Κόντρα στο κατεστημένο

Τετάρτη, 9 Απριλίου 2014 - 09:25

Τα προηγούμενα χρόνια, πριν ο ιταλικός ΣΔΟΕ βρει κάποια περίεργα ποσά στους λογαριασμούς των παικτών της Προ Ρέκο, η ιταλική ομάδα έπαιρνε ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά. Κυριολεκτικά, δεν υπήρχε πολίστας που να την ενδιέφερε και να μην τον αποκτούσε. Έχει πάρει, στο τσακίρ κέφι, και τον Μπόμπαν Νίκιτς από τον Ολυμπιακό. Οι πιθανότητες να έχει δώσει ο Γκαμπριέλε Βόλπι τον λόγο του για παίκτη ενώ είναι μεθυσμένος και μαγνητοφωνείται, είναι πολύ πιθανές.

Η Ρέκο είχε το 2003, στην τρίτη κατάκτηση Ευρωλίγκας της, τον Τίμπορ Μπένεντεκ, τον Βλαντιμίρ Βουγιασίνοβιτς και τον Ντανίλο Ικοντίνοβιτς. Το 2007 είχε, επιπλέον, τον Τάμας Κάσας και τον τότε Αυστραλό Πιέτρο Φιλιόλι στη νίκη 9-8 επί της Γιουγκ Ντουμπρόβνικ στο Μιλάνο, αλλά όχι τον Μπένεντεκ, ο οποίος επέστρεψε την επόμενη χρονιά, στο θαύμα του Μάνταρας στο τελευταίο δευτερόλεπτο της παράτασης του παιχνιδιού με τη Γιουγκ. Το καλοκαίρι του 2007 έφθασε στην ομάδα και ο Βάνια Ουντόβιτσιτς. Έπειτα ήρθαν στην ομάδα ο Νταμίρ Μπούριτς, ο Φιλίπ Φιλίποβιτς και ο Νίκιτς. Η Ρέκο έχασε το 2009, με τις προσθήκες των Φελίπε Περόνε και Γκιγιέρμο Μολίνα, από την Πρίμορατς Κότορ στη Ριέκα και την επόμενη χρονιά επανήλθε δριμύτερη, συντρίβοντας στον τελικό την Πρίμορατς και αφού πέρασε την Παρτιζάν σε έναν ημιτελικό που ο Ιγκόρ Μιλάνοβιτς, προπονητής της σέρβικης ομάδας τότε, είχε πολλά παράπονα από τους διαιτητές. Το καλοκαίρι του 2010 έπιασαν Λιγουρία δύο Μαυροβούνιοι, ο Αλεξάντερ Ίβοβιτς και ο Μπόρις Ζλόκοβιτς, ενώ το καλοκαίρι του 2011, αφού η Ρέκο συνετρίβη από την Παρτιζάν Βελιγραδίου στη Ρώμη, έγινε η έκρηξη. Απέκτησε τον Άντρια Πρλαΐνοβιτς και τον Ντούσκο Πιέτλοβιτς από την Παρτιζάν, πήρε τον Σάντρο Σούκνο από τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, κράτησε τους Ισπανούς Περόνε και Μολίνα, τους δύο Μαυροβούνιους, τους Νόρμπερτ Μάνταρας και Τάμας Κάσας, και στην εξίσωση δεν έχουν μπει καν οι Ιταλοί, δηλαδή ο Μαουρίτσιο Φελούγκο, συμπαίκτης του Χρήστου Αφρουδάκη όταν κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2005 η Ποζίλιπο Νάπολι (μαζί με τον Αλεσάντρο Καλκατέρα, που επίσης πήγε στη Ρέκο), Στέφανο Τεμπέστι, Άλεξ Τζιορτζέτι, Ματέο Αϊκάρντι, και άλλους. Συν τοις άλλοις, αν και ο κόσμος του πόλο δεν κωφεύει μπροστά στην πολύ έντονη φήμη χρόνων ότι η Πριμόριε Ριέκα ανήκει στον Γκαμπριέλε Βόλπι, δηλαδή ότι ανά πάσα στιγμή ο Σούκνο, οι αδελφοί Βάργκα, Ντάνιελ και Ντένες, και ο Τσάβι Γκαρσία μπορούν να πάνε ανά πάσα στιγμή στη Ρέκο.

Είναι δύσκολο να περιγραφεί τι έκανε η Ρέκο στο ευρωπαϊκό πόλο. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι έχει το άρωμα ενός καπιταλιστικού κατακτητή, δηλαδή ενός υλιστή που θεωρεί ότι όλα πωλούνται και το αποδεικνύει. Μετά από διάλειμμα ενός έτους, η ιταλική ομάδα δεν επέστρεψε απλώς στο Champions League, αλλά πήρε ξανά τον Αλεξάντερ Ίβοβιτς από τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, παρέα με τον Μάρο Γιόκοβιτς, ενώ απέκτησε και τον Μλάνταν Γιάνοβιτς από τη Σαβόνα.

Το να υποδέχεσαι μία τέτοια ομάδα είναι πάντα σπουδαίο προνόμιο, διότι σε βάζει κατευθείαν στην ελίτ του παιχνιδιού, έστω και για ένα απόγευμα, αλλά το να προσπαθήσεις να τη νικήσεις είναι υποχρέωση. Ο Ολυμπιακός, σε περίπτωση νίκης το απόγευμα της Τετάρτης στο «Πέτρος Καπαγέρωφ» (19:00, NS 2, live από το gavros.gr) για την 9η αγωνιστική του Champions League, θα μπορεί να μειώσει στον ένα βαθμό τη διαφορά από τη Ρέκο (και ενδεχομένως από τη Γιουγκ, αλλά και να διεκδικήσει την τελευταία αγωνιστική την τέταρτη θέση στον όμιλό του απέναντι στους Κροάτες, σε περίπτωση που εκείνοι δεν καταφέρουν να νικήσουν την Τετάρτη την Πριμόριε Ριέκα στην πισίνα «Γκρουζ». Και να είναι καλύτερος βαθμολογικά από την τρίτη ομάδα του β’ ομίλου, δείχνοντας ότι ποιοτικά άξιζε να βρίσκεται στο Final 6.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!