Η μοναδική διάκριση που του έλειπε!

Πέμπτη, 16 Αυγούστου 2018 - 17:15

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΥΣΤΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ

Το ημερολόγιο έγραφε 16 Αυγούστου του 2016. Όλα τα φώτα ήταν στραμμένα επάνω του. Ο λόγος για τον Σπύρο Γιαννιώτη. Ο Έλληνας κολυμβητής εκκινούσε στον τελευταίο του αγώνα ανοιχτής θάλασσας των 10 χιλιομέτρων μετά από μια ονειρική καριέρα.

Ο Κερκυραίος αθλητής του Ολυμπιακού, μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κατακτήσει τα πάντα στο πέρασμά του και το μοναδικό μετάλλιο που του έλλειπε ήταν από μια ολυμπιάδα. Έτσι σε εκείνο τον αγώνα, είχε στο μυαλό του μόνο αυτό. Να πραγματοποιήσει τον αγώνα της ζωής του προκειμένου να κατακτήσει αυτό που δεν είχε μέχρι τότε στην πλούσια κατοχή του.

Και τα κατάφερε. Ωστόσο αυτό έγινε με ένα χιτσκοκικό φινάλε. Ο Γιαννιώτης κάνοντας μια εντυπωσιακή αντεπίθεση στα τελευταία μέτρα της μαραθώνιας κούρσας, κατάφερε να φτάσει τους προπορευόμενους και επιστρατεύοντας τις τελευταίες του δυνάμεις πήρε «κεφάλι». Μετά από σχεδόν δύο ώρες «μάχης» πέρασε τη γραμμή του τερματισμού και ενώ όλοι στην Ελλάδα πανηγυρίζαμε το… χρυσό, στη Βραζιλία οι κριτές σαστισμένοι, προσπαθούσαν να… καταλάβουν ποιος αθλητής είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο.

Και αυτό γιατί ο Σπύρος Γιαννιώτης και ο Ολλανδός Φέρι Βέερμαν τερμάτισαν στον ίδιο χρόνο (1.52.59.8) με μια μικρή λεπτομέρεια. Ο Έλληνας κολυμβητής, αν και πέρασε πρώτος με το σώμα του την γραμμή του τερματισμού, χτύπησε δεύτερος την ηλεκτρονική πλακέτα, με τους κριτές να κοιτούν και να ξανακοιτούν το φώτο φίνις, αλλά και την εικόνα από την τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα, προσπαθώντας να λύσουν τον… γρίφο του χρυσού μεταλλίου.

Τελικά η ιστορία έγραψε ότι χρυσός Ολυμπιονίκης στα 10χλμ ανοιχτής θάλασσας στο Ρίο ήταν ο Ολλανδός Βέερμαν, ασημένιος ο Σπύρος Γιαννιώτης και χάλκινος ο Γάλλος Ολιβιέ.

«Είχα κλείσει τα μάτια και πήγαινα μηχανικά»

Λίγο μετά την απονομή των μεταλλίων ο Σπύρος Γιαννιώτης μίλησε για την εκπληκτική κούρσα, αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι στα τελευταία μέτρα «είπα στον εαυτό μου: Δώσε ότι έχεις και δεν έχεις. Είχα κλείσει τα μάτια και πήγαινα μηχανικά», αποδίδοντας στην κούρασή του το γεγονός ότι έφτασε με «ανάποδο» χέρι στον τερματισμό, γι’ αυτό και άργησε να χτυπήσει την ηλεκτρονική πλακέτα.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στο βάθρο. Άρχισα να το σκέφτομαι στα τελευταία 100 μέτρα. Το ολυμπιακό μετάλλιο ήταν για εμένα το απωθημένο τόσων χρόνων. Αυτό ήταν το όνειρό μου και ύστερα από πέντε ολυμπιακές διοργανώσεις, το κατάφερα. Η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο φινάλε για την καριέρα μου», είπε ο Σπύρος Γιαννιώτης μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, κι αφιέρωσε το μετάλλιο στον προπονητή του, Νίκο Γέμελο, στη σύζυγό του και σε όλους όσοι τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια.

Το μεγαλείο του αθλητή Σπύρου Γιαννιώτη

Ωστόσο αυτή η ιστορία δεν ολοκληρώθηκε εκεί. Η ελληνική πλευρά μετά το τέλος του αγώνα ήθελε να καταθέσει ένσταση κατά την απόφασης για την πρώτη θέση. Ο Κερκυραίος κολυμβητής όμως μπλόκαρε την ένσταση ασκώντας βέτο, επαναλαμβάνοντας με όλους τους τρόπους ότι ο Ολλανδός αντίπαλός του δίκαια ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Άλλωστε όπως είχε πει και ο ίδιος νωρίτερα αυτή η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη…

Η ώρα της αποθέωσης

Κατά την επιστροφή του μαζί με την υπόλοιπη ελληνική αποστολή στο Ολυμπιακό χωρίο του Ρίο, έγινε το έλα να δεις. Ο Σπύρος Γιαννιώτης αλλά και ο προπονητής, κουμπάρος και συνοδοιπόρος του τόσα χρόνια στις θάλασσες και τις πισίνες Νίκος Γέμελος, δέχονταν συγχαρητήρια από τον έναν μετά τον άλλον τους αθλητής, οι οποίοι προέτρεπαν τον ασημένιο Ολυμπιονίκη να συνεχίσει να αγωνίζεται για μερικά χρόνια ακόμα.

Πριν από την συγκεκριμένη κατάκτηση, η Ελλάδα είχε να πανηγυρίσει μετάλλιο στην κολύμβηση, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 1896. Μάλιστα, ο Σπύρος Γιαννιώτης είναι ο μοναδικός Έλληνας με τριπλή παρουσία σε τελικούς Ολυμπιακούς Αγώνων στο συγκεκριμένο άθλημα καταφέρνοντας να βάλει ξανά την Ελλάδα στο βάθρο.

Τα πρώτα χρόνια και οι επιδόσεις

Ο Σπύρος Γιαννιώτης γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 19 Φεβρουαρίου του 1980 και η πρώτη του ομάδα ήταν ο Ν.Α.Ο.Κ. (Ναυτικός Αθλητικός Όμιλος Κέρκυρας. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000.

Ήταν έβδομος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα το 2001. Το 2003 κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ200μ. ελεύθερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Στα 400μ. ελεύθερο κέρδισε ένα αργυρό μετάλλιο με 3:51.84 στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2005, στην Αλμερία. Στους ίδιους αγώνες κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 1.500μ. ελεύθερο, με επίδοση 15 λεπτά 24.84 και την τρίτη θέση στα 800 μέτρα ελεύθερο, αφού στον τελικό κάλυψε την απόσταση σε 8 λεπτά 03.60.

Toν Ιούλιο του 2006, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου στη Βουδαπέστη κατετάγη στην όγδοη θέση του τελικού στα 400μ. ελεύθερο ανδρών με επίδοση 3:51.40, αρκετά πάνω από το πανελλήνιο ρεκόρ (3:48.67) που πέτυχε στον προκριματικό.

Οι αγώνες του στην ανοιχτή θάλασσα

Στις 18 Μαρτίου 2007 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο 12ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου, στη Μελβούρνη, στον πρώτο αγώνα της καριέρας του σε ανοιχτή θάλασσα. Ήταν τρίτος στα 5 χλμ, επιτυχία που έδωσε στην Ελλάδα το συνολικά τρίτο της μετάλλιο στην ιστορία του θεσμού, μετά το χρυσό του Άρη Γρηγοριάδη και το χάλκινο της εθνικής ανδρών υδατοσφαίρισης στο Μόντρεαλ. Κάλυψε την απόσταση σε 56 λεπτά, 56 δευτερόλεπτα και 6 δέκατα, υστερώντας κατά επτά δευτερόλεπτα του νικητή, Γερμανού Τόμας Λουρτς (56:49.6).

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ανοιχτής θάλασσας, που διεξήχθη στην Κίνα, το 2007 ο Γιαννιώτης κατέκτησε αργυρό μετάλλιο στις 23 Σεπτεμβρίου, καθώς ήταν δεύτερος με χρόνο 43.19.56. Έναν μήνα μετά, στους Διεθνείς Στρατιωτικούς Αγώνες στο Χαϊντεραμπάντ της Ινδίας, κατέκτησε ένα χρυσό και δύο ασημένια μετάλλια στα 1.500μ.ελεύθερο. στα 4Χ200 και στα 400μ. ελεύθερο, αντίστοιχα. Στα 1.500 μέτρα ελεύθερο σημείωσε χρόνο 15:16.50, που είναι ρεκόρ αγώνων.

Ο Γιαννιώτης ήταν στον κατάλογο των υποψηφίων για τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου κολυμβητή ανοιχτής θαλάσσης για το 2007. Τα αποτελέσματα της σχετικής ψηφοφορίας ανακοινώθηκαν από τη LEN κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, που διεξήχθη το Μάρτιο του 2008 στην Ολλανδία.

Τον Μάιο του 2008 αγωνίστηκε στα 10 χλμ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, αφού κατέλαβε την ένατη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης ανοιχτής θάλασσας, που διεξάχθηκε στη Σεβίλλη, με χρόνο 1 ώρα 53:39.1.

Τον Ιούλιο του 2009 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ρώμη στα 5 χλμ. ανοιχτής θάλασσας. Το 2011 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Σετούμπαλ, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στα 10 χλμ. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στα 10 χλμ. ανοιχτής θαλάσσης στη Σαγκάη. Στην ίδια διοργάνωση κατέκτησε και αργυρό μετάλλιο στα 5 χλμ. ανοικτής θάλασσας.

Το 2013 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 10χλμ. ανοιχτής θαλάσσης στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βαρκελώνης. Έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία ανοικτής θάλασσας.

Η παρουσία του σε Ολυμπιακούς Αγώνες

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 ύστερα από 108 χρόνια, ήταν η μία από τις τρεις πρώτες ελληνικές παρουσίες σε ολυμπιακούς τελικούς, στις 14 Αυγούστου του 2004. Ο Γιαννιώτης έκανε πανελλήνια επίδοση το πρωί στα 400 μ. ελεύθερο με 3.48.77 (πέρασε έβδομος) και το βράδυ στον τελικό είχε τον ίδιο χρόνο και κατέλαβε την ίδια θέση.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο αγωνίστηκε στον τελικό των 10 χλμ. ανοικτής θαλάσσης και κατέλαβε τη 17η θέση με χρόνο 1:52.20.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο τερμάτισε τέταρτος με 1:50:05.3 στον τελικό των 10 χλμ. ανοικτής θαλάσσης.

Στο τελικό των 10 χιλιομέτρων ανοικτής θαλάσσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Σπύρος Γιαννιώτης κέρδισε το αργυρό μετάλλιο, με χρόνο 1:52:59.8, το ίδιο με τον νικητή Φέρι Βέερτμαν. Αυτό συνέβη επειδή ακούμπησε δεύτερος με το χέρι την οριζόντια επιφάνεια αφής στον τερματισμό, όπως διαπιστώθηκε από τους κριτές. Στους αγώνες ανοικτής θαλάσσης όταν μία επιφάνεια αφής ή κάθετος τοίχος είναι διαθέσιμα στη γραμμή του τερματισμού, οι κολυμβητές πρέπει να την αγγίξουν για να τερματίσουν τον αγώνα. Αλλιώς τιμωρούνται με αποκλεισμό.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!