Σταθείτε λιγάκι… Για ποια… «περσινή ΑΕΚ» μιλάμε; Για ποιους… «περσινούς παίκτες»; Ο «επενδυτής» δεν είχε τάξει… 7-8 νέους, για βασικούς και ΕΝΔΕΚΑΔΑΤΟΥΣ; Πόσους είχε η ΑΕΚ, από αυτούς τους «νέους, βασικούς και ενδεκαδάτους», στην ενδεκάδα της, απέναντι στη Βελέζ Μόσταρ; Για να μετρήσουμε…
Στάνκοβιτς. Νέος τερματοφύλακας, αποκτήθηκε για βασικός, δεν υπήρχε πέρυσι.
Τζαβέλλας. Νέο σέντερ μπακ, αποκτήθηκε για βασικός, δεν υπήρχε πέρυσι.
Βράνιες. Νέο σέντερ μπακ, αποκτήθηκε -ξανά- για βασικός, δεν υπήρχε πέρυσι.
Λε Ταλέκ. Νέος αμυντικός χαφ, αποκτήθηκε για βασικός, δεν υπήρχε πέρυσι.
Αραούχο. Νέος σέντερο φορ, αποκτήθηκε για βασικός, δεν υπήρχε πέρυσι…
Πάει, λοιπόν και η παραμύθα για την… περσινή «καμένη» ομάδα. Για τους περσινούς παίκτες, οι οποίοι… πάλι ευθύνονται.
Πέντε από τις 7-8 ΕΝΔΕΚΑΔΑΤΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ που είχε τάξει ο «επενδυτής», έβαλε ο Μιλόγειβτς χθες στο γήπεδο. Πέντε παίκτες. Πόσους νέους είχε ο Ολυμπιακός στο Μπακού ή στο Καραϊσκάκη; Έναν. Τον Κούντε. Μία μεταγραφή. Και έπαιξε και με χίλια προβλήματα και απουσίες παικτών βασικών, από την περσινή ομάδα. Ούτε Τικίνιο είχε, ούτε Βατσλίκ…
Και για να τελειώνουμε συνολικά, με αυτό το παραμύθι. Τις καλοκαιρινές προκρίσεις τις παίρνει ο «κορμός» της ομάδας που τελείωσε την περσινή σεζόν. Τις παίρνει η ομοιογένεια. Αλλά σε μια κακή ομάδα, την οποία ο «επενδυτής» είχε φτιάξει από πέρυσι, οι μεταγραφές δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως… θαύμα. Ειδικά όταν οι μεταγραφές μοιάζουν… από ανάγκη. Βλέπε Αραούχο, Βράνιες κλπ…