Αλήθεια τώρα, έχεις τη δυνατότητα και το σκέφτεσαι ακόμα;
Αρκεί το να συνομιλήσεις, με μία από τις πρωταθλήτριες Ευρώπης, για να καταλάβεις τι σημαίνει για εκείνες η στήριξη του κόσμου. Αρκεί να ακούσεις λιγάκι προσεκτικά τα λόγια της/τους για να καταλάβεις πόσο μεγάλη σημασία έχει, για αυτά τα κορίτσια, το να νιώθουν ότι έχουν τον κόσμο του Ολυμπιακού στο πλάι τους. Αρκεί να τις ακούσεις να λένε «ευχαριστούμε τον κόσμο του Ολυμπιακού». Δεν είναι προσποιητό ρε παιδί μου. Δεν είναι… κλισέ. Δεν είναι… από ανάγκη. Είναι λόγια καρδιάς. Είναι λόγια ψυχής. Δεν υπάρχει αθλητής που να έχει φορέσει αυτή τη φανέλα, που δεν έχει υπερασπιστεί αυτά τα χρώματα, που δεν έχει δώσει «μάχη» για το έμβλημα στο στήθος, ο οποίος δεν κατανοεί τι σημαίνει για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ο κόσμος του. Όταν λοιπόν, μία Πρωταθλήτρια Ευρώπης σου μιλάει για τον κόσμο του Ολυμπιακού και βλέπεις την αγάπη να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της, τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις…
Ξέρεις τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις, το τόσο απλό, για να συνεισφέρεις στην τεράστια προσπάθεια που έκαναν και κάνουν αυτά τα κορίτσια, αλλά και όχι μόνο, για να μας δίνουν χαρές…
Ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ως οπαδός του Ολυμπιακού, για να δηλώσεις την αγάπη σου και τη στήριξή σου, στον Σύλλογο.
Ξέρεις ότι έστω και ένα μικρό ποσό, μπορεί να κάνει τη διαφορά, όταν μαζί με σένα, θα το προσφέρει, με τον τρόπο του, ο διπλανός, ο παραδιπλανός σου… Και πάει λέγοντας…
Δεν αναφέρομαι σε… ελεημοσύνη. Το «προσφέρεις» είναι για να δηλώσει τη σημασία της πράξης σου, ειδικά όταν δεν υπάρχει «απτό αντίκρισμα». Όταν θα «κλείσεις τη θέση σου», στο Καραϊσκάκη, για τη φιέστα της 12ης Μαΐου, αλλά δεν θα μπορείς να είσαι εκεί… Πράξη ανιδιοτελής, μεγάλη όπως η χαρά που μας έδωσαν τα κορίτσια της ομάδας πόλο Γυναικών, αλλά και όλος ο Ερασιτέχνης. Όπως μας δίνει η μπάλα, το μπάσκετ, όλος ο Σύλλογος…
Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ…
Δηλαδή σοβαρά, έχεις τη δυνατότητα και το σκέφτεσαι ακόμα;
Ένας είναι ο δρόμος, για τη 12η Μαΐου. Κλείνεις εικονική θέση στο Καραϊσκάκη. Απλό.
Δεν μιλάω για εκείνους που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Ξέρω ότι εκείνοι ίσως θέλουν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από όλους μας, να κλείσουν το εικονικό τους εισιτήριο και να είναι «εκεί», όταν η ομαδάρα του Μαρτίνς θα σηκώνει το 46ο. Όταν οι ποδοσφαιριστές, ο προπονητής και ο Πρόεδρος θα υψώνουν το τιμημένο 46ο στον ουρανό του Πειραιά, μέσα στον Ναό μας… Αλλά δεν μπορούν.
Δεν πειράζει, κλείσε εσύ τη θέση σου και για εκείνους… Κλείσε τη θέση σου και για εκείνους που θέλουν και δεν έχουν τη δυνατότητα…
Στο λέει η Αβραμίδου…
Στο λένε όλα τα κορίτσια της Πρωταθλήτριας ομάδας Πόλο Γυναικών, του μεγαλύτερου πολυαθλητικού Συλλόγου στον πλανήτη…
Στο λένε όλοι οι αθλητές, οι οποίοι ήδη έχουν κάνει πρώτη την κίνησή τους…
Στο λένε οι Σχολές του Ολυμπιακού, η Ακαδημία, όλη η οικογένεια…
Στο λέει, πάνω από όλα, η ερυθρόλευκη ψυχή σου. Στο λέει ο Δαφνοστεφανωμένος Έφηβος, στο στήθος, κάθε φορά που φοράς τη φανέλα του Ολυμπιακού…
Και ρωτάω, για μία τελευταία φορά, πριν κλείσω αυτό το κομμάτι…
Έχεις τη δυνατότητα και το σκέφτεσαι ακόμα;