Οι προπονητές της εξέδρας δεν έχουν ποτέ δίκιο, γιατί απλώς… δεν είναι προπονητές!

Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2016 - 22:14

Δεν συμφωνώ σε όλα με τον Μπέντο. Οπως και ποτέ δεν συμφώνησα σε όλα με οποιονδήποτε προπονητή του Ολυμπιακού, κυρίως όταν η ομάδα κάνει κάποια γκέλα. Τότε, ξυπνάει μέσα μου ο μικρός οπαδός - προπονητής. Ανιχνεύω και αναλύω όλες τις λαθεμένες επιλογές του προπονητή και τις αντικαθιστώ με δικές μου, κάτω από τις συνθήκες εκείνης της στιγμής: «Εγώ δεν θα έβαζα ποτέ τον Μπουχαλάκη, θα έβαζα τον Καμπιάσο, που έχει εμπειρίες. Ή «εντάξει, είπαμε με τον Σεμπά, αλλά κάποτε θα πρέπει να αντικατασταθεί κι αυτός, να παίξει στη θέση του ο Μάριν, που ξέρει μεγάλη μπάλα». Και διάφορα τέτοια. Και στο τέλος πάντα δικαιώνω τον… εαυτό μου: «Μωρέ, καλά τα λέω! Ας ήμουνα εγώ προπονητής και θα βλέπανε. Ποτέ δεν θα έχανε η ομάδα βαθμούς από την Κέρκυρα».

Εδώ όμως υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα σ’ εμένα και τον… «ανταγωνιστή» μου Μπέντο. Οτι εκείνος ΕΙΝΑΙ προπονητής. Εγώ ΔΕΝ είμαι. Βεβαίως, εγώ έχω γνώμη, όπως ο κάθε φίλαθλος ή οπαδός. Ισως μάλιστα και λόγω επαγγέλματος η δική μου γνώμη να μετράει περισσότερο για κάποιους. Αλλο όμως το «έχω γνώμη» και άλλο το «παίρνω αποφάσεις». Οι έχοντες γνώμη και κρίση δεν αποφασίζουν κιόλας. Γνωμοδοτούν και κριτικάρουν ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ. ΟΙ αποφάσεις όμως παίρνονται ΠΡΙΝ την εορτή, για ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ. Και αυτή είναι η ΧΑΩΔΗΣ διαφορά μεταξύ των φιλάθλων και του προπονητή. Ο μεν παίρνει αποφάσεις για κάτι που ΘΑ ΓΙΝΕΙ και οι φίλαθλοι κάνουν κρίσεις για κάτι που ΕΓΙΝΕ. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο προπονητής βρίσκεται πάντα με την πλάτη στον τοίχο. Διότι πάντα οι αποφάσεις του είναι δύσκολες και πάντα είναι «καταδικασμένος» να υπόκειται σε κριτική γι’ αυτές όχι πριν, αλλά ΟΤΑΝ αποτύχουν.

ΛΑΘΟΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΩΣΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ

Πάμε παρακάτω. Ο Ολυμπιακός έχασε δύο «σίγουρους» βαθμούς από την Κέρκυρα, που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε… συγκοινωνιακή τροχιά. Κάνει με θαυμαστή πιστότητα τη διαδρομή πέρα-δώθε μεταξύ Α’ και Β’ Εθνικής. Τη μια πέφτει, την άλλη ξανανεβαίνει. Με πολύ φτωχικό μπάτζετ, από τα μικρότερα της κατηγορίας, και με ποδοσφαιριστές που έχουν γυρίσει ομάδες σχεδόν απ’ όλο το φάσμα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Πώς έγινε λοιπόν και ο Ολυμπιακός «κατάφερε» να μην κερδίσει την Κέρκυρα και μάλιστα μέσα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»; Οι ευθύνες του Μπέντο αφορούν την ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ. Εκρινε ότι αυτό το παιχνίδι ήταν μια μοναδική ευκαιρία να παίξουν και παίκτες που δεν θεωρούνταν (από τον ίδιο) βασικοί. Εκρινε, για παράδειγμα, ότι «αν δεν παίξει σήμερα ο Καρντόσο, πότε θα παίξει;». Ή ότι σήμερα είναι ιδανική ευκαιρία να παίξει και ο Ανδρέας Μπουχαλάκης βασικός, διότι «αν δεν τον βάλω σήμερα, πότε θα τον βάλω;». Αυτή είναι μέσες-άκρες η λογική του Μπέντο για ορισμένες επιλογές, όπως δηλαδή τις ερμηνεύω εγώ.

Τι άλλο «λάθος» έκανε ο Μπέντο; Οτι δεν χρησιμοποίησε τον Τσόρι; Μα για να κρίνει κάποιος τη συγκεκριμένη επιλογή, θα πρέπει να βρίσκεται στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού όσες ώρες βρίσκεται ο Μπέντο, να προπονεί την ομάδα, να είναι σε συνεχή επαφή με τους γυμναστές και τους φυσιοθεραπευτές όπως ο Μπέντο. Εγώ πάντως ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να κρίνω περί Τσόρι, επειδή ΔΕΝ ΞΕΡΩ αυτά που ξέρει ο Μπέντο.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΝΤΟ ΜΕ ΤΑ ΕΞΤΡΕΜ

Πάμε παρακάτω. Ποιο ΛΑΘΟΣ του Μπέντο βλέπω εγώ; Οτι παίζει ΧΩΡΙΣ ΕΞΤΡΕΜ! Ειδικά εναντίον της Κέρκυρας, που έπαιζε με ΟΚΤΩ παίκτες στο κέντρο και μπροστά από την άμυνά της, ο Μπέντο ήταν υποχρεωμένος να φροντίσει και να ρίξει το βάρος των επιθετικών στις ΠΤΕΡΥΓΕΣ, όχι όμως με γιόμες, σαν αυτές που είδαμε, αλλά με ΔΙΕΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ και ΠΛΑΓΙΟΚΟΠΗΣΕΙΣ.

Σωστά θα ρωτήσετε, ναι, αλλά ΠΟΙΟΙ ΕΞΤΡΕΜ απ’ αυτούς που διαθέτει είναι ικανοί διεμβολιστές; Θα σας πω ποιοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σίγουρα. Δεν είναι λοιπόν ο Σεμπά, που υστερεί στο κοντρόλ και στην ντρίμπλα, και επίσης δεν είναι ο Ελιουνούσι, που ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ τις κατά μέτωπον επιθέσεις και τις προσωπικές μονομαχίες, άγνωστο για ποιον λόγο, αλλά επί ζημία της ομάδας. Ο Ελιουνούσι είναι πολύ πιο κοντρολαρισμένος, τεχνίτης και ευέλικτος από τον Σεμπά, γι’ αυτό και δεν μπορώ να κατανοήσω την τακτική του μόλις έρχεται η μπάλα στα πόδια του να τη… γυρίζει πίσω με σίγουρες, μικρές πάσες και να μην την κρατάει καθόλου στα πόδια του ούτε να επιτίθεται.

Εδώ θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση, για να επισημάνω πόσο ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ήταν η απουσία του Ντιόγκο Φιγκέιρας! Αυτός ο φιλότιμος και μαχητικός αμυντικός είναι ταυτόχρονα και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΞΤΡΕΜ, που βρίσκεται συνεχώς μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Κάτι που ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ στον προχθεσινό Ελαμπντελαουί. Ο Μπέντο, λοιπόν, έπρεπε κατά την ταπεινή μου άποψη να χρησιμοποιήσει ό,τι διαφορετικό σε εξτρέμ είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει: τον Πάρντο και τον Μανθάτη. Και οι δύο διεμβολιστές και μάλιστα από τη στιγμή που μπήκε ο Πάρντο η επιθετικότητα αυξήθηκε και ο Ολυμπιακός έκανε έξι τελικές. Θα μπορούσε επίσης, εναλλακτικά, να πάει στα πλάγια και ο Φορτούνης, με τον έμπειρο και ξεκούραστο Καμπιάσο να παίρνει τη θέση του στο κέντρο. Ολα αυτά, βεβαίως, ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ και ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ.

ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΥΝΤΟΥΦΛΙΣΜΑ

Πέρα όμως από τα αγωνιστικά, θα πρέπει να δούμε και τις γενικότερες αιτίες αυτού του απρόσμενου στραβοπατήματος. Ιδού, λοιπόν, ο… «προσωπικός μου» κατάλογος αιτιών:

1) Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Ξέρω ότι το πρώτο που θα σκεφτεί ο αναγνώστης είναι ότι «τα ρίχνουμε στη διαιτησία για να δικαιολογήσουμε μια ήττα». Δεν είναι έτσι όμως, αλλά το εντελώς αντίθετο. Το ότι ο Ολυμπιακός είχε ένα δυσάρεστο αποτέλεσμα με κακή απόδοση δεν σημαίνει και πως πρέπει να… εξιλεωθεί ο διαιτητής ή να σκεπαστούν οι ευθύνες του.

Ο διαιτητής Μπλούνας, λοιπόν, μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι ΕΡΓΑΛΕΙΟ της οργάνωσης «ΜΕΣΥ» (Μελισσανίδης - ΣΥΡΙΖΑ), που αυτή την εποχή έχει πάρει το πάνω χέρι στη διαιτησία. Ο,τι πουν οι άνθρωποι του Μελισσανίδη (π.χ. Δέδες) και του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Φιλιππούσης) γίνεται στην ΕΠΟ. Και βέβαια δεν ξέρω, γι’ αυτό και δεν λέω ότι ο Μπλούνας είναι «εργαλείο» τους, αλλά ότι ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ μου άφησε εμένα.

Το τι ακριβώς έκανε και δεν έκανε ο Μπλούνας θα τα διαβάσετε σε άλλες στήλες, να μην τα επαναλαμβάνω, αλλά δεν ήταν ΜΟΝΟ ΜΙΑ η φάση που ΑΔΙΚΗΣΕ τον Ολυμπιακό ΕΥΝΟΩΝΤΑΣ την Κέρκυρα.

2) ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ: Το σύστημα του προπονητή της Κέρκυρας δεν ξεχώριζε σε τίποτα από τα εκατοντάδες παρόμοια που έχουμε δει από ΜΙΚΡΕΣ ομαδούλες όταν αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό. Οκτώ και εννέα παίκτες κάτω από το ημικύκλιο να καταστρέφουν ό,τι και όπως μπορούσαν, να παίζουν αντιαθλητικά, να προσποιούνται τους τραυματίες, να γκρινιάζουν στους διαιτητές, να εκνευρίζουν συνεχώς τους αντιπάλους τους. Αυτό το σύστημα, βεβαίως, συνήθως καταρρέει μετά από ένα γκολ. Και μετά έρχεται βροχή από άλλα γκολ, για τα οποία δεν υπάρχει ομπρέλα προστασίας.

Το πάθημα με την Κέρκυρα είναι αναγκαίο να γίνει μάθημα στους παίκτες του Ολυμπιακού, που συνηθίζουν μετά από τα δύο-τρία γκολ να μην προσπαθούν για περισσότερα. Τέτοιες ομαδίτσες σαν της Κέρκυρας πρέπει να φεύγουν ΕΦΤΑΡΕΣ και ΟΧΤΑΡΕΣ από το Φάληρο, για να μάθουν να μην ΑΥΘΑΔΙΑΖΟΥΝ.

3) Ανύπαρκτη γραμμή κρούσεως: Δυστυχώς, η απογοήτευση για τον Καρντόσο είναι οδυνηρότατη. Ενας… στύλος της ΔΕΗ στημένος μπροστά από το τέρμα του Κοτζαμβασίλη είμαι βέβαιος ότι θα ήταν πολύ πιο… απειλητικός από τον (ακόμη τραυματία; Τότε γιατί έπαιξε;) πανύψηλο Καρντόσο, που δεν πήρε ούτε μία κεφαλιά!

4) Η ΓΚΙΝΙΑ! Εντάξει, αλλά όταν ένας τερματοφύλακας με τη φήμη και την προϊστορία του Κοτζαμβασίλη καταφέρνει και βγάζει σουτ σαν εκείνο το απίθανο του Σεμπά, ή τον κεραυνό του Ομάρ στο πρώτο, πρέπει ή να διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες, ή να είναι αφάνταστα τυχερός. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με αυτό το παιδί, πάντως σίγουρα κέρδισε τα συγχαρητήριά μου.

Η αλήθεια

Στα στατιστικά στοιχεία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα αποτυπώνεται πάντα η αλήθεια. Και ιδού:

Τελικές προσπάθειες, 19 - 4 με 9-2 στην εστία!

Κόρνερ 13 - 1.

Κατοχή 72 - 28.

Σουτ 12 - 3.

Γκίνια; 100%.

Κι άλλες γκέλες

Εκτός του Ολυμπιακός - Κέρκυρα 1-1, είχαμε προχθές και Τζένοα - Γιουβέντους 3-1, Σοσιεδάδ - Μπαρτσελόνα 1-1, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Γουέστ Χαμ 1-1, Νις (1^η) - Μπαστιά (16^η) 1-1 κ.ά.

Τα στραβοπατήματα στο Καραϊσκάκη δεν έλειψαν ποτέ!

Οπως όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες στον… πλανήτη Γη, οι πορείες του Ολυμπιακού προς τον τίτλο δεν ήταν πάντα… στρωμένες με ροδοπέταλα. Οι γκέλες του με απίθανες ομάδες, μερικές εκ των οποίων δεν υπάρχουν καν πλέον, ήταν αρκετές, ακόμα και την εποχή που θεωρητικά είχε το καλύτερο έμψυχο δυναμικό στην ιστορία του. Και εννοώ την εποχή της ομάδας του αξέχαστου Νίκου Γουλανδρή, όπου, εντελώς πρόχειρα, μπορούμε να σημειώσουμε οδυνηρότατες ισοπαλίες στο Καραϊσκάκη, όπως εκείνη του 1972 με την ουραγό της βαθμολογίας Ομόνοια Λευκωσίας (1-1) ή τις ισοπαλίες με Εθνικό και Ατρόμητο (1-1) το 1974. Σε όλες τις περιπτώσεις, βεβαίως, ο Ολυμπιακός κατακτούσε τον τίτλο και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο.

Αλλά και την περίοδο 1980 έως 1983, στην πορεία του πρωταθλητή Ολυμπιακού, υπήρξαν εντυπωσιακά στραβοπατήματα μέσα στο Καραϊσκάκη, όπως το 1-2 με τον Πανιώνιο και το 0-0 με την Κόρινθο (1980). Επίσης, τα 1-1 με τον Αρη, 0-0 με Εθνικό, 0-0 με Γιάννινα και Απόλλωνα και 1-1 με Καβάλα (1981), αλλά και τα 0-1 από τη Λάρισα και 1-1 με τον… Μακεδονικό (1982). Επί Κόκκαλη, πάλι, σημειώνω τα 0-0 με Απόλλωνα, Ξάνθη και Παναχαϊκή, καθώς και το 2-2 με την Καλαμάτα (1996 ), όπως και το απίστευτο 1-1 με τον… Πανελευσινιακό! Αυτά, βεβαίως, για όσους θεωρούν ότι στο ποδόσφαιρο είναι… «υποχρεωτικό» να κερδίζει πάντα ο καλύτερος και πιο δυνατός.

«Φτιάχνουν σουίτες κι από κάτω πνιγόμαστε! Ο Παναθηναϊκός έχει γάγγραινα! Και ύστερα μας φταίει ο Ολυμπιακός»

Γνωρίζω πολύ καλά τι είναι και ποιος είναι ο προπονητής Πυγμαχίας του Παναθηναϊκού Γιάννης Αϊδινιώτης και βεβαίως δεν θα τον κρίνω εγώ για ό,τι είναι. Χθες όμως ο «μπαρουτοκαπνισμένος» πρώην πυγμάχος αντιμετώπισε μία από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής του, μπαίνοντας στον χώρο προπονήσεως της Λεωφόρου. Το νερό της βροχής είχε φτάσει πάνω από ένα μέτρο και τα είχε ρημάξει όλα. Προσέξτε τη δήλωσή του, που νομίζω ότι είναι απολύτως διαφωτιστική ως προς το τι ακριβώς συμβαίνει στον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου και εξαιρετικά ρεαλιστική:

«Φτιάχνουν σουίτες και από κάτω πνιγόμαστε! Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός! Κατά τα άλλα, μας φταίει ο Ολυμπιακός. Οι ζημιές που πάθαμε είναι πάνω από 10.000 ευρώ! Ο Παναθηναϊκός έχει γάγγραινα. Ξέρουμε ότι πάσχουμε από αντλίες τόσο καιρό και δεν έκαναν τίποτα! Αν είναι δυνατόν. Με σέβονται οι Ολυμπιακοί και οι αντίπαλοι και δεν με σέβονται οι δικοί μου... Τρελάθηκα όταν ήρθα το πρωί και είδα αυτήν την κατάσταση. Ποιος είναι υπεύθυνος; Ευτυχώς έχω φίλους που επικοινώνησαν μαζί μου αμέσως για να με βοηθήσουν, να μου στείλουν χρήματα για τις ζημιές, αλλά δεν θέλω τίποτα. Είμαι νικητής και θα τα καταφέρω».

Δεν χρειάζονται άλλα σχόλια.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 29/11/2016)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!