Η κορυφαία του πλανήτη έρχεται στο ΣΕΦ! (pics, vids)

Τρίτη, 6 Νοεμβρίου 2018 - 19:57

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Πάντα, σε «ιδιαίτερα» θέματα, ψάχνεις τις κατάλληλες λέξεις για να καλλωπίσεις το κείμενό σου και να ομορφύνεις τον πρόλογό σου, αποφεύγοντας δε «πολυφορεμένες» εκφράσεις. Θα διαλέξω αυτή τη φορά την αμεσότητα και την ειλικρίνεια. Η σχέση μου με το γυναικείο μπάσκετ όχι απλά ήταν ανύπαρκτη, αλλά το… λοιδορούσα σε ένα βαθμό. Έλεγα, «δεν είναι μπάσκετ αυτό», «νομίζεις ότι παρακολουθείς σε slow motion» κι όλα αυτά τα… γραφικά για τα οποία οι φεμινίστριες σίγουρα θα με κυνηγούσαν.

Μέχρι που παρακολούθησα (ολόκληρο παιχνίδι, γιατί κάποιες φάσεις, οκ, είχα δει) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, τις ΗΠΑ. Άλλο μπάσκετ, άλλη ταχύτητα… Έπαθα πλάκα με την τρομακτική επαφή που έχουν με το καλάθι και φυσικά… με την Elena Delle Donne. Αυτή είναι ο λόγος που παρακολούθησα ξανά και βλέπω συχνά πυκνά αγώνες WNBA, κυρίως πλέι οφ.

Σίγουρα θα πιστέψεις και θα καταλάβεις το προφανές… Ξανθιά, δίμετρη, γυναικάρα! Δεν αντιλέγω. Είπαμε «ειλικρίνεια». Πέραν του γεγονότος αυτού, η Έλενα έχει τρομακτική επαφή με το καλάθι και αυτή είναι η πεμπτουσία -για μένα- του μπάσκετ. Συν του ότι έψαξα λίγο την ιστορία της και είδα πιο βαθιά. Εγώ, (αρχικά) και εσύ, βλέπεις αυτή τη δίμετρη (1.96μ. για την ακρίβεια) γυναικάρα, αλλά η ιστορία της είναι πολύ πιο συγκινητική και βαθύτερη. Ξεφεύγει από το ρηχό και το ματαιόδοξο. Γεμάτη ουσία και μαθήματα ζωής.

Η Έλενα βλέπεις πάσχει από μία σπάνια πάθηση, τη νόσο «Lyme». Την κουράζει, μυρμηγκιάζει το σώμα της, την εξαντλεί με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνει «διαλλείματα» και κάθε πρωί παίρνει ένα σωρό χάπια, αλλά δεν το βάζει κάτω. Γιατί είναι πάντα εκεί για την μεγαλύτερη αδερφή της Λιζ. «Ο Θεός ε προίκισε με αυτό το σώμα αλλά όχι και την αδελφή μου». Η Λιζ, είναι εκ γενετής κωφή και τυφλή, με προβλήματα στην κίνησή της και αυτιστική. Η Έλενα θυσιάζει τα πάντα για να είναι εκεί μαζί της. Για «να με μυρίσει, να με αγγίζει, να καταλάβει ότι είμαι εκεί δίπλα της».

Άλλαξε κολέγιο για να είναι εκεί μαζί της. Έπαιξε βόλεϊ στη συνέχεια καθώς έπρεπε να διανύσει την «τιμωρία» της όπως ορίζουν οι κανονισμοί. Πήγε από το Σικάγο στην Ουάσινγκτον, ώστε να είναι δίπλα στην αδερφή της, όσο περισσότερο μπορεί. Σε αντίθεση με τις άλλες WNBAερς δεν πηγαίνει μετά τη σεζόν στην Ευρώπη ή την Κίνα για να είναι δίπλα στην αδερφή της.

Η Έλενα επίσης δεν κρύφτηκε… και μίλησε. Τον Αύγουστου του 2016 «απαντώντας» σε δημοσίευμα παραδέχτηκε πως είναι πολλά χρόνια με την αρραβωνιαστικιά της, με την οποία πέρσι το καλοκαίρι παντρεύτηκαν.

Όπως μίλησε και η Μπριάνα Στιούαρτ (Breanna Stewart). Η «πρωταγωνίστρια» του κειμένου μας. Η κορυφαία παίκτρια μπάσκετ στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, η οποία θα επισκεφτεί το ΣΕΦ και θα τεθεί αντιμέτωπη με τον Ολυμπιακό, κυνηγώντας το μοναδικό τρόπαιο που – στα 24 μόλις της χρόνια- της λείπει. Την Ευρωλίγκα.

Καλύτερα όμως να την συστήσω πρώτα σε όσους δεν την γνωρίζουν. Η Μπριάνα μέσα σε 2 χρόνια έχει προκαλέσει… πάταγο. Το 2018 είναι μία ονειρική σεζόν για την ίδια καθώς οδήγησε –μαζί με τις Μπερντ και Λόιντ- το Σιάτλ στο πρωτάθλημα στο WNBA μετά από 8 χρόνια, αναδείχθηκε MVP σε σεζόν και τελικούς, ενώ κατέκτησε και το Παγκόσμιο Κύπελλο με τις ΗΠΑ στην Τενερίφη με αυτήν… MVP. Περιττό να αναφέρω ότι ήταν All Star και αναδείχθηκε και εκεί... MVP. Για πρώτη φορά στην καριέρα της στην off season ήρθε στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ντιναμό Κουρσκ -η οποία έχει την επίσης WNBAer Τίνα Τσαρλς στο ρόστερ της- καθώς για δύο χρόνια η επιλογή της ήταν η Κίνα γιατί… «τελειώνει πιο γρήγορα η σεζόν και έχω δύο μήνες για να επανέλθει το σώμα μου. Να ξεκουραστώ και να δουλέψω για τη σεζόν στο WNBA».

Όπως η Έλενα, έτσι και η Μπριάνα, στην παιδική της ηλικία δεν ένιωθε βολικά και άνετα με το σώμα της. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε τι περνάνε και βιώνουν τα ψηλά κορίτσια στο σχολείο. Αυτά που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Η Μπριάνα ποτέ επίσης δεν ήταν «ανοικτή», ευάλωτη. Περιγράφει «κλειστό» τον εαυτό της και δεν μιλάει για τα συναισθήματά της. Δεν μιλούσε… Όταν έναν χρόνο πριν (30 Οκτωβρίου του 2017) αποφάσισε να μιλήσει, ή μάλλον να… γράψει. Το γράμμα της στο The Players Tribune με τίτλο «Me Too», μιλώντας για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη στα 9 της χρόνια.

«Δεν ξέρω πώς να το πω αυτό. Δεν το έχω πει σε πολλούς ανθρώπους. Δεν είμαι και ο πλέον ανοικτός άνθρωπος. Δεν μιλάω πολύ για τα συναισθήματά μου, οπότε είναι άβολο αρκετά.

Κακοποιήθηκα για χρόνια».

Η Μπριάνα, περιγράφει στο The Players Tribune κάθε στιγμή που θυμάται. Γιατί έχει αρκετά κενά. Μαύρα διαστήματα. Έμενε μικρή σε σπίτια συγγενών για να κοιμηθεί, όταν ένας άντρας που «μύριζε τσιγάρο και βρωμιά» ξεκίνησε να την κακοποιεί σεξουαλικά. Η Μπριάνα δεν μιλούσε. Ήταν 9 χρονών παιδί… Ένιωθε «σαν τα όνειρα που βλέπεις που προσπαθείς να τρέξεις αλλά το σώμα σου δεν κινείται. Έτσι ήμουν: Παράλυτη και σιωπηλή». Το μπάσκετ, έγινε «ένας μικρός χώρος ασφάλειας για μένα. Όχι όμως ένας χώρος για να νιώσω απόλυτα ασφαλής». Δύο χρόνια, ο τύπος, με κάθε αφορμή, βρίσκονταν δίπλα της, την άγγιζε, την ανάγκαζε να τον αγγίζει…

Μέχρι που σηκώθηκε από τα κρεβάτι της, στο καινούριο τους σπίτι και πήγε στη μητέρα της… Πίστευε ότι τα όσα είχε βιώσει ήταν ήδη δύσκολα, αλλά το… δυσκολότερο κομμάτι μόλις καλούνταν να το περάσει. Να το πει στους γονείς της.

«Αυτές οι λεπτομέρειες είναι πολύ δύσκολες για μένα. Υπάρχουν πολλά κομμάτια που δεν θυμάμαι για εκείνη τη μέρα. Έχω ακούσει να το λένε «τραύμα». Το μυαλό σου αντικαθιστά αναμνήσεις με κενά. Σαν το Ctrl+Alt+Delete για κάθε τι πονάει τόσο πολύ».

Η Μπριάνα μίλησε… Ο τύπος συνελήφθη και ομολόγησε. Για την ίδια όμως τίποτα δεν είχε αλλάξει. Έχασε για πάντα την παιδική της ηλικία και «έκλαψα τόσο πολύ όταν ήρθε η ώρα να το πω σε κάποιον πολύ σημαντικό για μένα. Να μιλήσω για όλα αυτά που πέρασα, να εξηγήσω… Ήμουν αναγκασμένη να το ξαναζήσω. Δεν ήταν απλά ένας απαίσιος εφιάλτης. Ήταν μία άλλη ζωή που είχα ζήσει σε μια άλλη στιγμή.

Ξέρω πως κάνω κάτι εντελώς έξω από τον εαυτό μου που γράφω αυτή τη στιγμή αυτό. Για να ακριβολογώ, αυτό είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει και θα κάνω. Αλλά διάβασα πρόσφατα την McKayla Maroney, μία από τις πολλές ιστορίες στην καμπάνια #MeToo και εμπνεύστηκα και… νιώθω… λιγότερο μόνη».

Γιατί η Μπριάνα αποφάσισε να μιλήσει; Ο πατέρας της την είχε συμβουλέψει: «Δεν είναι ένα βρώμικο μικρό μυστικό. Όταν θα νιώσεις πιο βολικά με αυτό και όταν νιώσεις έτοιμη να μιλήσεις γι αυτό, θα μπορείς να σώσεις τη ζωή κάποιου».

«Γι αυτό το έγραψα. Αυτό είναι μεγαλύτερο από μένα.

Και επιτέλους… μπορώ να κοιμηθώ».

Η Μπριάνα αυτό θέλει να είναι. Ένα role model για τους ανθρώπους. Ένα πρότυπο. Δεν ντρέπεται πλέον για το σώμα της, δεν ντρέπεται γι αυτό που έγινε αν και φυσικά όπως είπε «δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ», αλλά κοιτάει να αντιστρέψει όλο αυτό που βίωσε σε κάτι καλό, παραγωγικό και δημιουργικό. Αυτό που συμβουλεύει είναι… μίλα: «Κι αν δεν σε ακούσει αυτός που θα μιλήσεις, πήγαινε σε έναν άλλον, αλλά… μίλα»!

«Βγήκε μίλησε δημόσια και έδειξε τέτοιο θάρρος γιατί ήξερε ότι μπορεί να επηρεάσει πολλούς ακόμα και με αυτόν τον τρόπο να τους βοηθήσει. Όσο σπουδαία παίκτρια μπάσκετ είναι, άλλο τόσο και περισσότερο σπουδαίος άνθρωπος είναι» είχε πει η Έλενα Ντέλε Ντον, ενώ η συμπαίκτριά της στο Σιάτλ, η θρυλική πλέον Σου Μπερντ είχε αναφέρει: «Φαίνεται η φανταστική δουλειά που κάνει παίζοντας μπάσκετ, αλλά το να βγει και να μοιραστεί την ιστορία της, το να μιλήσει για όσους δεν έχουν φωνή… Εννοώ, ας είμαστε ειλικρινείς, ενδεχομένως να έχει σώσει πολλές ζωές. Κι αυτό προπορεύεται σε σχέση με αυτά που κάνει στο παρκέ».

Η Μπερντ, είχε αναφέρει μάλιστα, πως από τη στιγμή που βγήκε και μίλησε δημόσια η Μπριάνα Στιούαρτ σα να… λύθηκε και στο παρκέ. Να απελευθερώθηκε απογειώνοντας τις εμφανίσεις της μέσα σε δύο χρόνια. Μην ξεχνάτε πως μόλις το 2016 επιλέχθηκε στο Νο.1 του ντραφτ (και φυσικά βγήκε ρούκι της σεζόν), ενώ στο ντεμπούτο της απέναντι στους Λος Άντζελες Σπαρκς της Candace Parker (σ.σ. ξαδέρφη του Πάρκερ της Μακάμπι) σημείωσε 23 πόντους. Λίγο αργότερα; Έβαλε μία 30άρα στην Ατλάντα που φημίζεται για την άμυνά της. Α, να σου πω κιόλας, πως πριν παίξει καν το πρώτο της επαγγελματικό παιχνίδια, υπέγραψε συμβόλαιο με τη ΝΙΚΕ.

Η Μπριάνα είναι μία χαρισματική σκόρερ και είναι λίγο οξύμωρο πως οι προπονητές της στο λύκειο την έβαζαν να παίζει ως «ψηλή», κοντά στη ρακέτα για να παίρνει τα ριμπάουντ. Ήθελαν να εκμεταλλευτούν το ύψος της, αλλά ο πατέρας της, ο οποίος ποτέ δεν την πίεσε με το μπάσκετ, ίσα-ίσα η ίδια το ζητούσε επίπονα, ήθελε να έχει περισσότερο τη μπάλα στα χέρια της, να παίξει στην περιφέρεια για να αναπτύξει και άλλα στοιχεία του παιχνιδιού, όπως φυσικά τον χειρισμό της μπάλας και το σουτ. Η Μπριάνα λοιπόν φορούσε ακουστικά, έπαιρνε τη μπάλα και ξεκινούσε να περπατάει ντριμπλάρντας. Έκανε τον γύρο του τετραγώνου περνώντας τη μπάλα πίσω από τη πλάτη ή κάτω από τα πόδια της. Αυτή η ρουτίνα έγινε… παράδοση και δεν το έκοψε ακόμα κι όταν πήγε στο κολέγιο. Τo North Carolina ήθελε, γιατί είχε πάρει το πρωτάθλημα- και έβλεπε περισσότερο αγώνες αντρών- ενώ της… άρεσαν και τα χρώματα, αλλά όταν επισκέφτηκε το UConn ήξερε πως αυτό ήταν το μέρος όπου… το «φασόλι» θα μεγάλωνε.

Έλα μη γελάς… «Bean» την έλεγαν στο σχολείο γιατί ήταν ψιλόλιγνη και το άνοιγμα των χεριών της ήταν (πολύ) μεγάλο. Της αρέσει μέχρι τώρα και το χρησιμοποιεί. Έλεγα, λοιπόν πως το φασόλι όσο μεγάλωνε άρχισε να κάνει πράματα και θάματα. Όταν ανακοινώθηκε ότι θα πήγαινε στο UConn, την επόμενη μέρα… κάρφωσε, ενώ για να καταλάβετε τη διαφορετικότητά της, όταν άλλες παίκτριες και παίκτες διοργανώνουν event με media όταν υπογράφουν σε κολέγιο, η Μπριάνα υπέγραψε απλά πάνω στην κουκούλα του αυτοκινήτου της και το έδωσε στον πατέρα της για να στείλει με… φαξ.

Με το πανεπιστήμιό της κέρδισε 4 πρωτάθλημα και έχασαν μόλις 5 παιχνίδια. Πήγε στην Εθνική Αμερικής στα 14 της όταν οι υπόλοιπες ήταν 15 και 16 ετών και είναι η μόνη που έχει αναδειχθεί στη νεαρότερη ηλικία Αθλήτρια της Χρονιάς στην Αμερική, έχοντας πλέον και το ρεκόρ με τρία βραβεία.

Το 2014, κλήθηκε στην Εθνική Αμερικής… Γυναικών. Από τις 33 παίκτριες ήταν η μικρότερη, μπήκε στη 12άδα για το Ρίο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα τρία πρώτα της παιχνίδια είχε 13,7 πόντους μ.ο. σε 13,1 λεπτά συμμετοχής. Η Μπριάνα Στιούαρτ λοιπόν, η οποία έκλεισε τη σεζόν πρωταθλήτρια με το Σιάτλ – και πήρε μέρος με τον Κέβιν Ντουράντ σε μία συνέντευξη/καμπάνια για να επιστρέψει και ομάδα του ΝΒΑ εκεί- είχε φέτος 25,7 πόντους μ.ο. 3,7 ασίστ και 1,7 κλεψίματα. Στον πρώτο της αγώνα με τη Ντιναμό Κουρσκ στην Ευρωλίγκα, ούτε λίγο ούτε πολύ πέτυχε… 40 πόντους με 15 ριμπάουντ.

Η δράση της Μπριάνα δεν σταματά στο παρκέ. Θέλει να είναι ένα διαφορετικού τύπου role model. To 2016 στην ομιλία της για το βραβείο «Best Female Athlete» είχε παρακινήσει τα media να ασχοληθούν περισσότερο από το… σχεδόν τίποτα με τα γυναικεία σπορ, ενώ την ίδια χρονιά είχε πάρει μέρος στην καμπάνια «Black Lives Matter» για τα δικαιώματα των μαύρων ανθρώπων και τον φυλετικό διαχωρισμό, ενώ αγωνίστηκε γράφοντας στα παπούτσια της τα ονόματα των 49 νεκρών από την επίθεση σε gay bar στο Ορλάντο.

Για πρώτη φορά, θα παρακολουθήσω από κοντά αγώνα γυναικείου μπάσκετ και ο λόγος είναι η Μπριάνα Στιούαρτ! Μία φανταστική παίκτρια μα πάνω απ’ όλα μία σπουδαία άνθρωπος…