Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Ο «πόλεμος» των 100 ημερών

Ο «πόλεμος» των 100 ημερών
Σάββατο, 27 Μαρτίου 2021 - 09:59
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Αισίως φτάσαμε στις 27 Μάρτη. Ο μήνας βγαίνει και σιγά σιγά μπαίνουμε στην τελική ευθεία αυτής της πρωτόγνωρης (λόγω συνθηκών που επέβαλε ο covid) και δύσκολης σεζόν. Ο Ολυμπιακός έχει ουσιαστικά εξασφαλίσει τον τίτλο του πρωταθλητή και μαζί με τα σχέδια για το τι μπορεί να κάνει να γιορτάσει το 46ο οφείλει να προσπαθήσει να είναι σοβαρός και να τελειώσει όπως πρέπει τη διαδικασία των πλέι οφ. Στην πραγματικότητα το μόνο που είναι προς διαπραγμάτευση είναι η διοργάνωση της ΕΠΟ, δηλαδή το κύπελλο.

Στην πραγματικότητα λοιπόν ο Ολυμπιακός καλείται να δώσει μια διπλή... μάχη, έναν διπλό... πόλεμο τις επόμενες 100 μέρες. Αυτός θα είναι αγωνιστικός (για πλέι οφ και κύπελλο) και εξωαγωνιστικός. Ο δεύτερος που κατ' εμέ είναι και ο πιο σημαντικός, έχει να κάνει με τον προγραμματισμό και τα... μερεμέτια εν όψει της νέας σεζόν. Αυτός ο υπέροχος Ολυμπιακός δεν χρειάζεται χτίσιμο από την αρχή. Βελτιώσεις χρειάζεται για να γίνει ακόμα καλύτερος. Τις επόμενες (περίπου) 100 μέρες λοιπόν που θα μεσολαβήσουν οι ερυθρόλευκοι καλούνται να πάρουν αποφάσεις για το κοντινό τους μέλλον. Τα προκριματικά του καλοκαιριού, είτε αρχίσουν αρχές Ιούλη, είτε τέλη, θα είναι μια δύσκολη διαδικασία γεμάτη παγίδες. Και το διακύβευμα, όπως κάθε σεζόν, μεγάλο.

Οι αληθινά σοβαροί και δύσκολοι αντίπαλοι του Ολυμπιακού είναι πέρα από τα σύνορα και θα τον περιμένουν με καθόλου φιλικές διαθέσεις στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που συμμετέχουν οι καλύτεροι κάθε χρόνο και εκεί που θα είναι ο Ολυμπιακός.

ΥΓ: Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές δεν είχαν καν αρχίσει οι εκλογές της ΕΠΟ. Το σίγουρο είναι πως, όπως και 'γω, έτσι και οι περισσότεροι, αισθανόμαστε σαν τον Νίκο Κούρκουλο στη γνωστή ταινία «ορατότης μηδέν» που φώναζε: όχι άλλο κάρβουνο μωρέ. Όπου κάρβουνο, βάλτε τη λέξη εξυγίανση. Με πολλά εισαγωγικά βαλμένη γιατί, προσωπικά, δεν είδα και καμιά σοβαρή εξυγίανση πουθενά στο ποδόσφαιρο. Μια... μαϊμού είδα με ιδιαίτερες συμπάθειες και εμμονικές αντιπάθειες σε ομάδες (ενικός καλύτερα, μία είναι αυτή, ερυθρόλευκα φοράει) που κρατούσαν με πολύ κόπο την ελληνική σημαία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

ΥΓ2: Με τον Παπασταθόπουλο έχει γίνει ένα μικρό... θαύμα αυτό το διάστημα που είναι στον Ολυμπιακό. Όπως ξέρουμε ήταν αρκετά πίσω λόγω του ότι δεν αγωνίζονταν στην Άρσεναλ. Χρειάζονταν περισσότερο χρόνο απ' αυτόν που του δόθηκε, λόγω των αναγκών που παρουσιάστηκαν με τις ατυχίες στα στόπερ, για να φτάσει στο επίπεδο που πρέπει. Κι όμως, η υπερπροσπάθεια που έκανε ο ίδιος μαζί με το τεχνικό τιμ, ήταν τέτοια που τον έφερε σε τοπ κατάσταση πολύ νωρίτερα απ' αυτό που έλεγε η λογική. Γι' αυτό τον λένε Σωκράτη Παπασταθόπουλο, γι' αυτό «κουβαλάει» αυτή την καριέρα πίσω του... Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ειδικά σ' αυτό το επίπεδο...

Διαβάστε επίσης