Μια σκηνή για να θυμάσαι

Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου 2013 - 20:25

Γιατί το SkySports είναι το κορυφαίο τηλεοπτικό δίκτυο; Διότι ανά πάσα στιγμή ξέρει τι πλάνο να δείξει. Και τα πλάνα που δείχνει αναδεικνύουν το ποδόσφαιρο, δείχνουν τον σωστό δρόμο στη θεαματική διάσταση του παιχνιδιού.

«Ολντ Τράφορντ», 7 Δεκεμβρίου 2013. Στο 85’ η κάμερα δείχνει τις κερκίδες. Φίλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φεύγουν από το γήπεδο. Αν αυτό δεν είναι τέλος εποχής, ουδείς μπορεί να πει τι είναι. Στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, υπάρχει το αριστούργημα της αντίθεσης. Στις κερκίδες κόσμος συνεχίζει να ψάχνει την έξοδο από τις θύρες. Εκείνοι που μένουν πιάνουν, με τον δείκτη και τον αντίχειρα του χεριού τους το σημείο που ενώνει τα μάτια με τη μύτη ή μένουν σχεδόν ακίνητοι. Πριν το πλάνο στην κερκίδα της Νιούκαστλ, που θυμίζει φυλετικό πανηγύρι, ένα ασπρόμαυρο έθνος που πανηγυρίζει, η κάμερα πιάνει μερικούς φίλους των «ανθρακωρύχων» που στέκονται σε ουδέτερη θύρα. Ένα κορίτσι που είναι σίγουρο ότι έχει μπει στη Νομική Αθήνας αλλά την ημέρα που βγαίνουν τα μόρια δεν αποκρίνεται κανείς στο τηλέφωνο, έχει λιγότερο μείγμα συναισθημάτων: ενθουσιασμό, αγωνία, ένταση. Το τελευταίο υπέροχο πλάνο γίνεται στην πλάτη του Ντέιβιντ Μόγιες: ο προπονητής της Γιουνάιτεντ είναι το πρόσωπο του οποίου φαίνονται τα μαλλιά και ο ώμος και στο φόντο, απέναντί του, φίλοι των «κόκκινων διαβόλων» που συνεχίζουν να φεύγουν πριν το τριπλό σφύριγμα.

Ένα κομψοτέχνημα. Μία σκηνή για να θυμάσαι. Αυτό το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Νιούκαστλ θα είναι πάντα το ματς που τα κόκκινα κασκόλ έφυγαν από το γήπεδο, από ένα «Θέατρο των Ονείρων» που εδώ και μερικούς μήνες διάγει τον βίο του δόκτορος Φράνκενσταϊν, και από υπερόπλο στα χέρια του δημιουργού του έχει στρέψει την οργή του προς αυτόν.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχασε μέσα σε τέσσερις μέρες δύο φορές στο «Ολντ Τράφορντ» από δύο ομάδες οι φίλοι των οποίων μπορεί και να θεωρούσαν ότι θα περνούσαν μία ολόκληρη ζωή, από τότε που θυμόντουσαν τον εαυτό τους ως την τελευταία ανάσα τους, χωρίς να έχει νικήσει ποτέ η ομάδα τους εκτός έδρας. Η δυσμενής παράδοση των Έβερτον και Νιούκαστλ άθροιζε… 62 χρόνια ζωής. Η Έβερτον είχε να νικήσει στο «Ολντ Τράφορντ» 21 χρόνια, η ομάδα που βρήκε το γκολ με έναν από τους πιο ποιοτικούς παίκτες του πρωταθλήματος, τον Γιοάν Καμπάιγ, πέρασε για πρώτη φορά από τότε που η Μέριλ Στριπ, χμμμ… η Μάργκαρετ Θάτσερ, δούλευε γραμματέας στο υπουργείο Παιδείας.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να νικήσει πια ή, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να το κάνει όταν το παιχνίδι μπαίνει στις καθυστερήσεις. Τα χρόνια της δόξας, οι φίλοι της Γιουνάιτεντ που έβλεπαν στην τηλεόραση παιχνίδια της ομάδας στα οποία βρισκόταν πίσω στο σκορ ή ήταν ισόπαλη, μπορούσαν να πάνε στο 89’ στην τουαλέτα, έχοντας υπολογίζει ότι θα επιστρέψουν την ώρα που θα δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις για το γκολ της νίκης, εκείνο της ισοφάρισης ή της ολικής ανατροπής. Στη squeaky bum time, μία έκφραση που το οξφορδιανό λεξικό συγκατέλεξε, παραδεχόμενο ότι εκείνος που την ανακάλυψε ήταν ο Άλεξ Φέργκιουσον. Στην Αγγλία, πολύ απλούστερα, τη λένε Fergie Time. Το μεσημέρι του Σαββάτου, ο Χατέμ Μπεν Αρφά και ο Μούσα Σισοκό κράτησαν 1,5 λεπτό από τα 3 των καθυστερήσεων την μπάλα στα πόδια τους. Ο Ντέιβιντ Μόγες είναι φανερό ότι δεν έχει χορέψει με τον διάβολο στο σεληνόφως. Θα μάθει, αν και το πιθανότερο είναι ότι ο ίδιος δεν έχει στο σπίτι του ένα υπόγειο με βουντού, όπως ο σπουδαιότερος προπονητής στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Αλλά, από την άλλη μεριά, δεν φταίει ο Μόγιες. Ένας σύλλογος έχει δύο ειδών προβλήματα: οικονομικά και εκείνα που βρίσκουν οι φίλοι του. Οι φίλαθλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έφευγαν ομαδόν από την έδρα της ομάδας επειδή η επιθυμία για τη νίκη υπερκέρασε την αληθινή αγάπη για το ποδόσφαιρο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!