Στα ερυθρόλευκα με... τρέλα

Πέμπτη, 5 Μαΐου 2011 - 06:56

Ο αρχηγός και ο πολυτιμότερος. Ο Ανδρέας Ανδρεάδης, στη δεύτερη σεζόν του στην ομάδα της καρδιάς του, τον Ολυμπιακό, πανηγύρισε τις πιο πολύτιμες κούπες της καριέρας του. Ο Ρολάντο Ντεσπέιν, στην παρθενική χρονιά του στην Ευρώπη, πρόλαβε να αγαπήσει τον Θρύλο και να γράψει το όνομά του στην ιστορία, με το επικό τρεμπλ των "ερυθρολεύκων".

Πρωτάθλημα και Κύπελλο και Σούπερ Καπ, με τον Κουβανό να αναδεικνύεται πολυτιμότερος στους δύο πρώτους θεσμούς. Το πάθος που συνδέεται με κάθε πτυχή του Ολυμπιακού έχει μπολιάσει και τους δύο, αφού περιμένουν την κίνηση της διοίκησης για να συνεχίσουν να σηκώνουν κούπες στο Λιμάνι. Ο λόγος πρώτα στον αρχηγό, που κράτησε την ομάδα ενωμένη στα δύσκολα.

Ανδρέα, έφτασες αισίως τα τρία πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα και δύο Σούπερ Καπ. Ηταν η κούπα κόντρα στον Ηρακλή ξεχωριστή;
Πιο γλυκιά γιατί ήταν μέσα από αντιξοότητες. Επιβραβεύτηκαν οι κόποι μας όλη τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο. Ηταν επιτυχία εκατό τοις εκατό. Βγήκε γιατί ο Ολυμπιακός έχει αυτό το καλό. Νιώθουμε ότι εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας, δεν ασχολούμαστε με προβλήματα, με το ότι είμαστε απλήρωτοι, τραυματίες. Γι' αυτό επιτύχαμε όλους τους στόχους μας.

Πότε πιστέψατε ότι θα φτάσετε στο στόχο σας;
Στην αρχή της σεζόν, στο Σούπερ Καπ, ήμασταν σε καλή κατάσταση. Είχαμε γυρίσει από την εθνική ομάδα, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, το πιστεύαμε ότι θα το πάρουμε. Στη συνέχεια κάναμε αρκετές ήττες, η ομάδα έφτασε μέχρι και την όγδοη θέση, πράγμα πρωτοφανές για τον Ολυμπιακό, αλλά επιστρέψαμε παιχνίδι με παιχνίδι. Φτάσαμε στην τετράδα και μετά έφυγαν ο Γκουλινέλι, ο Ζέκοφ, ο Κραλ. Στόχος μας έγινε να παίξουμε στα πλέι οφ. Το κλίμα αντιστράφηκε με τη νίκη στον Ηρακλή. Μας έδωσε πολλή δύναμη, ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα παρά το γεγονός ότι χάσαμε από ομάδες που ο Ολυμπιακός κέρδιζε μέσα έξω με 3-0.

Τι σας κρατούσε όλη τη σεζόν;
Λέγαμε, παρά τα προβλήματα, να πάρουμε έναν τίτλο. Ευτυχώς δεν πήραμε έναν αλλά τρεις. Οταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο δεν τα σκέφτεσαι, λειτουργείς σαν επαγγελματίας. Αυτό συμβαίνει στον Ολυμπιακό. Οταν φοράς τη φανέλα του, βγάζεις όλο το πάθος σου. Θέλεις να την τιμάς, οπότε παίζεις στο μάξιμουμ.

Οι παλιοί "τραβούσαν" τους νέους ή το αντίθετο;
Δεν παίζει ρόλο, είτε είσαι 20 είτε 38. Ολοι θέλαμε πρωτάθλημα, όλοι θέλαμε Κύπελλο, τα δίναμε όλα μέσα στο γήπεδο. Οι παλιοί ίσως ήμασταν πιο συγκεντρωμένοι, καθοδηγούσαμε την ομάδα.

Ποιον τίτλο από τους τρεις φετινούς ξεχωρίζεις;
Ηταν πολύ σημαντικό για εμάς το Κύπελλο. Κερδίσαμε τον πλήρη Ηρακλή, την καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα βάσει βαθμολογίας, που είχε και περισσότερους φιλάθλους στην Ορεστιάδα. Τότε είχαμε πει ότι αν καταφέρουμε να μπούμε στα πλέι οφ, θα πάρουμε και το πρωτάθλημα. Μιλήσαμε, οι παίκτες μεταξύ μας και άτομα μέσα στην ομάδα και όπως αποδείχθηκε, δεν κάναμε καμία ήττα στην τετράδα.

Πώς αισθάνεται ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού, όπως είσαι εσύ, να είναι και αρχηγός της ομάδας;
Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, που με ψήφισαν. Ηταν τιμή μου να είμαι αρχηγός του Ολυμπιακού, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα, όταν ξεκινούσα το βόλεϊ, δεν το φανταζόμουν. Ούτε καν ότι θα παίξω στον Ολυμπιακό.

Μεγάλωσες με θρυλικές ομάδες, είναι η αλήθεια.
Ηταν η ομάδα που πρωταγωνιστούσε σε Ελλάδα και Ευρώπη, που είχε παίξει σε τόσα final 4 του Champions League. Με πολύ καλούς παίκτες, όπως ο Βίλντε, ο Τσακιρόπουλος, ο Θεοδωρίδης, ο Ζελιάσκοφ.

Περίμενες τον άθλο του τρεμπλ;
Η πρώτη ομάδα που έκανε τρεμπλ ήταν ο Ηρακλής, το 2004-05, όταν διέθετε Μπολ, Χοφ, Στάνλεϊ, Γκιούρδα, Μπάεφ, από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Και μετά το πέτυχε ο Ολυμπιακός, με τη διαφορά ότι δεν στηρίχθηκε στην εμπειρία αλλά στο νέο αίμα του ελληνικού βόλεϊ. Παίκτες που στις ομάδες τους δεν έπαιζαν βασικοί, που αγωνίστηκαν πρώτη φορά στην Α1 και αυτό είναι κάτι εξαιρετικό.

Πώς βλέπεις το μέλλον σου στον Ολυμπιακό;
Δεν θέλω να φύγω. Είμαι Ολυμπιακός, αγαπάω την ομάδα και θέλω να μείνω. Είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου αλλά έχω απογοητευτεί από τις υποσχέσεις που έχουμε πάρει αλλά δεν έχουν πραγματοποιηθεί. Είμαστε επαγγελματίες και από αυτό ζούμε. Τουλάχιστον είμαι πλούσιος σε τίτλους.

Φέτος ήσουν κι εσύ από αυτούς που έσφιξαν τα δόντια και συνέχισαν τραυματίες.
Από τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό μέσα στο Ρέντη (σ.σ. στις 02 Μαρτίου), έπαθα υποτροπή στο διάστρεμμα του 2007. Δεν μπορούσα να κάνω προπονήσεις όπως ήθελα. Εκανα μαγνητική πριν τον τελικό Κυπέλλου που έδειξε επιπλέον οστικό οίδημα, οστεόφυτα... Ό,τι ήταν να πάθω, το έπαθα. Ο γιατρός μου συνέστησε να μείνω εκτός ένα μήνα, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα και δεν το ήθελα κιόλας. Είπα στον κόουτς ότι όσο αντέχω θα παίζω. Στο τέλος, προστέθηκαν και μυϊκοί τραυματισμοί σε δικέφαλο και γαστροκνήμιο. Ευτυχώς που κάναμε θεραπείες με τον Γιώργο Παπαγεωργίου (σ.σ. τον φυσιοθεραπευτής του Ολυμπιακού) και βγήκε η χρονιά.

Ποιον θεωρείς αποκάλυψη της χρονιάς;
Θα μπορούσα να πω ο Τζούριτς αλλά έχει αγωνιστεί εξαιρετικά σε υψηλό επίπεδο τρεις συνεχόμενες χρονιές. Αποκάλυψη για εμένα ήταν ο Ντίμα. Ηρθε από την Α2 κατευθείαν να παίξει στον Ολυμπιακό. Στην αρχή θα ήταν δεύτερος αλλά ούτε αλλαγή δεν έπαιζε αφού έμπαινε ο Κοκκινάκης. Είχε το πάθος να παίξει, να αγωνιστεί καλά στον Ολυμπιακό και τα κατάφερε αλλά έχει ακόμα δρόμο μπροστά του. Ολα εξαρτώνται από αυτόν.

Τι έχεις να πεις για τον προπονητή σας, Γιάννη Καλμαζίδη;
Ο Γιάννης είναι τέσσερα χρόνια προπονητής και έχει κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα. Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, δουλευταράς, κράτησε την ομάδα ήρεμη παρά τις δυσκολίες. Γίνεται καλύτερος κάθε χρόνο και είναι νέος με μεγάλο μέλλον μπροστά του. Πιστεύω ότι αν μείνει ο κορμός στον Ολυμπιακό, πολύ δύσκολα θα τον φτάσει άλλος προπονητής σε τίτλους.

Θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιον άλλο;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εργοφυσιολόγο κύριο Γιώργο Σκόλια τον οποίο θεωρώ όχι μόνο εγώ αλλά και αρκετά άτομα σε Ελλάδα και εξωτερικό ως κορυφαίο στον τομέα του για την σημαντική δουλειά που έχει κάνει. Και επίσης τον φίλο, ποδίατρο και χειροπράκτη Βαγγέλη Δήμου για όσα έχει προσφέρει σε εμένα και αρκετούς συμπαίκτες μου.

Και τώρα για το μέλλον;
Είναι στο χέρι της διοίκησης αφού όλοι θέλουν να μείνουν στον Ολυμπιακό. Εμείς ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε. Δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας για να μείνει η ομάδα στην κορυφή, πρωταγωνίστρια και με αυτό τον κορμό πιστεύω ότι μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε και στην Ευρώπη. Υλικό και προπονητής υπάρχει, τον λόγο τώρα έχει η διοίκηση.

Μέχρι τώρα ο μόνος σταθερά κοντά σας ήταν ο κόσμος του Ολυμπιακού.
Ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του. Ούτε οι παίκτες, ούτε οι προπονητές, ούτε ο πρόεδρος. Είναι η ραχοκοκαλιά του Ολυμπιακού. Μόνο αυτοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας για βοήθεια. Οι απλοί φίλαθλοι και οι Σύνδεσμοι ανά την Ελλάδα. Η ομάδα δεν θα ήταν αυτή που ήταν χωρίς αυτούς.

"ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ"

"Είναι στο αίμα του κάθε Κουβανού να θέλει να κερδίζει. Πάντα όταν υπόσχομαι κάτι το κάνω. Ισως αργώ αλλά το κάνω". Ο Ρολάντο Ντεσπέιν, όπως και όλος ο Ολυμπιακός αμφισβητήθηκε στο ξεκίνημα και αποθεώθηκε στο φινάλε. Ο Κουβανός ακραίος ήταν ο απόλυτος σταρ όχι μόνο του Θρύλου αλλά ολόκληρου του ελληνικού βόλεϊ.

Γιατί άργησε να πάρει μπροστά η... κουβανική μηχανή;
Μου έλειπε η φυσική κατάσταση αλλά έκανα βάρη, ερχόμουν νωρίς στο γήπεδο και έφευγα από τους τελευταίους. Εχασα έξι κιλά το διάστημα που βρίσκομαι στην Ελλάδα. Για δύο χρόνια εξάλλου δεν έκανα τίποτα. Μόνο σπίτι και πάρτι. Αλλά κάποια στιγμή σκέφτηκα το μέλλον μου και τότε ήρθε η πρόταση από τον Ολυμπιακό.

Υπάρχει εξέλιξη με την υπόθεση των συμβολαίων;
Δεν ξέρω τι θα γίνει. Εχει στείλει γράμμα ο μάνατζέρ μου στην FIVB (σ.σ. Διεθνή Ομοσπονδία βόλεϊ), θα ξεκινήσω κι εγώ τις επαφές στην Ελβετία. Πρέπει να μάθω τι θα γίνει. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι δεν θέλω να πάω στην Πιατσέντσα.

Σκέφτεσαι να συνεχίσεις στον Ολυμπιακό;
Είναι αλήθεια, θέλω πολύ να μείνω. Αν αλλάξει η κατάσταση δεν το συζητάω. Αλλά, με όσα ζήσαμε φέτος, δεν τον πιστεύω. Εχω δύο μήνες μπροστά μου για να δω τι θα γίνει.

Τι περιλαμβάνει το προσεχές πρόγραμμά σου;
Θα πάω πρώτα στην Ιταλία, στη Ραβένα σε φίλους και μετά στο Κατάρ. Με έχουν προσκαλέσει να συμμετάσχω στα τελικά του πρωταθλήματος. Ξέρω ότι θα είναι εκεί ο Χουαντορένα, ο Καζίσκι, ο Βολκόφ μπορεί και ο Μίλκοβιτς.

Ξέρεις ότι έχει αναδειχθεί και αυτός MVP με τον Ολυμπιακό;
Ναι το ξέρω. Είδα και τον τελευταίο περσινό πόντο και ξέρω ότι αν το δοκίμαζα εγώ θα έσπαζα το γόνατό μου (γέλια). Επαιξα εναντίον του στο World League, τώρα θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος (γέλια).

Το ξέρεις ότι τον ξεπέρασες με το τρεμπλ;
Ναι (γέλια) Και νιώθω πολύ όμορφα που τα καταφέραμε αλλά δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Υπήρχαν πολλά προβλήματα. Ουσιαστικά πήραμε τα πάντα χωρίς τίποτα.

Πώς νιώθεις που είσαι κομμάτι της ιστορίας;
Το πετύχαμε, είναι η πρώτη φορά και μάλιστα την πιο δύσκολη χρονιά. Μάλλον είμαστε ήρωες. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να γράψουμε ιστορία όταν πήραμε το Κύπελλο. Αποδείξαμε σε όλους τι αξίζουμε, παρότι και εγώ και ο Τζούριτς και ο Ανδρέας και ο Κουζούνης και ο Εστράδα είχαμε τραυματισμούς.

Η εικόνα που έχεις για τον Ολυμπιακό;
Σαν σύλλογος είναι μεγάλος. Εχουμε έναν απίστευτο τύπο, τον Σπύρο Μπλέτσα (σ.σ. τον φροντιστή του Ολυμπιακού), ο οποίος τα κάνει όλα μόνος του. Τον σέβομαι απεριόριστα. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλος και χάρη σε αυτόν.

Υπήρχε επιπλέον κίνητρο για εσένα;
Όλοι υποστήριζαν ότι "ο Ντεσπέιν ήταν καλός στο παρελθόν αλλά...". Δεν μου αρέσει η προπόνηση, αλλά ξέρω τι χρειάζεται ο οργανισμός μου. Και μου αρέσει να παίζω και να νικάω. Οι τρεις κούπες και τα βραβεία του MVP, σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, είναι η απάντησή τους.

Έγινες και ο αγαπημένος της κερκίδας...
Μετά τα συνεχόμενα 3-2 με τον Παναθηναϊκό με έβλεπαν φίλαθλοι στο δρόμο και μου έλεγαν "μπράβο Ντεσπέιν" και έκαναν κάποιες χειρονομίες που δεν θέλω να επαναλάβω, για το τι κάναμε στον Παναθηναϊκό (γέλια). Και τώρα που πήραμε το πρωτάθλημα, πάλι για τον Παναθηναϊκό μου λένε. Γι' αυτό κι εγώ δεν πρόκειται να παίξω ποτέ εκεί. Οι φίλαθλοι μας έδωσαν πολλή δύναμη. Ιδίως όταν χάναμε 2-0 στο Ρέντη, δεν σταμάτησαν καθόλου να μας εμψυχώνουν.

Ποιον τίτλο ξεχωρίζεις;
Του Κυπέλλου. Εκανα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μου. Ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μου, είδα ότι κάνω κάτι καλό και άρχισα να φορτσάρω για τη συνέχεια.

Πού βρίσκονται τα βραβεία σου;
Δεν έχω τίποτα. Τα έδωσα όλα στον άνθρωπο που θεωρώ δεύτερο πατέρα μου, τον Ρομπέρτο Φουσαρόλι. Θα τα εκθέτει στο εστιατόριο που θα ανοίξουμε στη Ραβένα.