Έφεραν την κούπα στο σπίτι τους

Δευτέρα, 16 Απριλίου 2012 - 19:58

V for Victory ή V for Vendetta; Στην περίπτωση της ομάδας βόλεϊ Γυναικών του Ολυμπιακού φαίνεται ότι ισχύουν και τα δύο. Οι «ερυθρόλευκες», ως άλλες… anonymous, πραγματοποίησαν το καίριο χτύπημα στον τελικό Κυπέλλου στην Πρέβεζα, και με έναν σμπάρο έπιασαν δύο τρυγόνια: Κράτησαν το Κύπελλο στο Λιμάνι για δεύτερη διαδοχική χρονιά και έδειξαν στον Παναθηναϊκό ότι πλέον σε τελικούς δεν υπολογίζουν καμία φανέλα, εκτός από αυτή που φέρει τον Δαφνοστεφανωμένο Εφηβο.

Η νίκη τους στον τελικό της 7ης Απριλίου αποτέλεσε το επιστέγασμα μίας χρονιάς που ξεκίνησε με χαμηλούς τόνους, αλλά ολοκληρώθηκε με κρεσέντο. Ενα κρεσέντο που φαίνεται ότι βάζει για τα καλά στο μυαλό ημετέρων και αντιπάλων ότι το τμήμα βόλεϊ Γυναικών του Ολυμπιακού δεν αποτελεί πυροτέχνημα, αλλά μία ξεχωριστή οντότητα στους κόλπους του Ερασιτέχνη που μπορεί να τροφοδοτεί την πλούσια τροπαιοθήκη του.

Λίγο πριν σκορπίσει για τις πασχαλινές διακοπές, η Κυπελλούχος ομάδα του Θρύλου έκανε μία τελευταία μάζωξη για χατίρι του «ΓΑΥΡΟΥ» προκειμένου να φέρει την κούπα στο «σπίτι» της, το κλειστό «Μελίνα Μερκούρη» του Ρέντη. Εκεί όπου μία ολόκληρη χρονιά η ομάδα δούλεψε υπό τις οδηγίες του Τέλη Σωτήρχου για να έρθει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον Θρύλο και τελικά επιβραβεύτηκε με κούπα.

Το μυστικό της επιτυχίας, όπως το αποκάλυψε ο 52χρονος προπονητής, ήταν απλό: «Η ομάδα κράτησε χαμηλούς τόνους.
Εσκυψαν το κεφάλι και δούλεψαν σκληρά μέσα στο γήπεδο. Ηταν όλη η ομάδα μία γροθιά, το πίστεψαν, δίψαγαν για διάκριση. Το έβλεπα στα μάτια τους αυτό και στο τέλος δικαιώθηκαν. Φυσικά, πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε η διοίκηση η οποία μας συμπαραστάθηκε. Αυτό που έχω να πω είναι, ισχυρή διοίκηση, δυνατή ομάδα». Το περασμένο καλοκαίρι ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε πάνω στη Στέλλα Χριστοδούλου και ήρθε η ώρα η διεθνής πασαδόρος να κάνει τον απολογισμό της: «Τελείωσε μία χρονιά πολύ επιτυχημένη. Κρατήσαμε το Κύπελλο στον Πειραιά και στον Ολυμπιακό.

Ηρθαμε στο γήπεδο όπου ζήσαμε στιγμές χαράς, αλλά και δύσκολες στιγμές. Το μόνο που ελπίζω είναι ο Ολυμπιακός να κάνει ανταγωνιστική ομάδα και του χρόνου».
Η κούπα έφτασε στο κλειστό από τα χέρια της αρχηγού Δήμητρας Γιακουμή, λίγο «ταλαιπωρημένη» από τα ταξίδια και τα επινίκια, αλλά παντοτινό μνημείο της επιτυχίας που πέτυχε ο Ολυμπιακός στην Πρέβεζα. Η έμπειρη κεντρική ανέλαβε και την οργάνωση των συμπαικτριών της, αλλά και τη… συμμόρφωση του φωτογράφου μας, Λάτο Κλόντιαν, όταν από επαγγελματική ευσυνειδησία έδινε με λίγο πιο προστακτικό τόνο τις οδηγίες. Από εκεί και πέρα η Αννα Καββαθά έριχνε τις ιδέες για πόζες, ενώ η πιο πρόθυμη να εκτελέσει όλες τις υποδείξεις ήταν η Αθηνά Δηλαβέρη. Το δικό της φαν κλαμπ είχε η Αρετή Μπουζουνιεράκη, ενώ Ειρήνη Κοκκινάκη και Πωλίνα Μπίλλια ήταν τα πειραχτήρια της παρέας.

Πιο συγκρατημένη η Ράντι Τένεβα, με την κόρη της Μάγκι να παίζει λίγο παραπέρα, μίλησε για το συναίσθημα, που δεν λέει να αφήσει τις «ερυθρόλευκες»: «Ακόμα το ζούμε, κι ας πέρασαν τόσες ημέρες. Πέρσι ο Ολυμπιακός πήρε το Κύπελλο και ενθουσιάστηκα τόσο που το έμαθα. Φέτος χαίρομαι που τα κατάφερα κι εγώ να είμαι μέλος της ομάδας». Η Βουλγάρα ακραία αναχώρησε από την Ελλάδα τη Μ. Πέμπτη, αλλά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να γυρίσει: «Μου αρέσει εδώ, μου αρέσει στον Ολυμπιακό. Εχω περάσει 2,5 χρόνια σε αυτή την ομάδα και φέτος πήρα έναν τίτλο και μάλιστα απέναντι στον Παναθηναϊκό. Είχα πει ότι αν και φέτος δεν τα καταφέρουμε με τον Παναθηναϊκό, δεν θα ξαναγυρίσω! Ευτυχώς, τα καταφέραμε»!

Αν και μόλις 17 ετών, η Δανάη Μουρατίδη ήταν στέλεχος της ομάδας που πέρσι στη Σάμο σήκωσε την πρώτη κούπα του τμήματος, απέναντι στην ΑΕΚ. «Κάθε χρόνο μου φέρνουν τη μία πασαδόρο καλύτερη από την άλλη και με βοηθάει και εμένα αυτό» σχολίασε η νεαρή πασαδόρος και ευχήθηκε: «Μέσα από τη δουλειά και τις προπονήσεις ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα παίξω και εγώ βασική». Ανάλογες προσδοκίες έχει και η 16χρονη Ειρήνη Κοκκινάκη. «Είναι το όνειρό μου, να είμαι στον Ολυμπιακό και να παίρνω τίτλους. Είχα πει στα κορίτσια στα αποδυτήρια ότι θα με κάνουν απίστευτα χαρούμενη αν πάρουμε το Κύπελλο και θέλω να πιστεύω ότι το έκαναν λίγο και για μένα (γέλια)».

Οσο για τη Σοφία Κοσμά, η MVP του τελικού δεν βιάζεται να αποφασίσει αν θα μείνει στην Ελλάδα ή αν θα πάει στην Αμερική για σπουδές και βόλεϊ, αφού ακόμα απολαμβάνει τη στιγμή. «Ξέρω ότι αν χρειαστεί να το κάνω, θα είναι δύσκολο να αποχωριστώ την ομάδα και τον σύλλογο. Το Κύπελλο ήταν ένα θετικό ξεκίνημα για τον Ολυμπιακό γιατί υπάρχουν πολλές δυσκολίες στο άθλημα και ο σύλλογος δικαιώθηκε που επέλεξε να κατεβάσει ομάδα. Οταν ήρθα το καλοκαίρι το ήθελα γιατί ο Ολυμπιακός είναι μεγάλος σύλλογος. Ελπίζω το Κύπελλο να δώσει την ώθηση για ακόμα καλύτερα πράγματα του χρόνου».

Μεγάλες απούσες από την επιστροφή στο Ρέντη ήταν η Μάρτι Νοσέκοβα και η Μπίλια Σίμανιτς, που βρίσκονταν στη Σαντορίνη για διακοπές, αλλά και η Δήμητρα Νικολακοπούλου που έλειπε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Από το τεχνικό επιτελείο απουσίασαν ο βοηθός προπονητής Στέλιος Ατσιδαύτης, η φυσικοθεραπεύτρια Τζούλια Βέρτα και ο φροντιστής Βαγγέλης Ρούσσος. Παρόντες και απόντες ευχαρίστησε ο Τέλης Σωτήρχος, ο οποίος από την προσεχή Τρίτη ετοιμάζεται να ανοίξει μία παρένθεση αναλαμβάνοντας την ομάδα των Ανδρών μέχρι το τέλος της περιόδου, πριν επικεντρωθεί εκ νέου στον σχεδιασμό της ομάδας Γυναικών για την επόμενη περίοδο.

«Εχω ήδη ευχαριστήσει όλα τα κορίτσια, και αυτά που είναι εδώ και αυτά που λείπουν, για τη φετινή σεζόν. Και φυσικά και τη διοίκηση, που μας στήριξε με όποιο τρόπο μπορούσε. Μεγάλη συμβολή στην επιτυχία είχαν ο Στέλιος Ατσιδαύτης, ο δεύτερος προπονητής, και ο Γιάννης Αθανασόπουλος, ο στατιστικολόγος μας. Και τους δύο τους είχα παίκτες στην Κάντζα και τον Βύρωνα, είναι φίλοι μου και μιλάμε την ίδια γλώσσα. Ο Αρης Καραθανάσης, ο γυμναστής μας, ο γιατρός, Γιώργος Τσικούρης, που πάντα ήταν με το χαμόγελο, η Τζούλια Βέρτα η φυσικοθεραπεύτριά μας, ακούραστη εργάτρια, και ο Βαγγέλης Ρούσσος ο φροντιστής μας, όλοι είχαν καθοριστική συμβολή σε αυτό που κάναμε φέτος. Θέλω να ευχαριστήσω και τον τιμ μάνατζερ Νίκο Μαντούβαλο, που συνεισέφερε τα μέγιστα ώστε να κατέβει φέτος ομάδα στο γυναικείο βόλεϊ. Η ύπαρξή της φέτος οφείλεται κατά πολύ σε αυτόν, που επί 24 ώρες το 24ωρο έτρεχε για όλα τα θέματα της ομάδας. Είμαι τυχερός που έχω βρει έναν άνθρωπο, που κοιτάω στα μάτια και μιλάμε ειλικρινά, χωρίς υπεκφυγές και χωρίς ψέματα».