Μία αλήθεια για τα στόπερ
Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός έφαγε από τον Παναθηναϊκό γκολ καρμπόν με αυτό που είχε φάει στην Τούμπα. Μάλιστα κι η πάσα προς τον σέντερ φορ (Μπεργκ, όπως στον Μακ) ήταν περίπου από τον ίδιο χώρο, που καλύπτει ο αριστερός αμυντικός μέσος του Ολυμπιακού, ο Καμπιάσο.
Με τον ΠΑΟΚ ήταν ο Βούρος που δεν είχε καλή τοποθέτηση και δεν έκλεισε καλά προς τον Μποτία και προς τον Μακ. Με τον Παναθηναϊκό ήταν ο Μποτία που έχασε τη φάση. Μόνο που και στις δύο περιπτώσεις ήταν ο Καμπιάσο ο μέσος που δεν έκανε σωστά τη δουλειά. Ούτε στη μία περίπτωση, που εύκολα του πέρασαν την πάσα, ούτε πολύ περισσότερο στη δεύτερη, που έδωσε ο ίδιος την μπάλα στο Λέτο.
Σίγουρα οι στόπερ του Ολυμπιακού δεν είναι οι πιο ταχείς της Ευρώπης. Αλλά ας δούμε λίγο ποδοσφαιρικά το θέμα. Ο Ολυμπιακός κάνει άμυνα ψηλά, αφού θέλει να παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Όλες οι σημαντικές ομάδες στην Ευρώπη, έτσι παίζουν. Κάθε στόπερ σε τέτοια άμυνα, κινδυνεύει να εκτεθεί, από την στιγμή που υπάρχουν τέτοιοι χώροι.
Και πραγματικά είναι κρίμα που υποτιμάμε τους σέντερ μπακ του Ολυμπιακού. Μπορεί να μην είναι…μείγμα Μανωλά και Μέλμπεργκ, αλλά κι ο Ντα Κόστα κι ο Σιόβας κι ο Μποτία είναι καλοί παίκτες. Μειονεκτήματα σαφώς κι έχουν, ο Ολυμπιακός πάντα ψάχνει για το καλύτερο, αλλά το να βγαίνουν κακοί οι δικοί μας στόπερ, δεν έχει κανένα νόημα. Τότε ποιοι είναι οι καλοί; Ο Άρθο της ΑΕΚ; Απλά η ΑΕΚ παίζει σφιχτά και πίσω κι έτσι δεν τρώει εύκολα γκολ. Ο Ολυμπιακός παίζει άλλο ποδόσφαιρο, υψηλού ρίσκου για τους αμυντικούς.
Να θυμίσω παρεμπιπτόντως, ότι ο Μποτία κι ο Ντα Κόστα έχουν βάλει κι έξι γκολ (4+2), το ένα πιο πολύτιμο από το άλλο. Γκολ που υπέγραψαν π.χ. τις νίκες στα εντός έδρας ντέρμπι με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό.
Ο δε Ντα Κόστα έχει ξεκινήσει με τις ωραίες του πάσες από πίσω κι αρκετές φάσεις του Ολυμπιακού, που έγιναν γκολ η, ευκαιρίες. Γενικά είναι αμυντικός, με ικανότητα στο να βγάζει την μπάλα από πίσω. Από εκεί και πέρα, δεν είναι…κρυφό ότι είναι ένα επιπόλαιος παίκτης κι ότι αυτό είναι μία μεγάλη αδυναμία του. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πως έχασε τη φάση με τον Μαμουτέ, ενώ είχε πάει πρώτος στην μπάλα…
Αλλά γενικά έκανε πάλι ένα ακόμη καλό παιχνίδι και του άξιζε που σκόραρε, αφού το έψαχνε καιρό κι απλά δεν του καθόταν η φάση, πέραν εκείνης της ισοφάρισης στο Κύπελλο με τον Αστέρα-εξ ου κι οι τρελοί πανηγυρισμοί του στο γκολ στο ντέρμπι, δείχνοντας νομίζω και μία λύτρωση γιατί κι αυτός είχε ακούσει αρκετά κάποια στιγμή, πριν λίγο καιρό, από την εξέδρα. Ο Ντα Κόστα είναι ο μακράν καλύτερος ερυθρόλευκος στο ψηλό παιχνίδι, τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά.
Κι ο Μποτία είχε καλή παρουσία στο ντέρμπι, βγήκε πολλές φορές πρώτος στην μπάλα, αντιμετωπίζοντας ένα φορ όπως ο Μπεργκ, που είναι σαφώς πολύ επικίνδυνος. Οο Ισπανός στόπερ είχε και δύο επεμβάσεις σε σημαντικές στιγμές στο α΄ημίχρονο, εκεί που ο Παναθηναϊκός έβγαινε απειλητικά.
Εγώ δεν λέω ότι δεν υπάρχουν καλύτεροι στόπερ. Λέω ότι κάνουμε πολύ άσχημα που τους υποτιμάμε τους δικούς μας…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 16/03/2016)