Και να σκεφτείς ότι…

Η αξία του παίκτη που δεν πήρες, αναδεικνύει καμιά φορά την αξία του παίκτης που τελικά πήρες. Που το πάμε; Πριν λίγο καιρό ο Ολυμπιακός «άγγιξε» τον Μάρκους Μπεργκ. Τελικά δέχθηκε εκείνος, το «άγγιγμα του Μίδα». Του Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Δεν χρειάζεται να πούμε εμείς αν ο Μάρκους Μπεργκ είναι καλός επιθετικός, ή όχι. Το γνωρίζει όποιος έχει παρακολουθήσει ποδόσφαιρο. Όπως επίσης γνωρίζει το πόσο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ επιθετικός είναι, τελικά, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, τον οποίο ο Θρύλος εντέλει απέκτησε, αντί του Σουηδού.
Και να σκεφτεί κανείς ότι η ιστορία θα μπορούσε να είχε πάει… αλλιώς. Ο Ολυμπιακός να είχε δώσει, εντέλει, τα χέρια με τον Μάρκους Μπεργκ και αντί να αποκτούσε τον «μπόμπερ» του, να είχε εντάξει στο δυναμικό του, τον Σουηδό. Προσοχή: Δεν λέμε ότι ο Μπεργκ δεν θα έπιανε. Δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό. Μπορεί και εκείνος να έβαζε αρκετά γκολ, με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Έχει, άλλωστε, αυτό το… χάρισμα ο Θρύλος. Το να τονώνει και να αναδεικνύει το συντριπτικό ποσοστό των ποδοσφαιριστών που φορούν τη φανέλα του.
Το σίγουρο δεν είναι, λοιπόν, το αν θα τα πήγαινε καλά ο Μπεργκ ή όχι. Το σίγουρο είναι πως αν ο Μπεργκ είχε αποφασίσει Πειραιά και ο Θρύλος δεν είχε στραφεί αλλού, «παγώνοντας» την υπόθεση του Σουηδού, δεν θα είχαμε χαρεί όσα μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα ο «μπόπερ». Και αυτό θα ήταν πραγματικά ένα μεγάλο… κρίμα. Αλλά ο Βαγγέλης Μαρινάκης και κατ’ επέκταση ο Ολυμπιακός, κινήθηκαν -ξανά- σωστά.