Του... νερού και του παλουκιού
Αδέρφια μου κούνελοι καλησπέρα… Ή, για να μην ξεκινήσουμε από την αρχή με ψέματα, σαν αυτά που έχουμε χορτάσει τόσα χρόνια, κακή, ψυχρή και ανάποδη. Και πάλι, όμως, κάτι δεν μου κολλάει, αφού με τόσες σφαλιάρες έχει πάρει φωτιά ο σβέρκος μου. Άρα μένουμε στο κακή και ανάποδη.
Όλη τη χρονιά περίμενα ότι θα έχουμε συνηθίσει να τρώμε φάπες και πίστευα ότι δεν θα μου πέσει τόσο βαρύ το αποψινό, αλλά τελικά μόλις και μετά βίας μπορώ να γράψω δυο λόγια, να σας μεταφέρω τον καημό μου.
Σε κακά χάλια βρίσκομαι, αφού από όπου και να με πιάσετε πονάω. Τέτοιο μαρτύριο δεν το έχω ξαναζήσει. Θα σας τα βάλω σε χρονική σειρά για να δείτε τα μαρτύριά μου ποια ήταν.
Ξεκίνησα από νωρίς με τα μπρατσάκια μου και πήγα για το πόλο, αλλά όχι μπρατσάκια, ούτε σωσίβιο του Τιτανικού δεν με έσωζε με αυτά που πέρασα. Ναυάγιο στο πόλο και μία φάπα αναμενόμενη. Την περίμενα. Μάζεψα τα κουράγια μου, όμως - είμαι πεισματάρης κούνελος – και συνέχισα για το μπάσκετ.
Εκεί ήταν το γλέντι το καλό… Σε κάθε τάπα του Μπουρούση νόμιζα ότι το χέρι του κατέβαινε στον σβέρκο μου. Και πάρε και τη μία και πάρε και την άλλη… (Έτσι όπως είχα γυρίσει από το πόλο και ήμουν βρεγμένος νόμιζα ότι με πέρασε για χταπόδι και όχι για κούνελο). Δώσε από ‘δω, δώσε από ‘κει, ξάπλα-τάβλα στο παρκέ ο κούνελος. Μαρτύρησα κανονικά. Και να ήταν το μόνο, με μία κερκίδα άδεια , κούνελοί μου, δεν είχα και συμπαράσταση. Σε τελικό πήγαμε και δεν γεμίζαμε πούλμαν.
Με τα πολλά και τα λίγα μου ρίξανε και την τρίτη φάπα μέσα στη χρονιά εκεί που νόμιζα ότι κάτι είχα καταφέρει και είδα και απόειδα... Τελικά, ράκος έφυγα και από εκεί. Πάντως, μπορεί να μην την πάτησα με βρεγμένη σανίδα, αλλά και εγώ βρεγμένος πάνω στα σανίδια δεν τα πήγα καλύτερα.
Θέλετε και συνέχεια; Αντί να πάω να με διασωληνώσουν με καροτο-ορό να πάρω τα πάνω μου και να βγάλω τη βραδιά, είχα έμπνευση. Σκέφτηκα ότι αφού δεν νικάω τον κανονικό Ολυμπιακό, θα νικήσω τον δεύτερο, τον άλλον του Βόλου. Αλλά είναι να μην το έχει η μοίρα σου. Ολυμπιακό είδαμε και εκεί, κι ας μην ήταν ο αυθεντικός, και την πάθαμε ξανά. Δεν ξέρω αν εσείς έχετε κουράγιο, αλλά εγώ τέλειωσα. Ούτε να σας γράψω άλλο δεν μπορώ. Πάω να βρω καροτο-ντεπόν μήπως και αντέξω… Κι αν η παροιμία λέει «του σκοινιού και του παλουκιού», εμένα με κατάντησαν του… νερού και του παλουκιού σήμερα. Με κολάρο για το αυχενικό θα βγάλω τη νύχτα.