Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Όταν τα «Παιδιά του Πειραιά» κατέκτησαν τον κόσμο - Το... «άκυρο» του Χατζηδάκι

Όταν τα «Παιδιά του Πειραιά» κατέκτησαν τον κόσμο - Το... «άκυρο» του Χατζηδάκι
Δευτέρα, 20 Δεκεμβρίου 2021 - 13:00

Ποιος δεν έχει ακούσει τα «Παιδιά του Πειραιά», το τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι με τη μοναδική μελωδία και… μία και δύο και τρεις και τέσσερις φορές; Εκτός από την καλλιτεχνική και εμπορική του επιτυχία το τραγούδι για τον Πειραιά έχει και μία ενδιαφέρουσα ιστορία.

Αν και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δεν γνωρίζει την επιτυχία που έχει γνωρίσει το τραγούδι στο εξωτερικό, είναι γεγονός ότι το άσμα του Μάνου Χατζιδάκι ακόμα και σήμερα ακούγεται σε πολλές χώρες του κόσμου.

Σε μία εποχή που τα τεχνολογικά μέσα ήταν ελάχιστα διαδεδομένα, η μουσική κυκλοφορούσε ακόμα σε δίσκους και οι υπολογιστές ήταν ανύπαρκτοι για τη διασκέδαση των καθημερινών ανθρώπων, μία ταινία ήταν αυτή που κατάφερε να κάνει το τραγούδι τόσο γνωστό.

Η πρώτη ερμηνεία του τραγουδιού έγινε από την Πόλυ Πάνου, όμως η απογείωσή του προέκυψε μέσα από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή» και από τα μαγικά χείλη της Μελίνας Μερκούρη. Η μουσική της ταινίας του σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν κατάφερε να βρεθεί στις υποψηφιότητες των Βραβείων Όσκαρ του 1960, όταν και ο κινηματογράφος γνώριζε μεγάλη ακμή παγκοσμίως. Όχι μόνο βρέθηκε υποψήφιο για το βραβείο, αλλά το πήρε κιόλας, τιμώμενο ως το Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι για εκείνη τη χρονιά.

Δεν ήταν όλα όμως όπως θα τα φανταζόταν κανείς, αντιστοιχίζοντας τις τελετές και τις προσωπικότητες του σήμερα. Ο Μάνος Χατζιδάκις, παρά το γεγονός ότι έγραψε τους στίχους και το μελοποίησε (με τη συμβολή του αείμνηστου Γιώργου Ζαμπέτα), ανέκαθεν απαξίωνε το κομμάτι και δεν έδωσε καν «το παρών»” στην τελετή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού και παρά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε εντός των συνόρων, αποφάσισε να… πουλήσει τα δικαιώματα για να φτιάξει τα δόντια του!

Όπως είχε επισημάνει και ο ίδιος στο παρελθόν, είχε γράψει το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού ενώ ήταν στο… αυτοκίνητο που τον πήγαινε σε στούντιο για να εργαστεί πάνω στη μουσική της ταινίας, κάτι που έκανε υπό αρκετή πίεση, ομολόγησε χρόνια αργότερα.

Ιδιαίτερο ενθουσιασμό δεν έδειξε ούτε για την επιτυχία, ούτε και για τη βράβευση με Όσκαρ, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Oscar που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου μα αν δεν το κατάφερα αυτό, ο αγώνας με βοήθησε να ξαναγίνω νέος ή να ξαναγίνομαι νέος κάθε φορά που ο χρόνος μου πετούσε μία επίσημη υπενθύμιση της παρουσίας του».

Το γεγονός ότι ο Μάνος Χατζιδάκις μίλησε υποτιμητικά για το ίδιο του το τραγούδι, όπως και για τον θεσμό των Βραβείων Όσκαρ, του μεγαλύτερου φεστιβάλ παγκοσμίως χωρίς αμφιβολία, δεν αποθάρρυνε τους διοργανωτές. Είχαν άλλωστε υποχρέωση να του αποστείλουν το σχετικό αγαλματίδιο της βράβευσης, που άλλοι κι άλλοι έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή για να πιάσουν στα χέρια τους. Ο Έλληνας μουσικοσυνθέτης, ωστόσο, δεν έδειξε ζέση ούτε και για το περιβόητο αγαλματίδιο, αφού, σύμφωνα με μαρτυρία της οικιακής του βοηθού, το εντόπισε στα… σκουπίδια λίγα χρόνια μετά την παραλαβή του. Τελικά, ωστόσο, δεν κατέληξε στα σκουπίδια, αφού το παρέλαβε η αδερφή του, η οποία και το διατήρησε στο σπίτι της και το επέστρεψε στο σπίτι του δημιουργού μετά τον θάνατό του. Στο σημείο που εκτίθεται, αυτό γίνεται όπως σε κανένα άλλο βραβείο στον κόσμο, αφού έχει… γυρισμένη την πλάτη στον θεατή, ενώ παρέα του κάνει ως σύντροφος ο… Καραγκιόζης.

Παρά την απαξίωση του δημιουργού του, τα «Παιδιά του Πειραιά» πήραν τον δρόμο τους από εκεί και έπειτα, ακολουθώντας μία πορεία γεμάτη επιτυχίες, αφού οι στίχοι μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. Επίσης, η μουσική έχει συμπεριληφθεί και σε αρκετές άλλες ταινίες, ανάμεσα σε αυτές και του Σιλβέστερ Σταλόνε.

Οι στίχοι συνοδεύονται από τη μουσική με το διάβασμά τους:

Aπ' το παράθυρό μου στέλνω

Ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά

Που φτάνουν στο λιμάνι

Ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο

Και τρία και τέσσερα παιδιά

Που σαν θα μεγαλώσουν όλα

Θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Διαβάστε επίσης