Το έπος της Ιωάννας

Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2013 - 01:55

Τραγωδία. Ήταν η λέξη που μπορούσε να περιγράψει την εικόνα της Ιωάννας Σταματοπούλου μετά το γκολ που δέχθηκε από τη Σελετόπουλου, το οποίο έβαλε μπροστά με σκορ 4-3 τον ΝΟ Βουλιαγμένης στον τελικό. Η Σταματοπούλου έβαλε τον αντίχειρα και τον δείκτη στις κόγχες των ματιών, η χαρακτηριστική κίνηση που κάνει κάποιος για να ηρεμήσει ή όταν ξυπνάει. Η Σταματοπούλου «έπνιξε» το σουτ και ήταν έτοιμη να καταρρεύσει.

Ξαφνικά ακούστηκε στεντόρεια φωνή. «Πάμε Ιωάννα, πάμε Ιωάννα». Στη δεξιά πλευρά όπως κοίταζες από απέναντι τον πάγκο του Ολυμπιακού, ο έφορος Κώστας Γούρας- που σε τέτοια ματς προτιμάει την απομόνωση, λόγω άγχους και απλώς είναι προετοιμασμένος να φροντίσει τους αθλητές- χειροκροτούσε και προσπαθούσε να ενθαρρύνει τη Σταματοπούλου. Ο Γούρας συνέχιζε να φωνάζει «πάμε Ιωάννα, πάμε Ιωάννα», για την τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, η οποία είναι γεννημένη το 1998 και έχει ήδη συμμετοχές- αλλά αυτό δεν είναι καν είδηση- στην ομάδα πόλο Γυναικών.

Τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα στη συνέχεια. Η Σελετοπούλου σκόραρε ξανά στην παίκτρια παραπάνω. Η Σταματοπούλου κολύμπησε προς τον πάγκο για το ημίχρονο έχοντας στην πλάτη της ένα επί μέρους σκορ 4-0 στο β’ οκτάλεπτο.

Όποιος μπορεί να φανταστεί έστω και λίγο την ψυχοσύνθεση ενός τερματοφύλακα, διαισθανόταν τον κίνδυνο που υπήρχε για τον Ολυμπιακό. Είναι πολύ δύσκολη αποστολή να μπορείς να στρίψεις το τιμόνι 180 μοίρες και να γίνεις θετικός παράγοντας για την ομάδα σου. Το έκανε ο Νικόλας Δεληγιάννης εκκωφαντικά στο δεύτερο ημίχρονο του τέταρτου τελικού της Α1 πόλο Ανδρών, αλλά ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού είναι 36 χρονών. Στη Σταματοπούλου- μία πολύ χαρισματική γκολκίπερ- δεν το… έχεις να κάνει τη στροφή.

Σοβαρά, αυτό που έκανε η τερματοφύλακας του Ολυμπιακού στο τρίτο οκτάλεπτο του τελικού είναι epic. Παράσημο που θα τη συνοδεύει για πολλά χρόνια, στο οποίο η σκέψη της θα επιστρέφει τις δύσκολες στιγμές. Μέσα σε επτά δευτερόλεπτα, από το 4’56’’ της λήξης έως το 4’49’’, η Σταματοπούλου έκανε δύο μεγαλειώδεις επεμβάσεις. Στο τετ α τετ της Χυδηριώτη και στον κεραυνό της Ξενάκη. Ο Ολυμπιακός έχανε 8-7 και οι πιθανότητές του μειώνονταν αισθητά αν έτρωγε γκολ σε εκείνη τη φάση. Η τερματοφύλακας του Ολυμπιακού απλώς δεν άφησε τη Βουλιαγμένη να σκοράρει στο τελευταίο πεντάλεπτο του παιχνιδιού.

Όλα άρχισαν με μία απόκρουση σε ένα σουτ που πήγαινε άουτ. Ο τερματοφύλακας σε κάθε σπορ είναι ένας καταραμένος ποιητής, ένας ποιητής που είναι αναγκασμένος να γράφει πεζό κείμενο χωρίς ρήματα. Η φύση του είναι εύθραυστη, είναι ο Τελευταίος Συμπαίκτης, είναι ο Τελευταίος Αμυντικός και είναι ο Πρώτος Φταίχτης. Οι τερματοφύλακες χάνουν την μπάλα από τα χέρια, οι οφθαλμοί εστιάζουν σαν φακοί και βγάζουν συναπτές φωτογραφίες, οι θεατές βρίσκουν τον υπεύθυνο. Είναι πολύ σημαντικό, παραδείγματος χάρη, να πιάσει ο τερματοφύλακας ένα σουτ στην πρώτη φάση του παιχνιδιού, το οποίο αν έμπαινε δεν θα μετρούσε. Είναι απαραίτητο για την αυτοπεποίθησή του, την οποία δεν θα τονώσει μία πάσα ή μία επιθετική προσπάθεια. Και πάλι, δεν είναι σίγουρο ότι μία μεγαλειώδης εμφάνιση θα τού αναγνωριστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε 58 χρόνια «Χρυσής Μπάλας» τερματοφύλακας την έχει κερδίσει μόλις μία φορά, ο Λεβ Γιασίν το 1963.

Ο Ολυμπιακός είχε πέντε ηρωίδες στον τελικό. Πέντε κορίτσια που ένωσαν τις δυνάμεις τους και που είχαν τα δικά τους μονόπρακτα μέσα στο παιχνίδι. Η Σταματοπούλου- που άκουσε στο τέλος τις συμπαίκτριές της να φωνάζουν το όνομά της- είχε τον πιο εντυπωσιακό «μονόλογο». Όχι επειδή έπρεπε να πιάσει καλή απόδοση, αλλά διότι έπρεπε να γίνει η Κερκόπορτα της ομάδας της ενώ ήταν ένα κουρέλι. Μόνο με αυτήν την παραβολής της πτώσης, η οποία γίνεται άνοδος και στο τέλος θρίαμβος, βάζοντας στην εξίσωση τη μοναξιά του τερματοφύλακα, μπορείς να καταλάβεις τι πέτυχε αυτή η κοπέλα το απόγευμα της Κυριακής, στο ανοικτό κολυμβητήριο της Γλυφάδας.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!