Η περίπτωση Στέφαν Μίτροβιτς

Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2013 - 03:25

Ο Ίγκορ Μιλάνοβιτς κατάλαβε, επί της ουσίας, ότι είναι πολίστας παγκόσμιου βεληνεκούς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, το 1984. Τότε ήταν μόλις 18 χρονών και 6 μηνών και δεν θα μπορούσε να είναι βασικός στην εθνική Γιουγκοσλαβίας- αν και στη χώρα δεν είχαν ποτέ πρόβλημα με τις ηλικίες. Τα παιδιά που αξίζουν πηγαίνουν στις μεγάλες διοργανώσεις, κάπως έτσι διέβη την αίθουσα αναχωρήσεων, σφράγισε το διαβατήριό του και βρέθηκε στην αποστολή της ομάδας του Ντέγιαν Ουντόβιτσιτς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, τον περυσινό Ιούλιο, ο Ντούσαν Μάντιτς.

Αυτό που τον έκανε να το καταλάβει, όπως ομολόγησε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο gavros.gr, ήταν το γεγονός ότι σε κάθε ματς της διοργάνωσης ο Ράτκο Ρούντιτς τον προτιμούσε στην επτάδα που θα τελείωνε το παιχνίδι. Μπορεί οι προπονητές, σε αρκετές περιπτώσεις, να αντιμετωπίζουν προβλήματα με τους παίκτες που παραπονιούνται ότι δεν ξεκινούν στο βασικό σχήμα, παρ’ όλα αυτά για τους ίδιους οι σημαντικότεροι είναι, ενδεχομένως, εκείνοι που το τελειώνουν.

Και σίγουρα, σε κάθε πιθανό παιχνίδι, μέσα στην επτάδα της ομάδας που ανήκει βρίσκεται ο Στέφαν Μίτροβιτς.

Υπάρχει μία συγκεκριμένη φάση που δείχνει την αξία του, όπως μπορεί να την καταλάβει ο ελάχιστα μυημένος θεατής: είναι το τελευταίο play της Σερβίας στο παιχνίδι με την Ισπανία για την «πρόκριση» μίας από τις δύο ομάδες στο παιχνίδι κατάταξης για την πέμπτη θέση. Ο Σάβιτς σχεδιάζει μία επίθεση στον παίκτη παραπάνω για τους Σέρβους, μέσα είναι ο Βάνια Ουντόβιτσιτς, ο Άντρια Πρλαΐνοβιτς, ο Φιλίπ Φιλίποβιτς, ο Ντούσκο Πιέτλοβιτς, εκτός των άλλων, αλλά στην επτάδα βρίσκεται ο Στέφαν Μίτροβιτς, οπότε κατά βάθος ξέρεις ότι ο Μίτροβιτς είναι εκείνος που θα πάρει το σουτ. Και στα δευτερόλεπτα που γίνεται παραλήπτης της μπάλας ο πρώην παίκτης της Παρτίζαν και νυν της ουγγρικής Σζόλνοκ- εκείνος θα κάνει παρέα στον συμπατριώτη του, Μίλαν Άλεξιτς- σκέφτεσαι ότι το ματς έχει τελειώσει, ότι το γκολ έχει μπει, ότι οι Σέρβοι βρήκαν τον τρόπο να νικήσουν. Και όταν η μπάλα πάει στο δοκάρι από το σουτ, σχεδόν σοκάρεσαι, τόσο σίγουρος ήσουν ότι ο Μίτροβιτς θα το βάλει.

Ο ψηλός Σέρβος, ένα λιγνό παλικαράκι 25 Μαΐων, είναι εκείνος που στις κατασκοπικές ταινίες ακολουθεί αθόρυβα ένα επικείμενο θύμα. Είναι ο mr. Clutch του ευρωπαϊκού πόλο. Τα δύο γκολ του στον απίθανο ημιτελικό με την Ουγγαρία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης, είναι ενδεικτικά της αυτοπεποίθησής του. Ο Μίτροβιτς είναι «αναίσθητος». Το πρωτάθλημα που πήρε το 2012 η Παρτιζάν το καθόρισε εξ ολοκλήρου ο ίδιος. Δύο ήταν τα νικητήρια γκολ που έβαλε στη σειρά με τον Ερυθρό Αστέρα, ένα στην παράταση του πρώτου τελικού και ένα στο τέλος της κανονικής διάρκειας του δεύτερου τελικού.

Το είδος του mr. Clutch, που είναι ο Στέφαν Μίτροβιτς, δεν είναι ασφαλώς αυτό που είναι ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Κόμπε Μπράιαντ, ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, ο Τόνι Κούκοτς ή ο Ιβάν Μίλκοβιτς. Δεν είναι, κατά κανόνα, ο ηγέτης της ομάδας του. Δεν είναι το χαρισματικό παιδί, που θα σε σαστίσει και θα σε κάνει να γράψεις ύμνους. Αλλά είναι από εκείνους τους παίκτες που σου δίνουν την αίσθηση ότι η παρουσία τους σε ένα μέρος φέρνει μόνο καλά πράγματα. Εκείνους, δηλαδή, που θα μπουν σε ένα μαγαζί με ρούχα, το οποίο δεν έχει σταυρώσει πελάτη και που μετά από αυτόν θα συρρεύσει κόσμος. Εκείνον που θα πετύχει τη σωστή χρονική διασταύρωση σε μία λεωφόρο, ώστε να περνάνε όλα τα φανάρια με… πορτοκαλί.

Συν τοις άλλοις παίζει με βάση την αυτοπεποίθησή του, αυτό που νιώθει εκείνος, και όχι την αντικειμενική αξία του, αυτή που λένε οι δημοσιογράφοι. Ο Μίτροβιτς δημιουργεί εμπιστοσύνη στους προπονητές και στους συμπαίκτες του. Είναι πάντα στην εθνική ομάδα της χώρας του και όλες οι ομάδες θα τον ήθελαν. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, όπως ο Ρόμπερτ Χόρι, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, ο Τέντι Σέριγχαμ, ο «Σόλσκιερ των Μικροαστών», Τσιτσαρίτο, ο Πέρο Άντιτς, ο Νέιτ Ρόμπινσον, εκείνοι οι παίκτες που ξέρουν να κάνουν την μπάλα στα κρίσιμα σημεία. Ο Μίτροβιτς είναι ένας από αυτούς: που δεν είναι πρωταγωνιστές, αλλά είναι όπως ο Ντόναλντ Σάντερλαντ και ο Μάικλ Κέιν στο «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς», όπως ο Πασπαρτού στον «Γύρο του κόσμου σε 80 μέρες», όπως ο Καρλ Γιουνγκ για την ψυχολογία και ο Φράνκι Φρέντερικς για τη σύγχρονη ιστορία του αγωνίσματος των 100μ., μόνο που ο Μίτροβιτς έχει το συνήθειο να νικάει.

Ας ληφθεί υπ’ όψιν: ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει με την Σζόλνοκ στο Champions League και στα τελευταία δευτερόλεπτα του ματς στην Ουγγαρία, με το σκορ στο 9-9, οι γηπεδούχοι να έχουν παίκτη παραπάνω. Ξεχάστε τον Χοζνιάνσκι και τον Βάμος και τον Άλεξιτς: η μπάλα θα σχεδιαστεί ένα σύστημα ώστε να πάει στον Στέφαν Μίτροβιτς.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!