Ο... τσογλανάκος

Δευτέρα, 11 Αυγούστου 2014 - 15:49

Η μεταγραφή του Ιμπραΐμ Αφελάι στον Ολυμπιακό έφερε στο φως όλες τις αδυναμίες που βαραίνουν την οπαδική κοινότητα στις μέρες μας. Πόσα λεφτά έδωσε ο πρόεδρος για να τον αποκτήσει, αν είναι σε θέση να παίξει μετά τον τραυματισμό του, αν είναι καλά, αν έβγαλε την προετοιμασία της Μπαρτσελόνα, τι είναι αυτά που κάνουν στον Πειραιά να παίρνουν σαπάκια που δεν θα βοηθήσουν. Ουδείς πείθεται για τίποτα, πια, ό,τι και να συμβεί το διέπει ένας ακραιφνής παραλογισμός. Ότι, δηλαδή, τον καιρό που οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες είναι τουλάχιστον σκωπτικές, ο Ολυμπιακοός πρέπει να φέρνει τουλάχιστον έξι παικταράδες, επειδή ζει σε άλλη χώρα, μάλλον, κάποια που όλα λειτουργούν εξαιρετικά.

Ο Ολλανδός ανακοινώθηκε την Κυριακή και μπαίνει σε μία σπάνια κατηγορία, παρέα με τον Βασίλη Καραπιάλη: ας πούμε ότι δεν ξέρεις ποιος είναι˙ τον πετυχαίνεις στον δρόμο, κοιτάζεις το πρόσωπό του και ξέρεις ότι είναι ποδοσφαιριστής. «Βρωμάει» μπάλα. Είναι λιπόσαρκος, πιο αδύνατος από τοπ μόντελ και το πρόσωπό του δείχνει σμιχτό, κάτι που φαντάζεσαι ότι προέρχεται από τη μικρή ηλικία, όταν αναγκαζόταν να κλείνει τα μάτια του για να μην μπαίνει σε αυτά σκόνη από το χωμάτινο γήπεδο στο οποίο έπαιζε. Οι τύποι που «βρωμοκοπάνε» ποδόσφαιρο δεν είναι εκείνοι που είναι οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, δηλαδή ο Πελέ, ο Ζιντάν και ο Κρόιφ ή ο Ριβελίνο και ο Μέσι. Είναι, απλώς, εκείνοι που (φαντάζεσαι ότι) έχουν παίξει ποδόσφαιρο στη λάσπη, με καύσωνα και χαλάζι, αδιαφορώντας πλήρως για τις κλιματικές συνθήκες και που από την πολλή χρήση το ποδόσφαιρο αποτυπώθηκε στο πρόσωπό τους, το ψημένο, κατά βάση, από τον ήλιο και τον κακό χαμό στα γήπεδα ή όπου… ευαρεστήθηκε να παίξει την ευλογημένη την μπάλα.

Δεν έχει έρθει άλλος παίκτης στον Ολυμπιακό, από την εποχή του Καραπιάλη, που να κοιτάς το πρόσωπό του και να βλέπεις ποδόσφαιρο. Οι Ολλανδοί μπορεί να μη φαίνονται ένας φανατικός αθλητικά λαός ή ποδοσφαιρικά πρεζάκια, αλλά είναι κανονικοί αθλητικοί τοξικομανείς: ο Άριεν Ρόμπεν, ας πούμε, είναι γεννημένος ποδοσφαιριστής, πιο γεννημένος δεν γίνεται: είναι ο Γενικός Γραμματέας των γεννημένων ποδοσφαιριστών, με αναπληρωματικό στο πόστο τον Ντενίλσον, αντιπρόεδρο τον Μαραντόνα και πρόεδρο τον Γκαρίντσα. Ο Αφελάι είναι αναπληρωματικό μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής μαζί με τον Τζαλμίνια, τον Ρόμπερτ Προσινέτσκι και τον Ντράγκαν Στοΐκοβιτς. Οριακά, για να μην τον αδικούμε, μπαίνει και ο Ριβάλντο στην κατηγορία, αλλά όχι και ο Τζιοβάνι, ο οποίος θα μπορούσε να είναι αλχημιστής ή ωρολογοποιός, χορευτής ή Βραζιλιάνος κατάσκοπος.

Έχει πολύ ενδιαφέρον ο Αφελάι και όχι μόνο επειδή είναι μία εξελιγμένη έκδοση του Κέβιν Μιραλάς. Ο Μίτσελ είναι γενικώς ένας άνθρωπος ο οποίος φέρνει την αύρα των καλών πραγμάτων, κάτι που ενδεχομένως να προσδίδει αισιοδοξία για το αν θα παίξει ποδόσφαιρο στον Ολυμπιακό. Η φάση του Ολλανδού, τουλάχιστον στα βίντεο που έχουν παίξει κατά κόρον το τελευταίο διάστημα, αλλά και όσο τον θυμόμαστε, είναι άλλη: είναι ο μικρός της παρέας, εκείνος που έχει τεθεί υπό τις φτερούγες του αρχηγού του και δεν τον πειράζει κανείς, ενώ ο ίδιος είναι τσογλανάκος, τη λέει στους αντίπαλους, έχει όλα τα οφέλη του να είναι μικρότερος και να έχει την προστασία των μεγαλύτερο, κάτι σχετικά ιδανικό.

Στο τέλος εννοείται ότι η πραγματικότητα απορροφά αυτό το παραμύθι, από την άλλη μεριά, όμως, ο μικρός έχει ταλέντο.

Ένα τέτοιο «φαντασιακό» πακέτο έρχεται στον Ολυμπιακό. Η πρώτη κούρσα από τα δεξιά, απέναντι στη Νίκη Βόλου στις 23 Αυγούστου (21:30), θα φέρει τα πρώτα διστακτικά επιφωνήματα. Μετά θα έρθει ο έρωτας.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!