«Τελειώνω στον Ολυμπιακό»
Μετά το πρώτο νταμπλ της καριέρας του, ο Δημήτρης Μάζης δεν κάνει διακοπές- θα φύγει μετά τις 15 Ιουλίου με τον Τάσο Σχίζα- και απλώς απολαμβάνει τη νέα φάση της καριέρας του ως πολίστας. Στον Ολυμπιακό βρήκε νέα πράγματα και καταστάσεις και αυτό που κατάλαβε ήταν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει στο πόλο φορώντας κάποιο άλλο σκουφάκι από το ερυθρόλευκο, αφού δεν θέλει να τελειώσει κάπου μέτρια, όπως τόνισε χαρακτηριστικά. Ο Μάζης έκανε ένα γύρισμα στον χρόνο και προέβη σε απολαυστικές αναλύσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο Ερυθρός Αστέρας πώς πήρε το Champions League, μπορείς να μου εξηγήσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τι σου κάνει εντύπωση;
Ε: Που η Γιουγκ είχε αναγορευτεί σε σίγουρη πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Ερυθρός Αστέρας ήταν μία νέα ομάδα, που χτιζόταν.
Α: Κοίταξε. Η Γιουγκ ήταν η ποιοτικότερη ομάδα από την άποψη της ποιότητας των παικτών ατομικά, αλλά δεν ήταν η καλύτερη ομάδα. Είχε δώσει δείγματα τέτοια, στην Αδριατική Λίγκα και στην Κροατία, σε πρωτάθλημα και σε Κύπελλο. Ο Ερυθρός Αστέρας, από την άλλη, ήταν μία ομάδα που προπονητικά ήταν πολύ καλά στημένη, είχε ηρεμία από τον πάγκο της. Μίλησα με τον Σάβιτς μετά το παιχνίδι που νικήσαμε στον Πειραιά και έβλεπες ότι είχαν ένα στόχο, να είναι όσο το δυνατόν καλύτεροι. Ηταν από τις ομάδες που γίνονταν ολοένα και καλύτερες. Εβλεπες τον Βαπένσκι, η σεζόν προχωρούσε και εκείνος αποκτούσε αυτοπεποίθηση. Ενώ υπήρχαν παίκτες όπως ήταν ο Ντένις, ο Σέφικ, ο Πρλαΐνοβιτς, ο Πιέτλοβιτς, ακόμα και ο Ράτζεν, με ειδικό βάρος, εξαιρετικοί πολίστες. Είχαν προετοιμάσει πολύ καλά το υλικό της ομάδας τους για το Final 4. Θεωρώ ότι έπαιξε πολύ ρόλο η προσφορά του Σάβιτς.
Ε: Ηταν ίδιος χαρακτήρας ως αθλητής και ως προπονητής;
Α: Δεν είχε ποτέ εξάψεις ως παίκτης, ειδικά μεγαλώνοντας, ενέπνεε πάντοτε σεβασμό και ήταν σκληρός όποτε χρειαζόταν, ως παίκτης και θεωρώ ότι με τον ίδιο τρόπο βαδίζει. Ασκεί επιρροή στους παίκτες του από τον χαρακτήρα του και τον σέβονται για τις γνώσεις του. Μεγαλώνοντας το έβλεπες ότι είχε ωριμάσει πάρα πολύ. Εκανε τα απαραίτητα, δεν έδινε την απαραίτητη ενέργειά του σε διαμαρτυρίες. Δεν ήταν κάτι που ήρθε έτσι. Το δούλεψε.
Ε: Εσύ θα αναλάβεις προπονητής ποτέ;
Α: Κάτσε, ακόμα δεν έχω σταματήσει.
Ε: Εννοώ, σου έχουν πει ότι μπορείς να γίνεις προπονητής; Εχεις μιλήσει με προπονητές;
Α: Η προπονητική είναι κάτι που έχω σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζομαι. Βάζω τον εαυτό μου σε σκέψεις, σε καταστάσεις παιχνιδιού, τι έκαναν σε αυτές τις καταστάσεις οι προπονητές που είχα, ποιοι έχουν πράξει σωστά. Από όλη αυτή την πορεία έχω πάρει πράγματα. Όμως το να πεις ότι ξεκινάς από την προπονητική, πρέπει να ξεκινήσεις από μηδενική βάσεις. Διαφορετικά κάνεις τα πράγματα ως παίκτης και διαφορετικά ως προπονητής. Σίγουρα η εμπειρία που αποκομίζεις, ειδικά για το συγκεκριμένο άθλημα- που είναι από εκείνα που αν δεν έχεις παίξει, δεν μπορείς να καταλάβεις- μετράει. Το αν εγώ ασχοληθώ με την προπονητική, για μένα δεν είναι της παρούσης. Δε με αφορά άμεσα δηλαδή.
Ε: Εχεις, όμως, ένα πλάνο στο μυαλό σου, πότε θα σταματήσεις ή λες ότι θα πάει όσο σε ευχαριστεί, όσο σε τραβάνε οι δυνάμεις σου, όσο είσαι καλά στην υγεία σου.
Α: Αυτά είναι όλα αλληλένδετα. Η υγεία είναι ασφαλώς απαραίτητη, η χαρά του παιχνιδιού και για μένα είναι το να παίζω σε υψηλό επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς το σκέφτηκα διότι σε κάθε χρόνο που περνάει το τέλος πλησιάζει, και εγώ πλησιάζω προς το τέλος εδώ και πολλά χρόνια, εκείνο που σκεφτόμουν έντονα είναι ότι δεν θα ήθελα να πάω σε μία ομάδα μέτρια για να πω ότι παίζω. Και από τη στιγμή που όλη την καριέρα μου έπαιζα σε ομάδες που πρωταγωνιστούσαν ή διεκδικούσαν τίτλους, ασχέτως αν τους κατακτούσαν κάθε φορά ή όχι, δεν θέλω να πάω να παίξω σε μία ομάδα η οποία θα θέλει να είναι τέταρτη ή πέμπτη, να έχει ένα καλό πλασάρισμα ή να μπει στα πλέι οφ. Είναι κάτι το οποίο είναι διαφορετικό από αυτό που έχω συνηθίσει να κάνω ως αθλητής και νομίζω ότι στην παρούσα φάση θα ήταν λάθος να κάνω κάτι τέτοιο.
Ε: Αρα θέλεις να αφήσεις το δελτίο σου στον Ολυμπιακό είτε αυτό είναι σε ένα χρόνο είτε σε δύο;
Α: Ναι.
Ε: Λες ότι θέλεις να τελειώσεις το πόλο σε μία ομάδα που θα κάνει πρωταθλητισμό και εφόσον φύγεις από τον Ολυμπιακό και δεν βρεις κάποια πρόταση που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου θα σταματήσεις;
Α: Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη ομάδα που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου. Να μιλήσουμε για τα πράγματα όπως είναι στην αγορά. Πλην του Ολυμπιακού δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη ομάδα που να μπορεί να με πείσει. Ο Υδραϊκός μόνο (γελάει), να παίξω εκεί για να κάνω πλάκα.
Ε: Ωστόσο αυτό είναι μία διέξοδος για έναν αθλητή.
Α: Νομίζω ότι δεν είναι. Τα πράγματα αλλάζουν. Αν κάτσεις ένα χρόνο έξω και πας να παίξεις σε τέτοιο επίπεδο δεν μπορείς να κάνεις καλά πράγματα που έκανες όταν ήσουν γερά προπονημένος. Εντάξει ίσως στην Α2, στη Β’ Εθνική μπορείς να παίξεις για να κάνεις χαβαλέ, είναι μία επιλογή. Αλλά νομίζω ότι επί της ουσίας σταματάς.
Ε: Ενας αθλητής που κουράζεται και αρχίσει από 7 χρονών το πόλο και έχει 18 χρόνια καριέρα, πώς κρατάει πνευματικά τη χαρά του παιχνιδιού μέσα του και δεν φθείρεται από καταστάσεις; Για να στο πω και αλλιώς, εσένα σε είδαμε να καυγαδίζεις με τον Καρούντζο στον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος. Μέσα στο ματς. Το έχεις κάνει πολλές φορές.
Α: Οσο παίζεις δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Σίγουρα ωριμάζεις, βλέπεις τις καταστάσεις διαφορετικά, ο χαρακτήρας σου είναι πιο κατασταλαγμένος σε κάποιες καταστάσεις, ειδικά όσο μεγαλώνεις, αλλιώς την αντιμετωπίζεις όταν είσαι 19, στο περιβάλλον σου και μέσα στο νερό. Για το περιστατικό το συγκεκριμένο δεν είναι ότι καυγάδισα με τον Καρούντζο. Ηταν μία στιγμή του παιχνιδιού που έγινε κάτι, αυτό πρέπει να κοπεί εκεί, να σταματήσει εκεί και εκεί ξεχνιέται. Με τον Διονύση έχουμε πολύ καλή σχέση, τον αγαπάω και είναι από τα πραγματικά καλά παιδιά της πισίνας. Ο κάθε παίκτης μέσα στην πορεία του έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και αυτά τον χαρακτηρίζουν από την αρχή ως το τέλος. Κάποια πράγματα αλλάζουν, ωριμάζεις και βελτιώνεσαι, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που δεν προοδεύουν. Κάνουν τα ίδια λάθη από τα 18 έως τα 35 του. Θεωρώ ότι μέσα στα χρόνια έχω αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στον χαρακτήρα μου και στον τρόπο που αγωνίζομαι. Σίγουρα υπάρχουν κάποια ελαττώματα που παραμένουν ίδια. Αλλά όταν τα συνειδητοποιώ, προσπαθώ να τα αλλάξω και αυτά.
Ε: Τι έγινε στο Βόλγκογκραντ, στο δεύτερο ημίχρονο;
Α: Η ομάδα η φετινή ήταν πολύ καλύτερη από την περυσινή. Πιστεύω ότι μέσα στην ομάδα δεν είχε απορροφηθεί πλήρως ότι η Ευρώπη είναι στόχος. Αυτό νομίζω ότι πηγάζει από τον τρόπο λειτουργίας του Ολυμπιακού, όχι τώρα, ανέκαθεν. Τον νοιάζει η Ευρώπη, τον νοιάζει το Champions League, αλλά τα βασικά είναι το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Η περυσινή αποτυχία- που για τον Ολυμπιακό είναι αποτυχία να μην πάρει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο- συνετέλεσε ακόμα περισσότερο στο να ασκηθεί όλη η ενέργεια της ομάδας ώστε να επιστρέψει στην κορυφή. Αν ο Ολυμπιακός πήγαινε στο Final 4 αλλά έχανε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, θα ήταν αποτυχία, μεγάλη κιόλας. Οπότε αυτό ήταν περασμένο πολύ μέσα στους παίκτες. Εσύ στάθηκες σε δύο οκτάλεπτα. Θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει αυτό το παιχνίδι. Όμως επειδή δεν υπάρχει κάτι τυχαίο, δεν νομίζω ότι η ομάδα ήταν έτοιμη και ψυχικά και σωματικά να προχωρήσει στην επόμενη φάση. Η ομάδα προετοιμαζόταν με βασικούς στόχους αυτούς που κατέκτησε. Από εδώ και πέρα, όμως, νομίζω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να το βάλει στο μυαλό του και οι παίκτες να λειτουργούν με αυτόν τον προσανατολισμό. Αυτό πρέπει να ξεκινήσει μέσα από την ομάδα. Θεωρώ ότι έχει τη δυνατότητα να το κάνει.
Ε: Αν σου ζητούσα να περιγράψεις τον Βλάχο με μία λέξη;
Α: Ο Βλάχος είναι Ολυμπιακός. Στο είχα πει και στη συνέντευξη που είχαμε κάνει όταν ήρθα στον Ολυμπιακό. Ξέρει τι συμβαίνει μέσα στην ομάδα. Δεν μπορώ να τον περιγράψω με μία λέξη, θα τον αδικήσω.
Ε: Σου δίνω τέσσερα παιχνίδια. Τον ημιτελικό με τους Ούγγρους στη Βαρκελώνη το 2003, τον ημιτελικό με τους Σέρβους στην Αθήνα το 2004, τον μικρό τελικό με τους Ρώσους στην Αθήνα το 2004, τον ημιτελικό στο Μόντρεαλ με τους Ούγγρους το 2005. Ποιο ματς θα ξανάπαιζες;
Α: Είναι τέσσερα εντελώς διαφορετικά παιχνίδια και θα σου πω γιατί. Αν καταφέρναμε να νικήσουμε το παιχνίδι με τους Ούγγρους, που θα ήταν η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του αθλήματος, διότι ήμαστε μία ομάδα που κινδύνεψε να μείνει εκτός οκτάδας και τελικά χάσαμε στην παράταση- και με φάση στην κανονική διάρκεια που δεν μας δόθηκε πέναλτι από τον Τούλγκα- τότε θα είχαμε πάρει το χρυσό μετάλλιο, αφού δεν νομίζω ότι η Ιταλία μπορούσε να μας «χτυπήσει». Ηταν η πρώτη διοργάνωση του Καμπάνια και θα ήταν όλα διαφορετικά.
Ο ημιτελικός με τους Σέρβους και ο μικρός τελικός με τους Ρώσους στην Αθήνα ήταν δύο παιχνίδια διαφορετικά. Οι Σέρβοι ήταν η μόνη ομάδα εκείνη την εποχή που μας δυσκόλευε πάρα πολύ. Με τους Ρώσους το παιχνίδι θα ήθελα να το ξαναπαίξω μόνο και μόνο για το μετάλλιο. Τώρα, το Μόντρεαλ… Θυμάμαι ακόμα το γκολ που έφυγε κόντρα στον Μυλωνάκη. Δεν φταίει βέβαια ο Μανώλης. Γυρνώντας πίσω, το διαπιστώνω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα αυτά τα πράγματα είχαν την εξήγησή τους. Το τι διαφορετικά θα έπρεπε να έχουμε κάνει για να καταφέρουμε αυτή τη μικρή διαφορά θα τη φέρουμε προς όφελός μας. Ότι ωριμάσαμε ως ομάδα, ότι μάθαμε από αυτές τις ήττες, φάνηκε από το παιχνίδι που πήραμε το μετάλλιο με τους Κροάτες, αυτό το φοβερό ματς. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή η γενιά παικτών δεν είχε κάποια στερεή βάση για να μπορέσει να πάρει αυτές τις λεπτομέρειες προς όφελός της. Παραλάβαμε το κληροδότημα μίας κατάστασης προγενέστερης η οποία ήταν χαοτική και σε αυτό δεν φταίνε σίγουρα οι προηγούμενοι παίκτες. Εκείνο που με στενοχωρεί είναι ότι από το 2008 και μετά, εμείς παραδώσαμε κάτι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το οποίο πάλι πήγε πίσω. Όλα αυτά πρέπει να τα σκεφτούν οι υπεύθυνοι και να δουν τι πρέπει να αλλάξει.
Ε: Πρέπει να αλλάξουν πολλά πάντως.
Α: Πολλά πρέπει να αλλάξουν, δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει η διάθεση, η όρεξη και η γνώση.
Ε: Εκείνη η απεργία του 2006 ευθύνεται για το ότι πήγε πίσω η όλη ιστορία.
Α: Ναι, νομίζω ότι έχουμε ευθύνη διότι δώσαμε την ευκαιρία σε ομάδες όπως είναι η Ισπανία να περάσουν μπροστά μας. Νομίζω ότι αν η ομάδα του 2005 έμενε ίδια τον επόμενο χρόνο, οι Ισπανοί δεν θα σήκωναν ποτέ κεφάλι.
Ε: Ποιο είναι το κορυφαίο αθλητικό γεγονός που έχεις δει λάιβ στη ζωή σου.
Α: Οι τελικοί του ΝΒΑ.
Ε: Του 2011;
Α: Ναι, είδα τους τρεις τελικούς του Ντάλας.
Ε: Είναι ό,τι ωραιότερο οι τελικοί στο ΝΒΑ.
Α: Εχω δει τελικούς Champions League, Ολυμπιακών Αγώνων, Ευρωλίγκα, Γκραν Πρι. Το ΝΒΑ είναι το τελειότερο προϊόν που μπορείς να δεις. Δεν είναι μόνο το παιχνίδι, είναι όλο το σκηνικό που γίνεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Είναι το πώς σου συμπεριφέρονται, ότι έχεις το κάθισμά σου, το πώς σε περιποιούνται, η μπλούζα που σου δίνουν. Είναι απίστευτα. Ασύλληπτα.
Ε: Μία παράσταση αθλητή που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Α: Ο Νοβίτσκι, σε εκείνα τα ματς. Ηταν απίστευτος, έπαιζε με πυρετό, κέρδιζε ματς. Ηταν θαυμάσιος. Το τοτέμ είναι ο Τζόρνταν. Δεν τον έχω δει ζωντανά βέβαια.
Ε: Φέτος είδες;
Α: Ναι, τους δύο τελευταίους. Εκπληκτικά ματς, ειδικά το έκτο. Εκεί που έβγαζαν τις κορδέλες για να δώσουν το κύπελλο, έφευγε ο κόσμος και οι Χιτ γύρισαν το ματς, ήταν απίθανο.
Ε: Ο κορυφαίος συμπαίκτης που είχες ποτέ;
Α: Μου άρεσε πάρα πολύ να παίζω με τον Αντώνη Βλοντάκη. Επιθετικά ήταν μία πολύ ωραία λύση, μπορούσες να τον τροφοδοτείς συνεχώς. Ηταν από τους λίγους φουνταριστούς που μπορούσαν να βοηθήσουν στην αμυντική λειτουργία της ομάδας. Εκανε πράγματα που δεν τα κάνουν οι αμυντικοί. Ο Νίκος Δεληγιάννης, ο Γιώργος Ρέππας, ο Γιώργος Αφρουδάκης, ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, ο Τάσος Σχίζας, ο Γιάννης Θωμάκος.
Ε: Με αυτούς ευχαριστιόσουν πάντα να παίζεις;
Α: Υπάρχει η ευχαρίστηση και η συνήθεια. Είχαμε επικοινωνία, ομαδικότητα. Πολλοί αναρωτιόντουσαν πώς γινόταν να σφαζόμαστε στους τελικούς και έπειτα να παίζουμε όλοι μαζί τόσο καλά. Είναι εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι γίνεται.
Ε: Το ωραιότερο ματς που έχεις παίξει στην καριέρα σου;
Α: Ο μικρός τελικός με τους Κροάτες.