Το κίνητρο του Φουντούλη

Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου 2013 - 00:40

Στο ΝΒΑ ορίζουν τα διαστήματα έκρηξης ενός παίκτη που έχει όλες τις πιθανότητες να γίνει σταρ τη δεύτερη χρονιά, την πέμπτη χρονιά και την έβδομη χρονιά. Τη δεύτερη χρονιά ο παίκτης γίνεται σταρ, την πέμπτη χρονιά σούπερ σταρ και την έβδομη χρονιά είναι εκείνος που όλοι θέλουν να νικήσουν.

Ο Γιάννης Φουντούλης βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο. Μεταγράφηκε στην ομάδα πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού το 2009, την περίοδο 2010-11 έκανε το πρώτο ξέσπασμα και τώρα, στην πέμπτη σεζόν του στην ομάδα, είναι ο σούπερ σταρ της, εκείνης και όλου του ελληνικού πόλο. Το νούμερο ένα όνομα, που όμως προσπαθεί να χαράξει μία ρότα στο παιχνίδι του η οποία έχει να κάνει με το πόλο ως επιστήμη και όχι ως άθλημα. Ο Χιώτης περιφερειακός ψάχνει, μέσα από τις οργανωτικές ικανότητές του, να λειτουργήσει ως μηχανικός και να κάνει τα κομμάτια της ομάδας να λειτουργούν με έναν τρόπο συμφέροντα για την ομάδα του. Και παρά το φονικό ένστικτο του σκόρερ που διαθέτει- και το οποίο τον οδήγησε στον Ολυμπιακό- τα γκολ του σε ένα ματς ή η έλλειψη αυτών είναι το ελάχιστο κριτήριο για την κριτική που αφορά στην απόδοσή του σε ένα παιχνίδι. Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, όπως ο ΛεΜπρόν Τζέιμς στους Μαϊάμι Χιτ, που ο ίδιος κατασκευάζει, λόγω των τρομερών προσόντων του, την επίθεση της ομάδας του, με τρόπο που ταιριάζει στους αλχημιστές.

Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι ότι ο Φουντούλης ξέρει να μιλάει στην κάμερα. Ως εκ τούτου, στις δηλώσεις του δεν υπάρχει κάτι ξύλινο. Και όταν λέει, στην κάμερα του gavros.gr μετά την ήττα του Ολυμπιακού από την Προ Ρέκο, ότι «είμαστε ένα βήμα πίσω από αυτές τις ομάδες και θέλουμε να καλύψουμε την απόσταση», δεν είναι μία δημόσια εκτίμηση, παρά ένα προσωπικό κίνητρο. Κάτι για να παλέψουν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του, κάτι που έχει αληθινό νόημα, πολύ περισσότερο από το αν θα βάλει 100 γκολ φέτος. Ακόμα και αν το πρωτόκολλο δεν επιτρέπει στον ακροατή να τον πιστεύει, διότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις ένας αθλητής ισχυρίζεται ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο το καλό της ομάδας του από τα δικά του επιτεύγματα, στην περίπτωση του Φουντούλη κάποιος πρέπει να δει το παιχνίδι του για να πειστεί ότι όντως δεν τον ενδιαφέρει. Η επιστήμη της δημιουργίας τρόπων παιχνιδιού που θα κάνουν τον Ολυμπιακό να ροκανίσει τη διαφορά με τα μεγάλα κλαμπ της ευρωπαϊκής υδατοσφαίρισης είναι ασυγκρίτως πιο σαγηνευτική από το άθροισμα των γκολ.