λόγω του φόβου του προπονητή του, Τεό Λοράντου, να μην υποτροπιάσει. Το δεύτερο είναι, ασφαλώς, το κίνητρο: σε αντίθεση με τους περισσότερους παίκτες της γενιάς του, ο Χρήστος είχε πετύχει πάρα πολλά πράγματα σε μικρή ηλικία. Χρόνο με τον χρόνο το κίνητρο γίνεται όλο και πιο βαθιά υπόθεση και ούτως ή άλλως είναι δύσκολο για έναν αθλητή της τάξης και της κλάσης του να το δημιουργεί. Πέρυσι πήρε το νταμπλ με την ομάδα με την οποία ανδρώθηκε, ενώ υπήρχαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και φέτος η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική, υπό την έννοια ότι ο ΝΟΒ πρέπει να κρατήσει τον τίτλο, ενώ το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης δεν είναι ίδιου διαμετρήματος. Στα 29 του έχει ακόμα μία πενταετία στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά, ασφαλώς, αν μία ομάδα θέλει να τον προσελκύσει, πρέπει να δημιουργήσει και τις κατάλληλες συνθήκες. Φέτος είναι, λογικά, η τελευταία χρονιά που θα βρει μεταγραφή στο εξωτερικό, αν θελήσει να φύγει.

6. Μπλάι Μάλιαρακ. Το αριστερό του χέρι ήταν ατραξιόν από την αρχή της σεζόν, πριν καν αρχίσουν τα επίσημα παιχνίδια και υπήρχαν αρκετά παιχνίδια που έδειχνε για ποιο λόγο οι συμπαίκτες του τού σκάρωναν τραγουδάκια. Ο πιο χαρισματικός επιθετικός παίκτης του πρωταθλήματος είναι Καταλανός και αναγκάζει τις άμυνες να παίζουν με μαν του μαν πάνω του, ακόμα και αν πρόκειται για επιθέσεις του Ολυμπιακού στον παίκτη παραπάνω. Είναι, προς το παρόν, πέμπτος σκόρερ του πρωταθλήματος, αλλά είναι δεδομένο ότι θα τελειώσει δεύτερος, πίσω από τον Γιάννη Φουντούλη. Ο Μπλάι δεν έχει κλείσει ακόμα τα 26 χρόνια ζωής, οπότε η καλύτερη σεζόν του δεν έχει έρθει ακόμα. Επειδή όλα μοιάζουν τέλεια, ο Μάλιαρακ βρίσκεται σε αυτό το σημείο επειδή δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε προσηλωμένος στην προπόνηση και στο παιχνίδι, ενώ φέτος αντιμετώπισε διακριτά προβλήματα με την αμυντική λογική του Ολυμπιακού. Πάντως, είναι κανονιέρης, έστω κι αν σε κάποιες περιπτώσεις, που ένα παιχνίδι δεν του «πάει» επιθετικά, εκβιάζει προσπάθειες.

5. Αλέξανδρος Γούνας. Ο MVP του περυσινού πρωταθλήματος ήταν και φέτος σε παραγωγική ζώνη, αν και σε σχέση με πέρυσι η απόδοσή του είναι λίγο πεσμένη (και όχι με βάση το βραβείο της Forthnet, το οποίο και δεν έχει σχέση με τα παιχνίδια, αν και αυτή είναι η βάση του). Βεβαίως, αυτό είναι φυσιολογικό επακόλουθο μίας ομάδας της οποίας πρωτεύων στόχος ήταν να διεκδικεί όλους τους εγχώριους στόχους, να βρίσκεται στους προημιτελικούς του Champions League (ίσως και λίγο παραπέρα) και να πρέπει να διαχειριστεί το περυσινό νταμπλ. Το ερώτημα είναι αν ο Αλέξανδρος Γούνας μπορεί να παίξει καλύτερα σε σχέση με πέρυσι γενικώς στην καριέρα του ή αν είναι παίκτης που έχει ταβάνι στην απόδοσή του. Πάντως, είναι ακόμα σχετικά μικρός, 23 ετών, και το γεγονός ότι τον σημαδεύουν οι αντίπαλοι λειτουργεί θετικά για τον ίδιο και για την ομάδα του, αφού του δίνει κίνητρο για να γίνει ακόμα καλύτερος. Μπόνους, το γεγονός ότι θα είναι βασικό μέλος της Εθνικής στον νέο ολυμπιακό κύκλο που ημιεπισήμως άρχισε από τον Σεπτέμβριο και έπειται και επισήμως θα ξεκινήσει από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης (19 Ιουλίου-4 Αυγούστου).

4. Γιώργος Ντόσκας. Ένας από τους καλύτερους Έλληνες πολίστες, που φέτος παίρνει και το βραβείο του Πιο Βελτιωμένου Παίκτη του πρωταθλήματος, διότι η επάνοδός του στον Ολυμπιακό μοιάζει να αναζωογόνησε τα κύτταρά του. Ο Ντόσκας βλέπει τα πιο ώριμα χρόνια του στο πόλο να έρχονται, αλλά η μέτρηση έχει ξεκινήσει από τώρα. Μπορεί να σκόραρε λιγότερο από άλλες χρονιές, παρ’ όλα αυτά δεν έχει χάσει την επιθετική αίσθηση και απλώς παίζει, περισσότερο από άλλες χρονιές, για την ομάδα. Θα έμπαινε στην κορυφαία αμυντική επτάδα του πρωταθλήματος, αν υπήρχε κάποια τέτοια κατηγορία. Δυνητικό πρόβλημα είναι ότι φέτος ο Ντόσκας ήταν ενθουσιασμένος που επέστρεψε σε μία υγιή ομάδα, αλλά το γεγονός ότι αποστασιοποιήθηκε από τις υποχρεώσεις της Εθνικής- εννοείται ότι πρέπει να νιώθει πίκρα που δεν έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και που δεν κλήθηκε καν στην προετοιμασία, αν είσαι διεθνής πολίστας και δεν έχεις το επώνυμο Γκάντι αυτό νιώθεις- μπορεί σε βάθος χρόνου να μην του δημιουργεί την ανάγκη να είναι τόσο ανταγωνιστικός.

3. Χριστόδουλος Κολόμβος. Εισαγωγή στην κορυφαία τριάδα με τον φουνταριστό του Ολυμπιακού ο οποίος: είναι βελτιωμένος σε σχέση με πέρυσι, παίζει καλά σχεδόν σε όλα τα μεγάλα ματς, είτε πρόκειται για την Ελλάδα είτε πρόκειται για την Ευρώπη και έχει φτιάξει μία αγωνιστική προσωπικότητα που είναι διαφορετική από τον μέσο όρο των φουνταριστών, διότι είναι ένας παίκτης που πρώτα τον ενδιαφέρει να πάει στην μπάλα και να κάνει το σουτ με οποιαδήποτε προϋπόθεση και έπειτα να προσπαθήσει να κερδίσει την αποβολή. Είναι αρκετά γρήγορος ώστε να μπορεί να βγει πρώτος στην κόντρα και να γίνει σημαιοφόρος στην άμυνα πρες με αμυντική κόντρα, μαρκάροντας τον παίκτη που θα πάρει την πρώτη πάσα. Συν τοις άλλοις, το «κόψιμο» από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου τον έκανε να πάρει τη στενοχώρια και να την κάνει ενέργεια ώστε να ζήσει και εκείνος το 2016 (όταν θα είναι 27 χρονών) το όνειρο μίας τέτοιας διοργάνωσης. Αυτή είναι η τρίτη περίοδός του στον Ολυμπιακό, άρα έχει, άκλειστα 25, παραστάσεις από μεγάλους αγώνες. Μπόνους, το γεγονός ότι έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης σε λεπτομέρειες και ότι είναι πιο συγκεντρωμένος στην ομάδα του σε σχέση με την περυσινή σεζόν.

2. Μανώλης Μυλωνάκης. Θέλεις κάποιον που στο ίδιο παιχνίδι να μπορεί να: μαρκάρει με επιτυχία τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας, να κλέψει δύο με τρεις μπάλες μέσα στο ματς, να δώσει σκορ μετά από τρεις σερί χαμένες επιθέσεις στον παίκτη παραπάνω, να παίξει όλη την πλευρά του λύσσασμένα για 32 λεπτά και να προσδίδει ηρεμία στους συμπαίκτες του; Έναν βιονικό πολίστα που δεν θα έχει πολλούς τραυματισμούς και που θα δίνει σε κάθε προπόνηση αυτό που διαθέτει; Έναν παίκτη που στα 28 του είναι ο πρώτος Έλληνας ο οποίος έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα με τρεις διαφορετικές ομάδες; Έναν τύπο που σε παιχνίδι που πιάνει άσχημη απόδοση είναι από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του; Που δεν δημιουργεί προβλήματα, που σέβεται τον προπονητή; Ο Μανώλης Μυλωνάκης είναι αυτός ο παίκτης. Δεν έχει θέματα με το ταμπεραμέντο του (αν εξαιρεθεί το ματς της Βουλιαγμένης με τον Ολυμπιακό στον πρώτο γύρο των πλέι οφ, κάτι το οποίο του συγχωρείται λόγω πρότερου έντιμου βίου), δεν παραπονιέται. Είναι στο νούμερο δύο, επειδή στο νούμερο ένα είναι μία πιο ιδιάζουσα περίπτωση.

1. Γιάννης Φουντούλης. Αυτή είναι η τρίτη σεζόν του στον πρωταθλητισμό και ήδη είναι μηχανή των γκολ. Αν παραμείνει στον Ολυμπιακό, για τα επόμενα πέντε χρόνια ουδείς θα ασχολείται με το ποιος θα είναι ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Πρόπερσι έκανε το ξεπέταγμα, πέρυσι έδειξε ότι μπορεί να είναι εξαιρετικός στα πολύ μεγάλα ματς. Συνολικά αθροίζει 181 γκολ τα δύο τελευταία χρόνια και θέλει ακόμα οκτώ για να φθάσει σε τριψήφια φιγούρα την περυσινή σεζόν. Μπορεί να παίξει τον ρόλο του επιθετικού όπλου από τα αριστερά, του οργανωτή από τα δεξιά, λατρεύει τον ανταγωνισμό, έχει εσωτερικό κίνητρο που αναπαράγεται συνεχώς και για αυτό τον βρίσκει στα όπλα. Πέρυσι, έπαιξε με… ένα πόδι τον πέμπτο τελικό του πρωταθλήματος και αυτός ήταν από τους λόγους που ο Ολυμπιακός έχασε το πρωτάθλημα από τον ΝΟ Βουλιαγμένης. Έχει ηγετική τάση, ενώ και στην άμυνα είναι θαυμάσιος, αν και παρασύρεται ορισμένες φορές και δέχεται ποινές για αχρείαστα φάουλ στην περιφέρεια. Επιθετικά δεν κρύβεται και δεν είναι εγωιστής υπό την έννοια ότι αν ένα παιχνίδι του πάει άσχημα δεν θα πάρει βεβιασμένες προσπάθειες για να σπάσει την γκίνια. Έπαιξε ήδη σε Ολυμπιακούς Αγώνες και σε 19 μέρες κλείνει τα 25 χρόνια του. Ο Γιάννης Φουντούλης, αυτήν τη στιγμή, είναι ο μόνος Έλληνας παίκτης από τη λίστα των 30 που αισθάνεσαι ότι μπορεί να παίξει σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!