Η Τσικνοπέμπτη στο κλειστό του Αγ. Θώμα παραμένει εφιάλτης τους!

Τελικά, ο καθένας παίρνει αυτό που αξίζει στη ζωή. Όσοι επενδύουν και αγωνίζονται, κερδίζουν τίτλους και ζουν ιστορικές βραδιές, ενώ όσοι ποντάρουν στην επικοινωνία, στα αφηγήματα, στους διαδικτυακούς βόθρους και στην τοξικότητα, χάνουν και ζουν εφιαλτικές βραδιές.
Όσοι σκύβουν το κεφάλι για να δουλέψουν, το σηκώνουν περήφανα τη στιγμή της δικαίωσης και όσοι βγάζουν γλώσσα προκαταβολικά, σκύβουν το κεφάλι στο τέλος.
Το ευρωπαϊκό τρόπαιο στο βόλεϊ ανδρών, είχε εξελιχθεί σε «ιερό δισκοπότηρο» για τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και τον κόσμο του. Ο στόχος προφανής: Να κατακτήσουν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας τους στον ερασιτέχνη για να μειώσουν τη διαφορά από τον Ολυμπιακό που έχει αισίως 14. Δεν δίστασαν να αυτο-υποβιβαστούν από το Champions League στην τρίτη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση (Challenge cup) για να έχουν ελπίδες κατάκτησης. Τα είχαν υπολογίσει όλα, εκτός από ένα: Τον αιώνιο δυνάστη τους μέσα στο σπίτι τους.
Προφανώς, οι μνήμες ή μάλλον οι εφιάλτες δεν μπορούν να διαγραφτούν από το μυαλό των «πράσινων», ειδικά του ίδιου του προέδρου τους, Tάκης Μαλακατές, ο οποίος στην απολογιστική ανακοίνωση που εξέδωσε ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός για εκείνον, έκανε λόγο για μια πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ.
Αναλυτικά όσα είπε για εκείνη την μέρα: «Εάν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω ένα πράγμα θα άλλαζα.
Το βράδυ του Ευρωπαϊκού αγώνα.
Ανέλαβα τότε την πλήρη ευθύνη, ως όφειλα ως πρόεδρος, το γεγονός ότι η ευθύνη ήτανε συλλογική και βαρύνει και άλλους εκτός από εμένα ποτέ δεν αποτέλεσε για εμένα δικαιολογία αφού σαν χαρακτήρας δεν μετράει σε μένα η δικαιολογία.
Δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω.
Είναι δυστυχώς χαραγμένη στην μνήμη μου ως η χειρότερη στιγμή της θητείας μου και θα παραμείνει έτσι όσα χρόνια και να περάσουν».